THEPOWERGAME
Ταγιέρ, τακούνια, επιμελημένο μαλλί και μακιγιάζ, είναι η συνηθισμένη «στολή εργασίας» για τις γυναίκες που απασχολούνται σε δουλειές γραφείου, με ένα είδος άτυπου dress code να εφαρμόζεται κατά γράμμα από τις περισσότερες εξ αυτών. Υπάρχουν όμως και εκείνες οι γυναίκες που επιλέγουν χειρωνακτικά επαγγέλματα που τα έχουμε συνδυάσει αποκλειστικά με άνδρες, καθώς απαιτούν περισσότερη σωματική δύναμη, την οποία από τη φύση τους, αυτοί διαθέτουν σε μεγαλύτερο βαθμό.
Στη δεύτερη περίπτωση, επικρατεί μια ομοιομορφία ως προς το ντύσιμο και τον εξοπλισμό που πρέπει να χρησιμοποιείται και από τα δύο φύλα για την ασφάλειά τους και την αποφυγή εργατικών ατυχημάτων. Όμως εδώ, παρά την ισότητα σε επίπεδο περιβολής, φαίνεται πως δεν λαμβάνονται υπόψη, κατά τον σχεδιασμό των στολών, οι ανάγκες που έχει το γυναικείο σώμα. Η ανατομία διαφέρει και οι γυναίκες αισθάνονται «έξω από τα ρούχα τους», όταν φορούν τη στολή στο εργασιακό τους περιβάλλον.
Το θέμα δεν είναι να είναι ροζ ή εφαρμοστή η στολή, αλλά να είναι κατάλληλα σχεδιασμένη. Αυτό υπογραμμίζει μια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε από την CSA Group, Canadian Women’s Experiences with Personal Protective Equipment in the Workplace, σύμφωνα με την οποία μόνο το 6% των γυναικών αναγνωρίζουν ότι τα ρούχα προστασίας που φορούν είναι σχεδιασμένα για αυτές.
Η έκθεση εξετάζει την τρέχουσα κατάσταση του τρόπου με τον οποίο ο προσωπικός προστατευτικός εξοπλισμός ανταποκρίνεται στις ανάγκες των γυναικών και περιλαμβάνει εμπειρίες από πρώτο χέρι, δήλωσε η Jennifer Teague, αντιπρόεδρος της έρευνας και σχεδιασμού προτύπων της CSA Group, στο δείγμα της οποίας συμμετείχαν 3.000 Καναδές από διαφορετικούς τομείς και βιομηχανίες.
«Αυτό που έγινε σαφές στην έρευνα είναι ότι πρόκειται για ένα μακροχρόνιο ζήτημα που έχει τεθεί εδώ και δεκαετίες, αλλά σίγουρα καθώς η κοινωνία προοδεύει και γινόμαστε καλύτεροι στο να εξετάζουμε πραγματικά τις ατομικές ανάγκες των πληθυσμών και να κάνουμε μεγαλύτερα βήματα προς την ισότητα, την ποικιλομορφία και τη συμπερίληψη, θέλαμε να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στις εμπειρίες των γυναικών» υπογράμμισε η κα Teague.
Τα συχνότερα προβλήματα
Τα τρία πιο κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα συγκλίνουν στο ότι ο εξοπλισμός: δεν εφαρμόζει σωστά (50%) είναι άβολο να φορεθεί (43%) και η δυνατότητα επιλογής ειδικά για τις γυναίκες είναι ανεπαρκής (35%). Μάλιστα το 58% ανέφερε ότι πολλές φορές τους δίνεται λάθος μέγεθος και αυτός είναι ο λόγος που ένα 28% αποφεύγει να φοράει τον προστατευτικό εξοπλισμό.
Το 35% των γυναικών που απάντησαν και απασχολούνται στις κατασκευές, τις μεταφορές και τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης ένιωσαν πολύ προστατευμένες από την εργασιακή περιβολή τους, όμως πρόκειται για το χαμηλότερο ποσοστό από οποιονδήποτε άλλο τομέα, υπογράμμισε η κα Teague.
«Καθώς εξετάζουμε τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού σε βασικούς τομείς, έχουμε περισσότερες γυναίκες που εισέρχονται στην αγορά εργασίας και όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να προστατεύονται εξίσου μέσω της στολής τους. Πρέπει να δίνουμε στις γυναίκες την ευκαιρία να έχουν πρόσβαση… το ίδιο επίπεδο προστασίας με τους άνδρες συναδέλφους τους. Τα σώματά μας είναι διαφορετικά, έχουμε διαφορετικές αναλογίες και διαφορετικές λειτουργικές ανάγκες».
Η κα Teague χρησιμοποίησε ως παράδειγμα τις γυναίκες που εργάζονται στο χωράφι με φόρμες, λέγοντας χαρακτηριστικά πως οι φόρμες έχουν φερμουάρ διπλής κατεύθυνσης για να διευκολύνουν τους άνδρες να κάνουν διαλείμματα στην τουαλέτα όταν τις χρειάζονται. Ωστόσο, οι γυναίκες πρέπει ουσιαστικά να ξεφορτωθούν τη στολή και αυτό που τελικά κάνουν είναι απλώς να μην πίνουν τίποτα όλη μέρα.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι περίπου το 30% των γυναικών στις κατασκευές ανέφεραν ότι βίωσαν τραυματισμό ή ενόχληση που σχετίζεται με τη μη σωστή εφαρμογή της στολής και πως με προσωπικά τους έξοδα στρέφονται στη μεταποίησή της.
Μια λύση για την κα Teague θα ήταν η συλλογή και η διαθεσιμότητα ανθρωπομετρικών δεδομένων αντιπροσωπευτικών του ενεργού πληθυσμού που είναι ειδικά για τις διστάσεις και τον σωματότυπο κάθε εθνικότητας.