Τράπεζες: Πιέζει εκ νέου η κυβέρνηση για μείωση προμηθειών

Στο «τραπέζι» επανέρχεται ξανά το θέμα των προμηθειών στις τραπεζικές εργασίες. Η χθεσινή αναφορά του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Κωστή Χατζηδάκη μόνο τυχαία δεν πρέπει να θεωρείται, όταν μάλιστα συνοδεύτηκε και με τη διαπίστωση περί «μη διευθέτησης του ζητήματος» και όταν ούτε λίγο ούτε πολύ, συστήνει επαναπροσδιορισμό προμηθειών, επ’ απειλή μιας κυβερνητικής νομοθετικής παρέμβασης.

Την ίδια στιγμή, οι συστάσεις αυτές από τη μία ηχούν θετικά στο συναλλακτικό κοινό, που βλέπει μια σειρά προμηθειών να επιβαρύνουν τις καθημερινές του συναλλαγές (με το εισερχόμενο έμβασμα να θέτει ακόμη το ερώτημα γιατί να απαιτεί προμήθεια) και από την άλλη πλευρά, δημιουργούν ανησυχία στους κύκλους των τραπεζών – ομοίως στους οίκους που τις αξιολογούν- καθώς βασίζουν μέρος της οργανικής τους ανάπτυξης και στην πηγή των εσόδων από προμήθειες.

Σε μικρότερο ποσοστό από τα έσοδα από τόκους, περίπου κάτι λιγότερο από το ένα τέταρτο του συνόλου των οργανικών εσόδων, είναι τα κεφάλαια που προέρχονται αποκλειστικά από προμήθειες. Όταν οι τέσσερις συστημικοί τραπεζικοί όμιλοι έχουν οργανικά έσοδα (από τόκους και από προμήθειες) 2,592 δισ. ευρώ, τη μερίδα του λέοντος έχουν οι τόκοι (κατά 2,1 δισ. ευρώ) με τις προμήθειες να αφορούν μόλις 477 εκατ. ευρώ σε όλη την αγορά. Παρά ταύτα, η αύξηση στις προμήθειες ανήλθε σε ετήσια βάση σε 26,2% και σε τριμηνιαία βάση σε 6,5%.

Δεν θα μπορούσαν να σβήσουν τις προμήθειες από τον χάρτη των εσόδων τους οι τράπεζες, καθώς αυτό θα μείωνε μια βασική πηγή εσόδων και μάλιστα, μιας παραδοσιακής πηγής, που στόχο έχει την παραγωγή κερδοφορίας. Άλλωστε, αυτός είναι και ο σκοπός της λειτουργίας τους και σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινούνται, έχοντας έσοδα από πιστωτική επέκταση για παράδειγμα, αντί για one off συναλλαγές… Και με βάση αυτά αξιολογούνται από διεθνείς οίκους που παρατηρούν την ανά τρίμηνο πορεία τους θέτοντας ερωτηματικά για τις επιμέρους πηγές κερδοφορίας.

Στη λογική αυτή του τραπεζικού τομέα που προφανώς στο πλαίσιο της λειτουργίας του είναι αδιαμφισβήτητη, έρχεται ο αντίλογος των υψηλών κατά περίπτωση προμηθειών, κυρίως σε απλές καθημερινές συναλλαγές. Προμήθειες που παραμένουν ακόμη και αν οι συναλλαγές γίνονται ψηφιακά, από εναλλακτικά κανάλια, όπου θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι δεν υπάρχει το κόστος λειτουργίας του φυσικού καταστήματος. Υπάρχει βέβαια το κόστος της επένδυσης στα συστήματα και την τεχνολογία, ανταπαντούν τραπεζικές πηγές…

