«Το θέμα δεν είναι το ποιος πουλάει και ποιος φεύγει. Το θέμα είναι το ποιος έρχεται και η ποιότητα των νέων επενδυτών που είναι κυρίως longterm». Αυτή δεν είναι μία μόνο απάντηση στο επίκαιρο ερώτημα για τα γνωστά funds, που κάνουν «ντόρο» πουλώντας μετοχές ελληνικών τραπεζών, ειδικά funds τύπου Τζον Πόλσον, όταν έχουν πάνω από 5%. Είναι κοινή πεποίθηση και άποψη όλων των διοικήσεων των μεγάλων συστημικών τραπεζών, αλλά και της ίδιας της αγοράς. Εδώ και καιρό, είναι εμφανές ότι αν και… υποτιμημένες, οι μετοχές των εισηγμένων τραπεζών δεν παύουν να αντιπροσωπεύουν τις πολύ θετικές προοπτικές μιας σταθερής και βιώσιμης κερδοφορίας.
Οι εξελίξεις προσεχώς θα είναι ταχύτατες, σε άλλο βαθμό προεξοφλημένες, σε άλλο όχι, με πιθανές εκπλήξεις και με μια κοινή συνισταμένη: η διεθνής επενδυτική κοινότητα «βλέπει» Ελλάδα. Και αυτό αντανακλάται τόσο στην πρόθεση αύξησης συμμετοχών, σε πάνω του 5% και έως του οριακού 10% (διότι μετά εκκινείται άλλη διαδικασία «ειδικής συμμετοχής»), όσο και στο κλείδωμα κερδών, ή και υπερκερδών, από την μέχρι σήμερα συμμετοχή.
Λογικό είναι όλη αυτή η κινητικότητα που έχει ξεκινήσει από τις αρχές του έτους, με επίκεντρο τις Alpha Bank και Πειραιώς, στις οποίες το J. Paulson fund, αλλά και ο ολλανδικός όμιλος Reggeborgh έχουν μερίδιο -πόσο δε η ιταλική Unicredit- να φουντώνει τη σεναριολογία για νέες στρατηγικές συμμετοχές. Είτε από ανακατανομή της τράπουλας μεταξύ των παραπάνω, είτε από την είσοδο νέων ισχυρών παικτών.
Σχολιάζοντας την επικαιρότητα, ανώτατος τραπεζικός παράγοντας μεγάλου ομίλου, εξηγούσε στο powergame.gr ότι «το θέμα δεν είναι μόνο η μία ή η άλλη τράπεζα που προκαλεί τις εξελίξεις… είναι σύσσωμος ο ευρωπαϊκός τραπεζικός κλάδος που εισπράττει το όφελος από την προσέλκυση ενός έντονου διεθνούς επενδυτικού ενδιαφέροντος, προερχόμενου κυρίως από τις ΗΠΑ, σε μια συγκυρία που γράφει ιστορικά υψηλά για την Ευρώπη και μάλιστα με ένα σχετικό volutility…».
Το τι ακριβώς θα κάνει ο Πόλσον ή κάποιος από τα άλλα funds που μπαίνουν και βγαίνουν από τη μετοχική σύνθεση των τραπεζών της χώρας, δεν είναι το ζητούμενο. Κάθε επενδυτής, αποφασίζει πότε θα μπει, πότε θα βγει, πότε θα ρευστοποιήσει, πότε θα γράψει υπεραξίες. Ακόμα και η Τράπεζα της επιλογής του, το μαθαίνει με… καθυστέρηση δύο ημερών, όπως πραγματικά ισχύει τις περισσότερες φορές. Υπενθυμίζεται ότι ο εν λόγω επενδυτής έχει πουλήσει το 2,8% της Πειραιώς και όλη τη συμμετοχή στην Αlpha Bank, σε δύο δόσεις (2,3% και 2,4% από τις οποίες αποκόμισε 228 εκατ. ευρώ για 110 εκατομμύρια μετοχές συνολικά.
