THEPOWERGAME
Για πολλές γυναίκες, η Χριστίνα Φλαµπούρη αποτελεί πρότυπο καθώς δίχως να είναι επαγγελµατίας αθλήτρια ή ορειβάτισσα, κατάφερε αυτό που για τους περισσότερους φαντάζει ακατόρθωτο. Να γίνει η πρώτη Ελληνίδα που σκαρφάλωσε στην ψηλότερη κορυφή της Ανταρκτικής, ολοκληρώνοντας το 2019 το «7 Summits», το υπέρτατο ορειβατικό project. Πρόκειται για την ανάβαση στην υψηλότερη κορυφή κάθε ηπείρου, ένα επίτευγμα το οποίο έχουν καταφέρει περίπου 400 άνθρωποι στον κόσμο, εκ των οποίων 71 γυναίκες- καμία Ελληνίδα µέχρι σήμερα.
Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι η Χριστίνα δεν χρειάστηκε να αφήσει την εργασία της για να κυνηγήσει το όνειρό της, αλλά ότι επέλεξε να εντάξει στην καθηµερινότητά της την ορειβασία. Το «µικρόβιο» µπήκε όταν ο ξάδερφός της την προσκάλεσε να συµµετάσχει σε µια αναρριχητική δραστηριότητα που είχε διοργανώσει µε φίλους και αυτό το γεγονός στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει ένα ταξίδι ζωής που της χάρισε διακρίσεις, προβολή στα media και συνεργασίες με brands.
Όπως τονίζει η Χριστίνα Φλαμπούρη στο powergame.gr, δυστυχώς μόλις το 10% των ορειβατών υψηλού υψομέτρου είναι γυναίκες. Οι προκαταλήψεις και σε αυτόν τον χώρο καλά κρατούν, όμως τα στερεότυπα είναι για να σπάνε. Αν και τα ανδρικά σχόλια αποθαρρύνουν, όπως λέει, τις γυναίκες να κυνηγήσουν τα όνειρά τους όταν αυτά τις απομακρύνουν από την οικογένεια ή την επαγγελματική ανέλιξη, η ίδια αποδεικνύει εμπράκτως πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει και μας παροτρύνει μέσα από το βιβλίο της «Στις 7 Κορυφές» να αφοσιωθούμε σε ότι μας κάνει ευτυχισμένους, διότι έτσι θα είμαστε και περισσότερο παραγωγικοί.
- Χριστίνα, στα 31 σου χρόνια κατάφερες να συγκαταλέγεσαι στη λίστα των 70 γυναικών παγκοσμίως που έχουν κατακτήσει και τις 7 κορυφές του κόσμου, έχοντας ολοκληρώσει το κορυφαίο ορειβατικό πρότζεκτ 7 Summits. Παρότι δεν είσαι αθλήτρια, ούτε ορειβάτρια από μικρή ηλικία, τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με τον αλπινισμό και πώς κατάφερες έναν τόσο μεγάλο στόχο σε σύντομο χρονικό διάστημα;
Όλα ξεκίνησαν με μια «αποτυχία», που ήταν ό,τι καλύτερο μου είχε συμβεί μέχρι τότε στην επαγγελματική, αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Μια αποτυχημένη προσπάθεια αναρρίχησης με έκανε να δω ότι δεν φοβόμουν απλά τα ύψη αλλά φοβόμουν το άγνωστο, το ρίσκο, ότι με έκανε να βγω από τα καλοσχεδιασμένα πλάνα μου. Και κάπως έτσι αποφάσισα να γυρίσω στο βουνό για να καταπολεμήσω αυτό τον φόβο. Κάθε φορά που ξεπέρναγα τα όρια μου για να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις ένιωθα ότι δυνάμωνα, όχι μόνο στο βουνό αλλά και σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Σύντομα κατάλαβα ότι το βουνό δεν είναι απλά μια πρόκληση αλλά τρόπος ζωής.
