THEPOWERGAME
Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην εργασία τους και τι κάνουν οι εργοδότες για να τις στηρίξουν; Ποιος είναι ο ρόλος της διαφορετικότητας και τι πρόοδο σημειώνουν οι εταιρείες προς αυτή την κατεύθυνση; Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να δώσει απαντήσεις πρόσφατη έρευνα της εταιρείας ανθρώπινου δυναμικού, Manpower Group μέσα από την τελευταία μελέτη που κατήρτισε με αφορμή τη μέρα της γυναίκας.
Στο επίκεντρο του πολυεθνικού κολοσσού βρέθηκε και η Ελλάδα, εξετάζοντας τους αντίστοιχους δείκτες που καταγράφουν οι Ελληνικές εταιρείες αναφορικά με την ισότητα των φύλων και την εκπροσώπηση της διαφορετικότητας καθώς και τι αναζητούν οι γυναίκες στην εργασία τους. Στόχος της έρευνας είναι να βοηθήσει τους εργοδότες να κατανοήσουν τις σημερινές τάσεις και προκλήσεις προκειμένου να είναι σε θέση να τις υποστηρίξουν.
Τα ευρήματα είναι εντυπωσιακά καθώς διαπιστώνεται πως η θεωρία, η αλλαγή κουλτούρας και η υιοθέτηση συγκεκριμένων πολιτικών στην πράξη έχουν απόκλιση μεταξύ τους και αυτό διότι ενώ οι περισσότερες Ελληνικές εταιρείες μετρούν την ισότητα των φύλων, πολύ λίγες είναι τελικά αυτές που εξετάζουν τη μεγάλη εικόνα – γυναίκες στην ηγεσία, γυναίκες σε διαφορετικούς ρόλους, ισότητα αμοιβών και άλλες εξίσου σημαντικές παραμέτρους.
Σε δείγμα 515 Ελλήνων εργοδοτών, το 89% των εταιρειών μετράει ως δείκτη την ισότητα των φύλων, ωστόσο, μόλις το 19% των εταιρειών μετράει τον αριθμό των γυναικών που λαμβάνουν ανώτερους ηγετικούς ρόλους ή διευθυντικές θέσεις ενώ μόνο 1 στις 5 εταιρείες μετρά τον αριθμό των γυναικών από διαφορετικά περιβάλλοντα σε ηγετικές θέσεις. Το 11% δεν μετρά καθόλου δείκτες εκπροσώπησης φύλου, ούτε έχει θέσει στόχους προς αυτή την κατεύθυνση.
Σε ό,τι αφορά στους κλάδους που είναι πιο πιθανό να μετρήσουν ή να θέσουν στόχους Inclusion & Diversity, συγκαταλέγονται οι εξής: Οικονομικών, Μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί και Εμπόριο, ενώ οι κλάδοι που βρίσκονται στον αντίποδα είναι η Βιομηχανία/Παραγωγή, το Δημόσιο και ο Τουρισμός. Περισσότεροι από το 90% των οργανισμών που θέτουν στόχους δηλώνουν ότι, κατά κάποιον τρόπο, είναι υπόλογοι για τους στόχους αυτούς: είτε μέσω αναφοράς στο διοικητικό συμβούλιο (25%), είτε στους εργαζόμενους (24%), είτε στους μετόχους (24%).
Επαναπροσδιορισμός της εργασίας
Η παγκόσμια έρευνά «Τι αναζητούν οι γυναίκες από την εργασία», η οποία διεξήχθη σε 5.043 εργαζομένους σε πέντε χώρες (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστραλία, Γαλλία και Ιταλία) αποκαλύπτει ότι τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες αναζητούν ευελιξία, δίκαιες αμοιβές και περισσότερη αυτονομία. Επιπλέον, πολλοί εργαζόμενοι φαίνεται πως εστιάζουν στις αξίες, την ύπαρξη ηγετών που διακρίνονται από ενσυναίσθηση και στην κουλτούρα εμπιστοσύνης.
Η δυνατότητα επιλογής ευέλικτων ωραρίων έναρξης/ λήξης της εργασίας, η ύπαρξη ενός υβριδικού μοντέλου εργασίας, οι άδειες μετ’ αποδοχών και η υποστήριξη της ψυχικής υγείας αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για τις εργαζόμενες. Όσον αφορά στην ευελιξία, το 65% των εργαζομένων θα προτιμούσε μια συμπιεσμένη τετραήμερη εβδομάδα για να εργάζεται. Το 19% θα προτιμούσε να επιλέξει από τις 7 ημέρες – και να ολοκληρώσει την εργασία του τις ημέρες / ώρες που του ταιριάζουν, ενώ 1 στις 5 γυναίκες θα ήθελε να εργαστεί τέσσερις ημέρες, σε σύγκριση με το ποσοστό 16% των ανδρών.
Τι πρέπει να κάνουν οι εργοδότες
Λαμβάνοντας υπόψη τις εργασιακές αλλαγές που συντελέστηκαν, αλλά και την πρόσθετη πίεση με την οποία επιφορτίστηκαν οι γυναίκες τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας, η έρευνα της Manpower καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι εργοδότες οφείλουν να στηρίξουν τις γυναίκες, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Πιο συγκεκριμένα, οι οργανισμοί πρέπει να βοηθήσουν τις γυναίκες να αναπτύξουν, τόσο τεχνικές, όσο και κοινωνικές δεξιότητες, να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους και να διαμορφώσουν μία κουλτούρα εμπιστοσύνης και συμπερίληψης. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην εξισορρόπηση των εργασιακών και προσωπικών υποχρεώσεων, στην ύπαρξη υποστηρικτικών ομάδων και ευκαιριών ανάπτυξης.
Η πανδημία αποκάλυψε ότι υπάρχει περιθώριο προόδου για την προώθηση της ισότητας των φύλων στην εργασία, κάτι που επιβεβαιώνεται και από τα ευρήματα της συγκεκριμένης μελέτης. Συγκεκριμένα, αξίζει να αναφερθεί ότι το 14% των εργοδοτών παγκοσμίως δεν καταγράφουν καθόλου δείκτες εκπροσώπησης φύλου, ούτε έχουν θέσει ανάλογους μελλοντικούς στόχους. Παρόλο που οι ανισότητες προϋπήρχαν της πανδημίας, οι εργαζόμενοι φαίνεται να θέτουν πλέον τα όριά τους με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.