THEPOWERGAME
Οι νευροεπιστήμονες και οι ψυχολόγοι προσπαθούν να εντοπίσουν τις διαδικασίες πίσω από την ανθρώπινη λήψη αποφάσεων εδώ και δεκαετίες. Ενώ οι προσπάθειές τους οδήγησαν σε πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες, οι περιπλοκές της δαιδαλώδους διαδικασίας λήψης αποφάσεων παραμένουν ελάχιστα κατανοητές.
Ερευνητές στο Ινστιτούτο Εγκεφάλου του Παρισιού πραγματοποίησαν μια μελέτη με στόχο την καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο ανθρώπινος εγκέφαλος κατανέμει τους πόρους του όταν λαμβάνει αποφάσεις. Η εργασία τους, που δημοσιεύτηκε στο Communications Psychology, εισάγει μια «αρχιτεκτονική» που λειτουργεί τον διαδικτυακό μεταγνωστικό έλεγχο των αποφάσεων (oMCD), μια θεωρητική κατασκευή που περιγράφει γιατί και πώς ο εγκέφαλος επιλέγει να σταματήσει τη συνέχιση της συζήτησης.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι δεν καταβάλλουν πάντα τις μέγιστες διανοητικές προσπάθειές τους όταν λαμβάνουν αποφάσεις. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διάφορα ευρέως τεκμηριωμένα λάθη και γνωστικές προκαταλήψεις (δηλαδή, επαναλαμβανόμενες αποκλίσεις από την ορθολογική σκέψη).
«Το ερώτημα πίσω από τη μελέτη μας είναι: όταν παίρνουμε μια απόφαση, τι καθορίζει το ποσό της πνευματικής προσπάθειας που επενδύουμε στις αποφάσεις;» ανέφερε ο Jean Daunizeau.
«Προηγούμενη έρευνα συμπεριφοράς υποστήριζε ότι, για ορισμένα είδη αποφάσεων (τις λεγόμενες αποφάσεις “βασισμένες σε αποδείξεις”), αυτό μπορεί να γίνει εξισορροπώντας την εμπιστοσύνη απόφασης (η οποία τείνει να αυξάνεται με τη διανοητική προσπάθεια) με το κόστος της διανοητικής προσπάθειας και προκάλεσε το ερώτημα: μπορεί αυτό να λειτουργήσει για κάθε είδους αποφάσεις;».
Για να αντιμετωπίσουν αυτό το ερώτημα, οι ερευνητές θα πρέπει πρώτα να αποδείξουν ότι μια πολιτική ελέγχου που βασίζεται στην εμπιστοσύνη τελικά αποφέρει επενδύσεις διανοητικής προσπάθειας που μοιάζουν με αυτές των βέλτιστων πολιτικών ελέγχου που αφορούν συγκεκριμένα διαφορετικά είδη αποφάσεων. Αυτός ήταν ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της εργασίας του Daunizeau και των συναδέλφων του.
«Προσεγγίζουμε αυτό το πρόβλημα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους», εξήγησε ο Daunizeau. «Στο πλαίσιο αυτής της μελέτης, προσφέραμε ουσιαστικά δύο σειρές αποδείξεων. Η πρώτη είναι ουσιαστικά θεωρητική. Συγκεκριμένα, βασιζόμαστε στις λεγόμενες Διαδικασίες Αποφάσεων Markov (MDPs) για να δείξουμε ότι οι πολιτικές ελέγχου που βασίζονται στην εμπιστοσύνη είναι σχεδόν βέλτιστες για μια ευρεία κατηγορία αποφάσεων».
Αφού εντόπισαν τις μη ασήμαντες ποσοτικές ιδιότητες των πολιτικών ελέγχου που βασίζονται στην εμπιστοσύνη, οι ερευνητές ξεκίνησαν να προσδιορίσουν εάν αυτές οι ιδιότητες μπορούν να βρεθούν σε εμπειρικά δεδομένα που συγκεντρώθηκαν σε πειράματα όπου οι άνθρωποι ολοκλήρωσαν εργασίες λήψης αποφάσεων.
Οι ιδιότητες που αναζήτησαν περιελάμβαναν τριμερείς αλληλεπιδράσεις μεταξύ των τιμών των διαφορετικών επιλογών, των χρόνων λήψης αποφάσεων και της αναφερόμενης εμπιστοσύνης σε μια απόφαση.
«Συνοπτικά, εντοπίσαμε μια ελάχιστη γνωστική αρχιτεκτονική για σχεδόν βέλτιστο έλεγχο αποφάσεων (από την άποψη του πόση προσπάθεια επενδύεται)», υποστήριξε ο Daunizeau. «Είναι σημαντικό ότι αυτή η αρχιτεκτονική μπορεί να γενικεύει τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα είδη τύπων αποφάσεων. Αυτό σημαίνει ότι ένα ενιαίο εγκεφαλικό σύστημα μπορεί να λειτουργεί τον έλεγχο αποφάσεων, ανεξάρτητα από τον τύπο της απόφασης».
Η εργασία του Daunizeau και των συνεργατών του θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για περαιτέρω νευροεπιστημονικές μελέτες που θα δοκιμάζουν αυτή την υπόθεση, ρίχνοντας ενδεχομένως νέο φως στα θεμέλια της ανθρώπινης λήψης αποφάσεων.
«Στις επόμενες μελέτες μας, θα προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τη νευρωνική βάση του ελέγχου αποφάσεων», πρόσθεσε ο Daunizeau. «Αυτό θα περιλαμβάνει μια εκ νέου ανάλυση των υπαρχόντων δεδομένων νευροαπεικόνισης και ηλεκτροφυσιολογίας που αποκτήθηκαν κατά τη διάρκεια διαφόρων εργασιών λήψης αποφάσεων, καθώς και το σχεδιασμό νέων νευροεπιστημονικών πειραμάτων».
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
