THEPOWERGAME
Του Α.Π. Ιωάννου
Πολλά κοινά χαρακτηριστικά έχουν οι πρόεδροι των τεσσάρων μεγάλων ελληνικών τραπεζών, πιθανόν από σύμπτωση και το πιθανότερο από επιλογή. Οι δύο από τους τρείς σημερινούς και ένας ακόμη που βρίσκεται λίγο μόλις πριν από την ανάδειξή του ως πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας, έχουν διανύσει ανάλογη διαδρομή και έχουν κοινό πολιτικό στίγμα.
Εάν, πράγματι λοιπόν, θεωρήσουμε ότι την κούρσα για τη θέση του προέδρου στην Εθνική Τράπεζα θα την κερδίσει το φαβορί που σήμερα είναι ο Γκίκας Χαρδούβελης, έχουμε τρείς στους τέσσερις προέδρους των συστημικών τραπεζών, με το ίδιο ακριβώς προφίλ. Τον Βασίλη Ράπανο, πρώτο και καλύτερο, σήμερα πρόεδρο της Alpha Bank, ο οποίος μπορεί να είναι και ο νέος πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Τον Γιώργο Ζανιά, σήμερα πρόεδρο της Eurobank και τον Γκίκα Χαρδούβελη. Και οι τρείς έχουν διατελέσει υπουργοί Οικονομικών, από λίγες ημέρες έως λίγους μήνες!
Και οι τρείς ανήκουν στο χώρο της κεντροαριστεράς και ειδικότερα στο εκσυγχρονιστικό μπλοκ Σημίτη, με ιδιαίτερη συνεισφορά κατά την περίοδο εκείνη στη συμμετοχή της χώρας στο ευρώ και τις απαιτήσεις του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Και οι τρείς είναι φίλα προσκείμενοι στο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα. Οι δύο εκ των τριών, ήταν υπουργοί Οικονομικών του Αντώνη Σαμαρά, ο τρίτος του Παναγιώτη Πικραμένου. Ο Γιάννης Στουρνάρας υπενθυμίζεται ότι διαδέχθηκε τον Βασίλη Ράπανο, ο οποίος παρέμεινε για πέντε μόνο ημέρες υπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά, χωρίς ποτέ ουσιαστικά να ασκήσει τα καθήκοντά του. Παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Τον διαδέχθηκε ο Γιάννης Στουρνάρας, οποίος παρέδωσε τη σκυτάλη στο Γκίκα Χαρδούβελη, για τους τελευταίους επτά μήνες της κυβέρνησης Σαμαρά, όταν στο μεταξύ αυτός διορίστηκε από τον Σαμαρά κεντρικός τραπεζίτης.
Επειδή πολύ δύσκολα οι περισσότεροι πιστεύουν στις συμπτώσεις, ειδικά στην πολιτική και στην τοποθέτηση των προσώπων σε διακεκριμένες θέσεις, μάλλον θα πρέπει να δεχθούμε ότι οι τραπεζίτες που εκλέγονται με έναν τρόπο επικεφαλής των Διοικητικών Συμβουλίων των τραπεζών, αποτελούν κεντρική πολιτική επιλογή. Με δεδομένη πάντα την πληρότητα και την ικανότητα με την οποία ασκούν τα καθήκοντά τους. Και οι τρείς που προαναφέραμε, το έχουν αποδείξει αυτό με όλους τους δυνατούς τρόπους. Και οι τρείς εξάλλου, έχουν διατελέσει και στο παρελθόν σε υψηλές θέσεις του εγχώριου τραπεζικού συστήματος. Επίσης, και οι τρείς, είναι καλοί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι.