THEPOWERGAME
Τη Μαριάννα Μόσχου, συνώνυμη της ναυτιλίας στην ελληνική αγορά από τον επί δεκαετίες ρόλο της στη Citi, τη συνάντησα πριν από περίπου δύο μήνες, την ημέρα της βράβευσής της. Όταν άκουσα για πρώτη φορά το όνομά της, η Citi λεγόταν Citibank κι εγώ ξεκινούσα την καριέρα μου στο τραπεζικό ρεπορτάζ. Η κυρία Μόσχου ήταν ήδη «όνομα» στον χώρο και το ημερολογιακό έτος έγραφε κάπου 1990…
Κάπου στις αρχές Μαρτίου, η κυρία αυτή που το όνομά της συνδέεται τόσο με το shipping και τη Citi, όσο και με τη μεγάλη οικογένεια της ΕΛΕΠΑΠ καθώς και με το Ίδρυμα Ωνάση, βραβεύτηκε για τον επαγγελματικό της στίβο από το Citi Alumni, που ειρήσθω εν παρόδω, δεν έχει βραβεύσει άλλο στέλεχος στην Ελλάδα. Μητέρα, γιαγιά πλέον, ισχυρό τραπεζικό προφίλ, α’ αντιπρόεδρος της ΕΛΕΠΑΠ, γενική γραμματέας του ΔΣ του Ιδρύματος Ωνάση. Μα πάνω από όλα, η Μαριάννα. Μια γυναίκα με πολύ δυνατό πάτημα και απαλή μορφή. Η Μαριάννα Μόσχου μίλησε στο powergame.gr.
- Κυρία Μόσχου, πολύ πρόσφατα, μία μεγάλη σας αγάπη, η Citi σας τίμησε με το βραβείο Citi Distinguished Alumni Award, στην κατηγορία Community Involvement για την κοινωνική δράση. Τι σημαίνει το βραβείο αυτό για εσάς σήμερα, έπειτα από 35 και πλέον χρόνια που ζήσατε μέσα στην Τράπεζα;
Αισθάνομαι ειλικρινά συγκινημένη για την τιμητική αυτή αναγνώριση. Η Citi υπήρξε σταθμός για την επαγγελματική μου καριέρα και τη σχέση ζωής μου με τη Ναυτιλία. Μετά την ολοκλήρωση μιας δύσκολης, αλλά τόσο γεμάτης πορείας, αφιερώθηκα στην προσφορά για τα παιδιά με αναπηρία της ΕΛΕΠΑΠ, για περισσότερα από 20 χρόνια. Ευχαριστώ θερμά τον κύριο Αιμίλιο Κυριάκου, Διευθύνοντα Σύμβουλο της Citi Ελλάδος για το σημαντικό αυτό βραβείο. Αισθάνομαι ειλικρινά πολύ τυχερή για την ευλογία του εθελοντισμού. «Κερδίζεις τα προς το ζην απ’ αυτά που παίρνεις. Κερδίζεις όμως τη ζωή απ’ αυτά που δίνεις!» Ουίνστον Τσώρτσιλ.
- Θυμάστε την πρώτη σας ημέρα στη δουλειά, τότε νεαρή φοιτήτρια… θα ήταν για εσάς μια σπουδαία πρόκληση, φαντάζομαι….
Ήμουν στα πρώτα έτη της Φιλοσοφικής και έκανα παράλληλα μαθήματα σε παιδιά. Δεν θα το πιστέψετε, αλλά ο Ανδρέας (δεν είχαμε παντρευτεί ακόμα), πήρε μόνος του την πρωτοβουλία, και έδωσε το βιογραφικό μου στην Τράπεζα, χωρίς να με ρωτήσει… Στάθηκα τυχερή και τα υπόλοιπα είναι ιστορία!
Αυστηρή συνέντευξη, ένα δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα και ένα «ψαρωμένο» παιδί, γεμάτο όμως αποφασιστικότητα. Φαίνεται ότι μέτρησε πολύ και στην πρώτη συνέντευξη και σε όλη την μετέπειτα πορεία.
Η καθημερινότητα στην τράπεζα ήταν μια συνεχής, καθημερινή πρόκληση, ένα μεγάλο σχολείο για μένα. Στην αρχή, απλά ακολουθούσα κατά γράμμα τις οδηγίες που μου δίνονταν. Καλή μαθήτρια, γαρ, έκανα αυτό που έπρεπε, κυριολεκτικά «έτρεχα» τις σκάλες για να διεκπεραιώσω αυτό που μου ζητούσαν. Και ήταν η συνεργασία μου από το ξεκίνημα με τους κορυφαίους στο ελληνικό shipping banking και shipping γενικότερα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο και στη δική μου εξέλιξη.
- Πώς βρεθήκατε στον τομέα του shipping;
Ήταν τότε που μαζικά οι Έλληνες εφοπλιστές στρέφονταν προς τη δανειακή χρηματοδότηση. Το νεοσύστατο γραφείο της Citi στην Αθήνα έμοιαζε ως ο ιδανικός προορισμός και όλο και περισσότεροι συνέδεαν σταδιακά την ανάπτυξή τους με το γραφείο του Πειραιά. Θήτευσα από την αρχή δίπλα στον Κροντηρά. Μέντορας και πρωτοπόρος, δίπλα του έμαθα πολλά μέχρι που έφτασε η στιγμή να τον διαδεχτώ και να χτίσουμε μια πολύ δυνατή ομάδα που διέγραψε τη δική της πορεία στο shipping και οι περισσότεροι από τους οποίους ακόμα γράφουν τη δική τους ιστορία.
- Σας κέρδισε η ναυτιλία στην πορεία ολοένα και περισσότερο, κάνατε γνωριμίες, αποκτήσατε φίλους, πήρατε μαθήματα ζωής, πιστεύω. Ξεχωρίζετε κάποιες δύσκολες ή ιδιαίτερες στιγμές που θα θέλατε να μοιραστείτε;
Πολλές οι δύσκολες στιγμές και ακόμα περισσότερες οι όμορφες. Ήταν τότε που σχεδιάζαμε τα πρώτα μεγάλα deals ή όταν χάσαμε μία μεγάλη χρηματοδότηση. Γιατί αν δεν πάθεις, δεν μαθαίνεις και τα μεγαλύτερα μαθήματα έρχονται από τις αποτυχίες. Ευτυχώς, λιγοστές! Μία από τις κορυφαίες στιγμές όταν κάναμε το πρώτο μας IPO, αποδεικνύοντας ότι το γραφείο του Πειραιά και ο ελληνικός εφοπλισμός μπορεί να πρωτοστατήσει και σε πιο μοντέρνα για την εποχή χρηματοδοτικά εργαλεία. Βήμα το βήμα, ήρθε η καταξίωση μέσα και έξω από τη Citi για το γραφείο του Πειραιά και για μια ομάδα που δεν κοιτάει τις ώρες, τη σκληρή δουλειά, αλλά μπορεί να τα καταφέρνει και να γυρίζει σελίδα χέρι – χέρι με τους πρωτοπόρους, κυριολεκτικά ποντοπόρους εφοπλιστές μας!
- Πώς ήταν για εκείνη την εποχή, να είναι υψηλόβαθμο στέλεχος μια γυναίκα, σε μία διεθνή τράπεζα και σε έναν απαιτητικό χώρο, όπως του shipping;
Ίσως όχι τόσο συνηθισμένο. Όπως ήδη σας είπα, είχα την τύχη να έχω στο πλευρό μου πολύτιμους συνεργάτες που με υποστήριξαν και δεν με έφεραν σε δύσκολη θέση, λόγω του φύλου μου. Εργάστηκα κοντά τους με δυναμισμό και υπέρμετρη προσπάθεια που δεν επέτρεπε καμία είδους διάκριση.
- Ποια ήταν η μεγαλύτερη αγωνία σας σε όλη αυτή τη διαδρομή;
Να φανώ αντάξια των περιστάσεων. Να καταφέρω με τη σκληρή, καθημερινή μου προσπάθεια τα μέγιστα, ανταμείβοντας έμπρακτα τους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν.
- Τι θα κρατούσατε ως «φυλακτό» από όλη αυτή την εμπειρία;
Τη συνεργασία μου με σημαντικούς, αξιόλογους ανθρώπους που μου έδωσαν μαθήματα ζωής, και με πλούτισαν με τις γνώσεις και την εμπειρία τους, πολύτιμο όπλο σε όλη μου τη ζωή. Και την ομάδα με την οποία συνδέθηκε το όνομά μου όλα αυτά τα χρόνια και χωρίς τους οποίους, ίσως τίποτα να μην είχε επιτευχθεί.