Το IRIS και ο χάρτης των τιμολογημένων υπηρεσιών

Το θέμα είναι ότι όταν προ διετίας άνοιξε για τα καλά ο ασκός του Αιόλου με τις προμήθειες, το πιο σημαντικό που έγινε ήταν η υιοθέτηση του IRIS που δίνει τη δυνατότητα δωρεάν πιστώσεων από λογαριασμό μιας τράπεζας σε μια άλλη (έως 500 ευρώ την ημέρα) και με την ευκολία της χρήσης απλώς μιας επαφής ή ενός κινητού τηλεφώνου αντί του IBAN. Αν εξαιρεθεί αυτή η εξέλιξη, που μέχρι σήμερα έχει διευκολύνει πάνω από 2,7 εκατομμύρια άτομα να συναλλάσσονται εντελώς δωρεάν, δεν έγιναν ριζικές αλλαγές στα τιμολόγια των χρεώσεων.

Έτσι σήμερα, μπορεί ο συναλλασσόμενος να «σερφάρει» πάνω στις ατελείωτες λίστες με την υποχρεωτική ανάρτηση της τιμολόγησης κάθε μίας υπηρεσίας, στις ιστοσελίδες των τραπεζών και να δει πόσο και για ποιο λόγο θα επιβαρυνθεί η κάθε του συναλλαγή. Χρεώσεις γίνονται και σε εισερχόμενα εμβάσματα, που αναλόγως του ποσού της πίστωσης αυξάνεται και φυσικά, σε εξερχόμενα, σε ποσά που αποτελούν αντικίνητρο ολοκλήρωσης της συναλλαγής.

Ενδεικτικό παράδειγμα χρέωσης εισερχόμενου εμβάσματος, είναι δωρεάν για έως 15 ευρώ και στη συνέχεια επιβαρύνεται από 4 ευρώ έως 10 ευρώ αναλόγως του ποσού. Χωρίς να συμπεριλαμβάνονται στη συζήτηση διάφορων ειδών άλλα έξοδα που μπορεί να… προστίθενται, όπως έξοδα «ελλιπών πληροφοριών» ή έξοδα με «μηδενική χρέωση δικαιούχου».

Εννοείται ότι η υπηρεσία του… κατ ‘επείγοντος χρεώνεται παραπάνω και μπορεί να ανέρχεται σε 10 ευρώ (εξαιρούνται οι άμεσες τύπου IRIS). Στα εξερχόμενα εμβάσματα μια μέση προμήθεια μπορεί να είναι 2 ευρώ για έως 12.500 ευρώ και να ανεβαίνει σε 15 ευρώ αν το ποσό υπερβαίνει τις 50.000 ευρώ. Προμήθειες τίθενται και για πληρωμή καρτών αν αφορούν άλλη τράπεζα από τον λογαριασμό πίστωσης (της τάξεως των 4 ευρώ).

Υψηλές είναι οι προμήθειες των εξερχόμενων εμβασμάτων για όσους χρειάζεται να τις υλοποιούν συχνά, όπως τροφοδοτώντας λογαριασμό φοιτητών εντός ή εκτός Ελλάδος. Η συχνότητα σε συνδυασμό με την εφάπαξ χρέωση είναι που αφήνει μεγάλο χώρο στις fintech και άλλες ψηφιακές τράπεζες που είναι πολύ ανταγωνιστικές στις συγκεκριμένες συναλλαγές. Αν η πίστωση αφορά τράπεζα εκτός ευρωζώνης, η προμήθεια είναι σαφώς πολλαπλάσια. Η λύση που προτείνουν τα παραδοσιακά τραπεζικά ιδρύματα είναι συνδρομητικά πακέτα, με δωρεάν συναλλαγές, κατ’ επιλογήν και ανάλογα με το προφίλ πελάτη.

Διαβάστε επίσης:

ΔΕΗ: Μπαίνει στη λιανική αγορά τηλεπικοινωνιών έως το τέλος του έτους

ΑΑΔΕ: Ειδοποιητήρια για αλλαγές στοιχείων στις φορολογικές δηλώσεις

Τι λένε οι επενδυτές για τη μεθοδολογία εσόδου του Great Sea Interconnector