Η εμπειρία μου στον κόσμο των επιχειρήσεων (δουλεύω σε μεγάλη πολυεθνική εταιρία από τα 21 μου) με βοήθησε να πετύχω το 7 Summits μόλις σε 3,5 χρόνια. Η έννοια του στόχου είναι πολύ ζωντανή μέσα μου και η εμπειρία μου στο project management με βοήθησε να φτιάξω ένα ολοκληρωμένο πλάνο (από τους οικονομικούς πόρους που χρειαζόμουν μέχρι τη σωματική μου κατάσταση) που θα με έφτανε στις ψηλότερες κορυφές του κόσμου.
- Γιατί οι γυναίκες είναι τόσο λίγες; Ποιος είναι ο αντίστοιχος αριθμός ανδρών που έχουν καταφέρει τον στόχο του 7 Summits; Θα έλεγες ότι υπάρχουν κοινωνικά στερεότυπα στον συγκεκριμένο χώρο;
Περίπου 10% των ορειβατών υψηλού υψομέτρου είναι γυναίκες. Ίσως οι ακραίες συνθήκες διαβίωσης να μην ευνοούν τον γυναικείο οργανισμό, αλλά σίγουρα τα κοινωνικά στερεότυπα δεν έχουν εξαλειφθεί ακόμα.
Δεν θα μιλήσω για άλλους λαούς, που οι γυναίκες έχουν λιγότερα δικαιώματα από έναν άντρα, αλλά για εμάς. Όταν ξεκινούσα τα ψηλά βουνά και με συναντούσαν έμπειροι ορειβάτες σε δύσκολα περάσματα με ρωτούσαν «πού είναι το αγόρι σου» ή «με τον πατέρα σου ήρθες;». Θεωρούσαν δεδομένο ότι είμαι κοπέλα ή κόρη ορειβάτη κ ότι μόνο του ένα κορίτσι δεν θα υπήρχε πιθανότητα να βρίσκεται εκεί. Σίγουρα με αποδυνάμωναν αυτά τα σχόλια, αλλά το αποκορύφωμα ήταν λίγο πριν φύγω για την αποστολή στο Έβερεστ είχα βαρεθεί να ακούω «στα 30 σου αντί να κάνεις οικογένεια ονειρεύεσαι βουνά». Υποσυνείδητα θεωρώ ότι όλα αυτά τα σχόλια αποθαρρύνουν τις γυναίκες να κυνηγήσουν τα όνειρά τους που είναι εκτός οικογένειας ή επαγγελματικής ζωής.
- Σε τι βαθμό άλλαξε η συγκεκριμένη εμπειρία την κοσμοθεωρία και τον τρόπο ζωής σου;
Όταν φτάνεις στην κορυφή του κόσμου εκεί καταλαβαίνεις την δύναμη που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του. Η ανάβαση στο Έβερεστ με έκανε να κερδίσω δύναμη για ζωή και πίστη ότι όλα είναι δυνατά. Πλέον όταν αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα στη ζωή μου ή ένα απαιτητικό project στη δουλειά, το μυαλό μου σκέφτεται αυτόματα τον τρόπο που θα φτάσω στη λύση και ξέρω ότι τα εμπόδια είναι εκεί μόνο για να μας καθυστερήσουν. Τίποτα δεν μπορεί να σου κόψει τον δρόμο όταν έχεις ξεκάθαρο στόχο και όρεξη για δουλειά
- Πώς μπόρεσες να συνδυάσεις τις προπονήσεις και τις αποστολές με την εργασία σου; Γιατί μιλάμε για μεγάλα χρονικά διαστήματα που θα έπρεπε να είσαι εκτός δουλειάς.
