Ανεξάρτητα από το αν στερούνται ίσων ευκαιριών, μήπως τελικά υπάρχει κάποια μαγική συνταγή που οδηγεί τις γυναίκες στην επιτυχία; Σε αυτό το ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει έρευνα που διεξήχθη από το Business Leader σε συνεργασία με το We Are LeftField, λαμβάνοντας υπόψη τις απαντήσεις που έδωσαν σε συνεντεύξεις 40 γυναίκες CEOs, επιχειρηματίες και ανώτερα ηγετικά στελέχη, αξιολογώντας παράλληλα το κατά πόσο οι οργανισμοί είναι αξιοκρατικοί και εφαρμόζουν στην πράξη την έννοια της συμπερίληψης.
Όπως επισημαίνεται στην εν λόγω μελέτη, οι οργανισμοί έχουν θεσμικά προσανατολιστεί προς την υποστήριξη των ανδρών στην εργασία, όμως υπάρχει ο τρόπος να κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά.
«Εάν οι οργανισμοί μπορούν να ενθαρρύνουν τις γυναίκες να επιτύχουν με τους δικούς τους όρους καταργώντας τις A male κουλτούρες, έχουν περισσότερες πιθανότητες να ευδοκιμήσουν στις σημερινές ολοένα και πιο ανατρεπτικές, τεχνολογικά προηγμένες οικονομίες» τονίζει η ομάδα των ανθρώπων που εκπόνησαν την έρευνα.
Μέσα από τις συνεντεύξεις έγινε κατανοητό ότι οι επιτυχημένες γυναίκες επαγγελματίες που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία και έχουν σημαίνοντα ρόλο στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά είναι το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσαν και η ανατροφή που έλαβαν. Το να ενθαρρύνεις έναν νέο άνθρωπο να δοκιμάζει καινούρια πράγματα, να πειραματίζεται, να αποδέχεται την αποτυχία και να κυνηγάει τα όνειρά του, είναι απαραίτητο για να μάθει από νεαρή ηλικία να διεκδικεί και να παίρνει ρίσκα. Στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν ηγέτη.
Παράλληλα, το να μπορούν να ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους προς την κορυφή, να είναι αυθεντικές αντί να προσπαθούν να ταιριάζουν σε ένα «A male» αρχέτυπο, να έχουν ενσυναίσθηση και διαίσθηση, επιλέγοντας τη συνεργασία έναντι της κυριαρχίας στον εργασιακό χώρο, είναι επίσης βασικά χαρακτηριστικά που διέθεταν οι περισσότερες CEOs που συμμετείχαν στην έρευνα.
Είναι γεγονός ότι για πάρα πολύ καιρό οι γυναίκες αντιμετώπιζαν διαφορετική μεταχείριση από τους άνδρες στο χώρο εργασίας, η οποία μεταφραζόταν από άνιση αμοιβή και λιγότερες ευκαιρίες προαγωγής μέχρι τη βίωση σεξουαλικής παρενόχλησης και άλλες μορφές προκατάληψης εναντίον τους. Ίσως ο βασικότερος λόγος παγίωσης αυτής της κατάστασης οφείλεται τελικά στο γεγονός ότι εστιάζουμε στις αδυναμίες των γυναικών και όχι στη ρίζα του προβλήματος που έχει να κάνει με το ποιος πυροδοτεί και ενισχύει τις πρακτικές αποκλεισμού και ανισότητας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η τοποθέτηση της BRIDGE Partnership, η οποία στα 30 χρόνια συνεργασίας της με παγκόσμιους οργανισμούς και επιχειρήσεις, παρατηρεί ότι συχνά οι λύσεις επικεντρώνονται στη «διόρθωση» των γυναικών αντί στην αντιμετώπιση αναποτελεσματικών, θεσμοθετημένων κουλτούρων στο χώρο εργασίας. Επιπρόσθετα, διαπίστωσε πως η περισσότερη ακαδημαϊκή έρευνα το 2019 επικεντρώθηκε στο πώς οι γυναίκες αποτυγχάνουν στον εργασιακό χώρο και όχι στο πώς το υφιστάμενο εργασιακό περιβάλλον θα αλλάξει.
Αντί να ξεκινήσουν ένα σχολαστικά σχεδιασμένο ταξίδι σταδιοδρομίας και ζωής από μικρή ηλικία, οι περισσότερες από τις επιτυχημένες γυναίκες που ρωτήθηκαν, παραδέχτηκαν ότι είχαν ακολουθήσει μια ελικοειδή πορεία προς την επιτυχία. Τα ταξίδια τους διέπονταν από τέσσερις αρχές: σκοπός και αξίες, περιέργεια, ανάληψη κινδύνων και σκληρή δουλειά.
Μάλιστα όταν οι γυναίκες Διευθύνουσες Σύμβουλοι ερωτήθηκαν για το αν ταυτίζονταν με την προσέγγιση «Lean In», πάνω από το 80% θεώρησαν ότι το να καθοδηγούνται από σκοπό και πάθος ήταν πιο σημαντικό. Σε κάθε περίπτωση, οι οργανισμοί μπορούν να ενδυναμώσουν τις γυναίκες να επιτύχουν και να διατηρήσουν κορυφαία ταλέντα, υποστηρίζοντάς τες να ακολουθήσουν πολλαπλούς δρόμους προς τα πάνω.