- Και ξαφνικά, ανοίγει ο δρόμος στον εθελοντισμό. Έγινε με κάποια αφορμή ή κατά τύχη;
Είχα την τύχη να γνωρίσω την ΕΛΕΠΑΠ και τα παιδιά της, το 2001, όταν τελείωνε η επαγγελματική σταδιοδρομία μου στη Citibank. Συνειδητά είχα προαποφασίσει την εθελοντική «σταδιοδρομία». Από την πρώτη στιγμή, το έργο ζωής της ΕΛΕΠΑΠ για τα παιδιά με αναπηρία, με συγκίνησε! Είναι τελείως διαφορετικό να σου το περιγράφουν, από το να το ζεις καθημερινά. Τα παιδιά βρίσκουν στην ΕΛΕΠΑΠ μια ανοικτή αγκαλιά, που τα υποδέχεται , για να τα φροντίσει, να τα στηρίξει, να τα βοηθήσει να αξιοποιήσουν στο μέγιστο τις δυνατότητές τους. Είναι πραγματικά μαγικό να τα βλέπεις μέρα, με τη μέρα να εξελίσσονται, να βελτιώνονται να κάνουν τα πρώτα «Βήματα Ζωής». Με την αγάπη όλων, γονιών, θεραπευτών, γιατρών, βοηθητικού προσωπικού, διεύθυνσης, διοίκησης το παιδί που έρχεται στην ΕΛΕΠΑΠ παύει να αισθάνεται απομονωμένο. Στους φιλόξενους χώρους της , κάνει φίλους, παίζει, ανταποδίδει το χαμόγελο γιατί αισθάνεται ασφαλές. Στην αρχή ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της, στη συνέχεια ως Γενική Γραμματέας, και από το 2010 ως το 2021, ως Πρόεδρος, εργάστηκα εθελοντικά για την προώθηση και εδραίωση του έργου της. Σήμερα συνεχίζω επίσης, ως Α’ Αντιπρόεδρος της ΕΛΕΠΑΠ».
- Τι σήμαινε για σας το αξίωμα του προέδρου στην ΕΛΕΠΑΠ με την έννοια της ενασχόλησης; Τι συναισθήματα βιώνει κάποιος μπροστά στη λύπη που αντικρίζει; Μιλήστε μας για τα γενναία παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ….
Η ΕΛΕΠΑΠ δεν είναι απλά ένα ίδρυμα για τη στήριξη των παιδιών με αναπηρία. Είναι μια μεγάλη αγκαλιά για τα παιδιά και τις οικογένειές τους που αμέσως με κέρδισε. Η ΕΛΕΠΑΠ είναι μια μεγάλη οικογένεια με στενούς δεσμούς αγάπης και αλληλεγγύης. Όλοι μαζί, γονείς, θεραπευτές, γιατροί, εθελοντές ,προσωπικό , διεύθυνση και διοίκηση, αγκαλιάζουν το παιδί που έρχεται στην ΕΛΕΠΑΠ, και του δίνουν ώθηση για να κάνει τα δικά του βήματα ζωής. Τα παιδιά μας, παράλληλα με τα σύγχρονα , ολοκληρωμένα προγράμματα που παρακολουθούν για την αποκατάστασή τους, παίζουν, κάνουν φίλους, χαμογελούν, διασκεδάζουν , κοινωνικοποιούνται και αποδέχονται τη διαφορετικότητά τους, μαθαίνουν να αγαπούν και να σέβονται τον εαυτό τους, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δεξιότητές τους. Πάνω από το 60% των παιδιών της αναγνωρισμένης Ειδικής Προσχολικής Αγωγής της ΕΛΕΠΑΠ, καταφέρνουν να ενταχθούν στις πρώτες τάξης του γενικού Δημοτικού Σχολείου. Το χαμόγελο και η θέληση στα μάτια των παιδιών μας είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για να μην εφησυχάζουμε, για να είμαστε σε μια συνεχή εγρήγορση , σε μια συνεχή αναζήτηση. Τα συναισθήματα που βιώνουμε δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με λύπη. Αντίθετα είναι συναισθήματα χαράς, ενθουσιασμού και αισιοδοξίας για την πρόοδο και την εξέλιξη των παιδιών μας. Τα παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ είναι Γενναία γιατί καθημερινά αγωνίζονται και με τη βοήθεια των θεραπευτών και των ειδικών παιδαγωγών τους, βγαίνουν νικητές. Η ΕΛΕΠΑΠ αποτελεί για τα παιδιά μας τη δεύτερη οικογένειά τους και αυτό είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση για όλους.