Αυτό που έχει σημασία είτε πρόκειται για την Alpha και την Πειραιώς, είτε για την Εθνική ή τη Eurobank (στην οποία σταθερός βασικός μέτοχος παραμένει και «με τη βούλα» ο Prem Watsa της Fairfax) είναι ότι όσοι αποκτούν πακέτα μετοχών πάνω του 5% να είναι καλής ποιότητας και μακροπρόθεσμου ορίζοντα (long term) επενδυτές, όχι μόνο hedge funds που «σκοτώνουν για υπεραξίες».
Ως προς τις τελευταίες εξελίξεις, τα φώτα έχουν πέσει σε Alpha και Πειραιώς για μια σειρά από λόγους, που αφετηρία έχουν τις κινήσεις μετόχων πάνω του 5%. Δεν είναι μόνο οι ρευστοποιήσεις J Paulson σε αμφότερες. Είναι και η επιθυμία του ισχυρού άνρα της Reggeborgh, Χένρι Χόλτερμαν να λάβει το fit and proper για να αυξήσει τη συμμετοχή του στην Alpha Bank. Και φυσικά, το πώς θα εξελιχθεί η συνεργασία Alpha με Unicredit, με την τελευταία φανατικό υποστηρικτή της πρώτης.
Και κάπου ενδιάμεσα, οι πιέσεις των εποπτικών αρχών, επικαλούμενες όρια και κανόνες Βασιλείας, ανάγκασαν τον βασικό μέτοχο της Eurobank, τον Ινδό Prem Watsa να μειώσει το ποσοστό του στο 33%. Έτσι, στα τέλη Ιανουαρίου, ο επικεφαλής του ομίλου Fairfax -που απέδειξε εμπράκτως την εμπιστοσύνη του στην Τράπεζα εξαγοράζοντας πλειοψηφικό πακέτο τα πέτρινα χρόνια των ανακεφαλαιοποιήσεων (η Eurobank ήταν η μόνη που δεν ανακεφαλαιοποιήθηκε από το ΤΧΣ)- διέθεσε μέσω accelerated Book building το 2,2% των μετοχών του, συγκεντρώνοντας 186 εκατ. ευρώ.
Όσο για την Εθνική Τράπεζα, η οικογένεια των μετόχων περιλαμβάνει γνωστά και μεγάλα ονόματα long term επενδυτών όπως αποτυπώθηκε στο τελευταίο Βιβλίο Προσφορών για τη διάθεση του δεύτερου placement του ΤΧΣ (10% τον Οκτώβριο 2024) . Υπενθυμίζεται, ότι παραμένει στο Νέο Επενδυτικό Ταμείο χαρτοφυλάκιο μετοχών της Εθνικής Τράπεζας της τάξεως του 8,39%, που στην κατάλληλη ευκαιρία το οικονομικό επιτελείο θα μπορούσε να διαθέσει σε ενδιαφερόμενο στρατηγικό επενδυτή. Στο μεταξύ, η Εθνική συμπεριλαμβάνεται σε σενάρια που την θέλουν να λαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε εξαγορές. Πάντως, φημολογίες που τη θέλουν να συζητά με την Τράπεζα Κύπρου, δεν σχολιάστηκαν σε πρόσφατο ερώτημα αναλυτή.
Η Alpha Bank είναι στο μικροσκόπιο γνωστών και μεγάλων funds του εξωτερικού και σύντομα, νέα πακέτα είναι πιθανόν να αλλάξουν χέρια. Άλλωστε, πέραν της Unicredit, σημαντικό είναι και το αποτύπωμα της Reggeborgh. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του powergame.gr, ο ισχυρός άνδρας της Unicredit, Αντρέα Ορσέλ, πέρασε το μήνυμα στο επιτελείο της Τράπεζας ότι «ήρθε για να μείνει». Στο πλαίσιο του συνεδρίου της Morgan Stanley στο Λονδίνο, ο κύριος Ορσέλ συναντήθηκε με το δίδυμο Β. Ψάλτη- Λ. Παπαγαρυφάλλου τους συνεχάρη και μίλησαν λίγο για τη συνεργασίας τους. Εξάλλου, η Unicredit διαθέτοντας οριακά κάτω από το 10% των μετοχών είναι «committed» στρατηγικός επενδυτής της Alpha, με την οποία συνεργάζονται και στη Ρουμανία (η Alpha έχει εκεί το 10%).