Δεν με δυσκόλεψαν τόσο οι περίοδοι που έλειπα από Ελλάδα. Έχω αρκετές μέρες άδεια τον χρόνο, επομένως ξόδευα όλη την άδεια μου για τις αποστολές. Η δυσκολία ήταν τις καθημερινές που έπρεπε να συνδυάσω πολλές φορές διπλή προπόνηση μέσα στη μέρα με μια απαιτητική καθημερινότητα στην επαγγελματική ζωή. Το πάθος μου για να πετύχω και τους προσωπικούς μου στόχους με έκανε πιο παραγωγική στη δουλειά. Έκλεινα τα notifications στο κινητό όταν πήγαινα στο γραφείο και μέχρι το απόγευμα που προσπαθούσα να φεύγω δεν ασχολούμουν με τίποτα άλλο εκτός από τη δουλειά. Δεν ξέρω αν υπάρχει work life balance, με χωρισμένο τον χρόνο 50-50 σε προσωπική κ σε επαγγελματική ζωή. Για εμένα work life balance σημαίνει να είσαι 100% εκεί σε αυτό που κάνεις και μέχρι στιγμής μου έχει δουλέψει πολύ καλά.
- Ακούμε διαρκώς για inclusion και diversity, πώς θα μπορούσαν οι επιχειρήσεις, αξιοποιώντας τα ενδιαφέροντα και τις ιδιαιτερότητες των εργαζομένων τους να πάνε ένα βήμα παρά κάτω;
Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι ανησυχούν για το πώς θα συνδυάσουν μια απαιτητική επαγγελματική ζωή και μια γεμάτη καθημερινότητα. Νομίζω ότι είναι ευκαιρία για τις επιχειρήσεις να προβάλλουν παραδείγματα μέσα από τον οργανισμό τους. Ας μην ξεχνάμε ότι την έμπνευση δεν την αντλείς μόνο από τους πρωταθλητές και τα παγκόσμια role models, αλλά από τα καθημερινά σου ερεθίσματα, τον συνάδελφο που είστε μαζί στο γραφείο ή το κορίτσι της διπλανής πόρτας.
- Θέλοντας να μοιραστείς την εμπειρία σου με το ευρύ κοινό και να παροτρύνεις και άλλους ανθρώπους να ασχοληθούν με τον αλπινισμό προχώρησες στη συγγραφή ενός βιβλίου. Γιατί επέλεξες η αφήγηση της ιστορίας σου να γίνει με τη μορφή παραμυθιού και ποιο το κεντρικό μήνυμα που θες να περάσεις;
Στόχος μου είναι να εμπνευστούν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται για να κυνηγήσουν τα όνειρα τους, όσο μεγάλα και αν είναι. Ο καθένας μας έχει «τη δική του κορυφή», το θέμα είναι να πιστέψει ότι μπορεί να την κατακτήσει. Το βιβλίο «Στις 7 Κορυφές» από τις εκδόσεις Πατάκη, είναι ένα αλληγορικό παραμύθι βασισμένο στην ιστορία μου που με έναν παραμυθένιο τρόπο προβάλει τις αξίες που χρειάζεσαι για να πετύχεις σπουδαία επιτεύγματα στη ζωή σου. Το παραμύθι, σε σχέση με ένα βιβλίο για ενήλικες, δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να ονειρευτεί για λίγο χωρίς να σκέφτεται τα πρέπει και τα μπορεί, μας κάνει όλους έστω και για λίγο παιδία και μας δίνει την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στις υψηλότερες ‘κορυφές’ του κόσμου.
- Σε λίγο καιρό θα γίνεις μητέρα. Είναι κάτι που σε αγχώνει; Πιστεύεις ότι θα καταφέρεις να βρεις την ισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής;
Δεν θα το κρύψω… με αγχώνει αν αυτή η παύση θα μου στοιχίσει στην επαγγελματική μου ζωή. Διαλέγω όμως, να δίνω μία μάχη τη φορά. Επομένως τώρα κάνω focus στο να γίνω καλή και άξια μητέρα και όταν γυρίσω πίσω στον επαγγελματικό στίβο είμαι σίγουρη ότι θα βρω τον τρόπο να αποδείξω στους συναδέρφους μου, αλλά και στον ίδιο μου τον εαυτό ότι οι επαγγελματικές φιλοδοξίες υπάρχουν για να μας κάνουν να διψάμε για το μέλλον.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