- Θα ενθαρρύνετε νέο κόσμο να ασχοληθεί με τον εθελοντισμό ; Πιστεύετε ότι μπορούν όλοι να προσθέσουν ένα λιθαράκι σε μια καλή προσπάθεια;
Ο Εθελοντισμός είναι στάση ζωής. Είναι μια προσωπική ανάγκη προσφοράς για τον συνάνθρωπο που μόνο οφέλη έχει, τόσο για τον ωφελούμενο, όσο και για τον εθελοντή. Ούτε στιγμή δεν έχω μετανιώσει για την επιλογή μου να εργαστώ εθελοντικά κοντά στην ΕΛΕΠΑΠ και τα παιδιά της. Τουναντίον , θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να έχω ξεκινήσει νωρίτερα. Στην ΕΛΕΠΑΠ αισθάνεσαι ότι έχεις πάντα να προσφέρεις περισσότερο, αφού οι ανάγκες που καλούμαστε να καλύψουμε είναι δυστυχώς πολλές και πολυδάπανες. Αισθάνομαι ειλικρινά πολύ τυχερή που έχω τη δυνατότητα της προσφοράς. Η ευτυχία και η ολοκλήρωση που νιώθεις , είναι μοναδικά συναισθήματα που δίνουν στον εθελοντή φτερά για να συνεχίζει. Είναι ευλογία.
Στην ΕΛΕΠΑΠ, όλοι οι εθελοντές είναι εξίσου σημαντικοί και αναντικατάστατοι, σε όποιο τομέα ο καθένας προσφέρει. Δίνουν το δικό τους απόσταγμα ψυχής και γενναιοδωρίας και χαίρουν τον απόλυτο σεβασμό και την αγάπη όλης της οικογένειας της ΕΛΕΠΑΠ. Οι ανάγκες μας συνεχώς αυξάνονται, με συνέπεια να αυξάνονται και οι ανάγκες για εθελοντική προσφορά. Κάθε φίλος ή φίλη , μπορεί να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για εθελοντική προσφορά, στέλνοντας το αίτημά του στην ηλεκτρονική διεύθυνση: ethelontes@elepap.gr. Οι εθελοντές μας , είναι η ραχοκοκαλιά της ΕΛΕΠΑΠ!
- Η θέση σας στο Ιδρυμα Ωνάση, ένα ακόμη ωραίο έργο. Ποιο είναι το όραμά σας εκεί;
Το Ίδρυμα Ωνάση επιτελεί σημαντικό κοινωφελές έργο. Είναι μεγάλη μου τιμή που συμβάλλω ως Γενική Γραμματέας στις εργασίες του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος. Στόχος και ευθύνη μεγάλη η ορθή διαχείριση των κεφαλαίων του Ιδρύματος και η προάσπιση του πολιτισμού, της παιδείας και της υγείας, των βασικών δηλαδή πυλώνων των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Και φυσικά, πάντα, παραμένει στυλοβάτης του Ιδρύματος η Ναυτιλία, κοντά στη μεγάλη μου αγάπη, λοιπόν!
- Τελικά, η Μαριάννα πέτυχε στη ζωή της; Απέκτησε αυτά που ονειρευόταν (και δεν εννοώ από οικονομικής πλευράς);
Αισθάνομαι ειλικρινά πολύ τυχερή, πολύ γεμάτη σε συναισθήματα, γνώσεις και εικόνες. Τα όνειρα και οι στόχοι δεν σταματούν ποτέ. Εύχομαι να μου δίνει ο Θεός τη δύναμη να συνεχίζω να αγωνίζομαι, να προσπαθώ και να αποδεικνύομαι χρήσιμη και αποτελεσματική και στους δύο βασικούς μου ρόλους, στην ΕΛΕΠΑΠ και στο Ίδρυμα Ωνάση. Και βέβαια, πάνω από όλα είναι η οικογένειά μου, μια ολόκληρη ζωή που μοιράστηκα με τον Ανδρέα και τα παιδιά μου, το Νίκο και το Θόδωρο και τώρα και με τα 3 εγγόνια μου, το Ανδρέα, τον Αδριανό και τη Μαριάννα (ωραίο όνομα!). Οι στυλοβάτες μου, οι σύμβουλοί μου, το . . . ασφαλές καταφύγιο! Μαμά, γιαγιά, αδελφή, θεία, είναι μερικοί από τους ρόλους που με κάνουν ακόμα πιο ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη σαν άνθρωπο.
Η συμβουλή μου στα νέα κορίτσια που τώρα ξεκινούν το δικό τους προσωπικό αγώνα, είναι να αντιμετωπίζουν τη ζωή ως ένα ταξίδι που τους επιφυλάσσει πολλούς σταθμούς και άγνωστους προορισμούς. Να μη φοβηθούν , να τολμήσουν και να απολαύσουν με όλες τους τις δυνάμεις το άγνωστο αυτό ταξίδι.
«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις».
Καβάφης
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