Πολλά τα ερωτηματικά της αγοράς για το αν η Unicredit αυξήσει κι άλλο τη συμμετοχή της στην Alpha Bank. Θεωρητικά, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι στον ορίζοντα λόγω συμμετοχής και ανοιχτών μετώπων της Unicredit με τις Commerzbank, BAMI, και Generali.
Ως προς την Reggeborgh, που επίσης διαθέτει ποσοστό οριακά κάτω του 10% στην Alpha Bank, είναι σε αναμονή για την απόδοση fit and proper από την Τράπεζα της Ελλάδος. Για τους Ολλανδούς η συμμετοχή στην Alpha είναι υψηλής προτεραιότητας και σημασίας. Πρόσφατα, με αφορμή την αγορά του 3% της ABN Amro από την Reggeborgh δημιουργήθηκε ένα «σούσουρο» σεναρίων περί εξαγοράς του 7% της Alpha μέσω φίλιων δυνάμεων του, κάτι όμως που δεν φαίνεται να ισχύει. Άλλωστε, στην περίπτωση που υπερβεί το 10%, θα πρέπει άμεσα να το γνωστοποιήσει στην αγορά εντός διημέρου.
Υπόλοιποι μέτοχοι μεγάλοι του βεληνεκούς των συμμετοχών της Unicredit ή της Reggeborgh δεν υπάρχουν στην Alpha Bank. Υπάρχουν όμως επίλεκτοι επενδυτές, σε πιο passive μορφή, όπως η Blackrock και η Vanguard. Υπάρχουν άλλα δύο μεγάλα funds με συμμετοχές τώρα στο 1,70% (έχουν ήδη ρευστοποιήσει από 3-4% που είχαν), ένα από Βοστώνη και άλλο ένα sovereign fund από Ασία και επίσης αρκετοί επενδυτές από τις ΗΠΑ, που κινούνται στο επίπεδο του 1-2%. Family offices και άλλοι long term, από Βοστώνη, αλλά και Μέση Ανατολή.
Αντίστοιχα και στην Τράπεζα Πειραιώς, όπου ο Πόλσον είναι ο μόνος μέτοχος με ποσοστό πάνω από το 5%. Το J. Paulson fund διαθέτει σήμερα περίπου 14%, μετά τη διάθεση του 2,8% των μετοχών. Οι λοιπό μέτοχοι της Πειραιώς και όλα τα νέα accounts που έχουν πάρει θέσεις, είναι κυρίως από τις ΗΠΑ και στην πλειοψηφία τους, long term επενδυτές. Με την Πειραιώς να παίζει δυνατά το χαρτί των εξαγορών, του digital και του wealth- όπως πιστοποιούνται από την πρόσφατη πρόταση εξαγοράς της Εθνικής Ασφαλιστικής, αλλά και την ίδρυση της Snappi – αναμένονται νέες ανακατανομές στη μετοχική της σύνθεση.
Όπως επίκειται να συμβεί και σε Εθνική και Eurobank, που έχουν ανοιχτό το θέμα εξαγορών που προσδίδουν αξία στο μέτοχο. Άλλωστε η Eurobank ολοκληρώνει τη δημόσια πρόταση για την Ελληνική Τράπεζα Κύπρου και ετοιμάζεται για ευρύτερο άνοιγμα στα Αραβικά κράτη και την Ινδία, αλλά και το Ισραήλ.
