Μετά τον ίδιο τον υπουργό Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, και η Ένωση Ασθενών Ελλάδας (ΕΑΕ) ζήτησε πρόσφατα και μετ’ επιτάσεως την υπογραφή ενός μνημονίου συνεργασίας μεταξύ του φαρμακευτικού κλάδου της χώρας μας, συγκεκριμένα των εγχώριων και των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών, και του υπουργείου Υγείας. Ένα μνημόνιο συνεργασίας το οποίο να θέτει ένα μακροχρόνιο, αλλά και, προπαντός, ένα δεσμευτικό πλαίσιο στην εφαρμοζόμενη κυβερνητική φαρμακευτική πολιτική, το οποίο να εξυπηρετεί και τις δύο αυτές πλευρές, αλλά και τους ιδίους τους ασθενείς.
Τους σχετικούς προβληματισμούς της είχε εκφράσει, μάλιστα, πρόσφατα η ΕΑΕ τόσο προς τον Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) και το Pharma Innovation Forum (PIF), όσο και προς την Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ), κατά τη διάρκεια σύσκεψης μεταξύ των εν λόγω μερών.
Σύμφωνα με πολύ καλά πληροφορημένες πηγές του powergame.gr, όμως, αποτελεί πλέον όχι πρόβλεψη, ασφαλώς, αλλά μία εδραία πεποίθηση στον χώρο των φαρμακευτικών εταιρειών, εγχώριων και πολυεθνικών, ότι ένα τέτοιο μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ των φαρμακευτικών επιχειρήσεων και του υπουργείου Υγείας δεν υπάρχει καμία περίπτωση να υπογραφεί τελικά, καθώς οι αντικρουόμενες απόψεις, οι οποίες εξακολουθούν να κατατίθενται στο τραπέζι των σχετικών διαπραγματεύσεων, δείχνουν ότι είναι αδύνατον να συγκλίνουν.
«Τέλος αυτό. Δεν πρόκειται να γίνει ποτέ», δηλώνει στο powergame.gr επιτελικό στέλεχος της φαρμακοβιομηχανίας, το οποίο είναι σε θέση να γνωρίζει το σύνολο των σχετικών συζητήσεων στο προσκήνιο, αλλά και στο παρασκήνιο της εξέλιξης του δράματος.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι ίδιες οι φαρμακευτικές εταιρείες, εγχώριες και πολυεθνικές, επιθυμούν δικαίως και ορθολογικώς να γνωρίζουν, έστω σε γενικές γραμμές, όλα τα σχετικά με το ύψος της δημόσιας χρηματοδότησης της εξωνοσοκομειακής και της νοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης για τα αμέσως προσεχή χρόνια, καθώς και τους άλλους γενικούς στόχους για τη φαρμακευτική πολιτική, την οποία προτίθεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση, μεταξύ των οποίων το ύψος της ενδεχόμενης αύξησης της δημόσιας χρηματοδότησης της φαρμακευτικής δαπάνης, κάτι το οποίο, ασφαλώς, δεν πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο, κι όλα αυτά προκειμένου να διευκρινιστούν, με αυτούς τους τρόπους, η τύχη και το ύψος του clawback, το οποίο θα καλείται η φαρμακοβιομηχανία να επιστρέφει κατ’ έτος στο ελληνικό Δημόσιο για τα επόμενα χρόνια.
«Για εμάς κύριος σκοπός ενός συμφώνου συνεργασίας θα είναι να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τη χρηματοδότηση για τα επόμενα χρόνια, να συμφωνήσουμε ένα ανώτατο όριο υποχρεωτικών επιστροφών και τους στόχους για τη φαρμακευτική πολιτική που θέτει η Πολιτεία», είχε δηλώσει πολύ πρόσφατα και πολύ χαρακτηριστικά ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ, Ολύμπιος Παπαδημητρίου, προσδιορίζοντας, με αυτόν τον τρόπο, τα πολύ μικρά περιθώρια στο ενδεχόμενο να υπογραφεί τελικά το περιβόητο μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ φαρμακοβιομηχανίας και υπουργείου Υγείας, η πρόταση για την υπογραφή του οποίου, αξίζει να υπενθυμίσουμε, φέρει την «πατρότητα» του ΣΦΕΕ και χρονολογείται αρκετά πριν από το 2018.
