Τα κατάλοιπα της πανδημίας φαίνεται ότι πληρώνει αυτή τη στιγμή η αγορά εργασίας, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών είναι έτοιμο για τη λεγόμενη «Μεγάλη Παραίτηση». Η ψυχολογική και σωματική επιβάρυνση των τελευταίων δύο ετών, απόρροια του τεράστιου όγκου δουλειάς, της έλλειψης διακριτών ορίων μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, αλλά και της εργασίας από το σπίτι παρουσία συζύγου και παιδιών, έφερε πολλές γυναίκες εργαζόμενες στα όρια τους.
Πρόκειται για ένα παγκόσμιο φαινόμενο που αναμένεται να λάβει σημαντικές διαστάσεις το επόμενο διάστημα, επηρεάζοντας τον τρόπο που λειτουργούν οι οικονομίες, αλλά και το δείγμα του ανθρώπινου δυναμικού. Σε ειδικότητες δε όπου το γυναικείο φύλο υπερτερεί, εκεί οι εργοδότες θα αναγκαστούν να ψάξουν άμεσα για… Plan B.
Αξιοσημείωτα είναι τα ευρήματα έρευνας που εκπόνησε η εταιρεία συμβούλων Deloitte Global, σύμφωνα με τα οποία σε ένα δείγμα 5.000 γυναικών, ποσοστό άνω του 50% δήλωσε ότι σκοπεύει να εγκαταλείψει τη δουλειά του μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.
Η εξουθένωση ήταν η κινητήριος δύναμη για όσες αναζητούν αυτή τη στιγμή νέα απασχόληση, καθώς με τις περισσότερες εργαζόμενες να αναγνωρίζουν ότι αισθάνονταν περισσότερο άγχος σήμερα από ό,τι πριν από ένα χρόνο. Τα ποσοστά ήταν χειρότερα για τις γυναίκες που ανήκαν σε ομάδες εθνοτικών μειονοτήτων, όπως επίσης για τα στελέχη μεσαίας διοίκησης και μερικής απασχόλησης, αλλά και για τις γυναίκες ηλικίας 18-25 ετών. Συνολικά, μία στις τρεις γυναίκες είπε ότι είχε πάρει άδεια από την εργασία για λόγους ψυχικής υγείας, ενώ σχεδόν οι μισές βαθμολόγησαν την ψυχική τους κατάσταση ως «κακή/πολύ κακή».
Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι εργοδότες έχουν αντιληφθεί τις επιπτώσεις του «burn out» στον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεών τους και στην απόδοση των εργαζομένων και έχουν λάβει δραστικά μέτρα για την αναχαίτιση του συγκεκριμένου προβλήματος. Όμως, ακόμη και με αυτά τα δεδομένα, οι γυναίκες εργαζόμενες που ρωτήθηκαν από την Deloitte, λένε ότι αισθάνονται αποκλεισμένες ακόμη και σε υβριδικά περιβάλλοντα και ότι η ευελιξία που προσφέρεται δεν είναι ικανή να αντισταθμίσει τη συσσωρευμένη κούραση που έχει προηγηθεί.
Μόλις το 10% των ερωτηθέντων σε 10 χώρες δήλωσαν ότι σκοπεύουν να μείνουν με τον τρέχοντα εργοδότη τους για περισσότερα από πέντε χρόνια. Μάλιστα οι γυναίκες σε μη διευθυντικές και μεσαίες θέσεις ήταν πιο πιθανό να απαντήσουν ότι θα ήθελαν να αλλάξουν ρόλους μέσα σε δύο χρόνια.
«Εναπόκειται στους εργοδότες να βεβαιωθούν ότι, κατά την ανάθεση καθηκόντων και την αξιολόγηση των εργαζομένων για προαγωγή, δεν επιλέγουν μόνο εκείνους που βλέπουν με φυσική παρουσία στο γραφείο, αλλά ότι λαμβάνουν πραγματικά υπόψη την ομάδα στο σύνολό της. Από το 5% των γυναικών που εργάζονταν σε εταιρείες όπου ένιωθαν ότι τους υποστηρίζουν, τους προστατεύουν και τους παρέχουν ευκαιρίες να προχωρήσουν στην καριέρα τους, καμία δεν ανέφερε ότι αναζητούσε νέα δουλειά και μόνο το 3% δήλωσε ότι αισθάνθηκε εξαντλημένη» υπογράμμισε η Emma Codd, Deloitte Global Inclusion Leader.
