«Γεμίζουν καύσιμα τις μηχανές τους» οι επιχειρήσεις και επιδιώκουν αύξηση των ορίων και των γραμμών πίστωσης από τις τράπεζες. Ειδικότερα, οι μικρές και μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις, η επονομαζόμενη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, έχει ιδιαίτερα υψηλές ανάγκες ρευστότητας με αποτέλεσμα να ζητούν περισσότερα κεφάλαια κίνησης.
Χαρακτηριστική είναι η εικόνα αυτή από τις αρχές του έτους. Οι διευθύνσεις εταιρικής χρηματοδότησης των ΜμΕ στις τράπεζες δέχονται πολλαπλάσια αιτήματα για αύξηση των ισχυόντων ορίων κεφαλαίου κίνησης και για ενεργοποίηση νέων γραμμών πίστωσης.
Η συμπεριφορά αυτή δεν είναι τυχαία. Αντανακλά τόσο τα επιμέρους lockdown που εφαρμόστηκαν μετά την Πρωτοχρονιά, όσο και τα… ρολά που κατέβασαν οι επιχειρήσεις λιανικής και κυρίως το εμπόριο, λόγω του χιονιά ακόμη και μέσα στην Αθήνα. Συνδυαστικά σε αυτούς τους δύο παράγοντες στους οποίους αποδίδεται μια «δραματική» πτώση τζίρου το πρώτο δίμηνο, έρχονται να προστεθούν άλλες δύο παράμετροι:
- του πραγματικού περιορισμού του διαθέσιμου εισοδήματος λόγω ανατίμησης των τιμών των προϊόντων από τον πληθωρισμό και λόγω εκτίναξης του ενεργειακού κόστους
- της αλλαγής ψυχολογίας των καταναλωτών – κυρίως εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία – που κράτησε μακριά την ιδιωτική κατανάλωση, επιφέροντας έτσι ένα πλήγμα στο εμπόριο.
Από την άλλη πλευρά, είναι υγιής η επιθυμία για αύξηση των ορίων σε κεφάλαιο κίνησης, στο βαθμό που προϋποθέτει τη συνέχιση και επέκταση των δραστηριοτήτων της επιχείρησης. Είναι στις περιπτώσεις εκείνες, όπου η Τράπεζα είναι αρωγός στον επιχειρηματία πελάτη και του παρέχει την αναγκαία ρευστότητα για να μπορεί να κινηθεί και να τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις του. Προσδοκώντας και ο ίδιος ο επιχειρηματίας – έμπορος στην αλλαγή του κλίματος των πρώτων μηνών και σε μία επιστροφή στην κανονικότητα.
Με την προσδοκία της αγοράς ότι η ιδιωτική κατανάλωση θα αυξηθεί προσεχώς, τουλάχιστον από όσους έχουν διαθέσιμο εισόδημα να καταναλώσουν, οι επιχειρήσεις οχυρώνονται σε επίπεδο ρευστότητας και κεφαλαίων. Άλλωστε, μέλημά τους, όσο και των ίδιων των τραπεζών, είναι η συνεπής εξυπηρέτηση των δανείων τους, ώστε να μην προκύψουν νέα κόκκινα δάνεια, τουλάχιστον για λόγους που δεν σχετίζονται με έκτακτα γεγονότα.
Και οι δύο πλευρές, τράπεζες και επιχειρήσεις, θέλουν να κρατήσουν χαμηλά τα Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια, όπως φαίνεται και από τη συμπεριφορά των δανειοληπτών τους τελευταίους μήνες, όπου γίνονται αμοιβαίες προσεγγίσεις για να υπάρξει ρύθμιση, όταν οι ενδείξεις δείχνουν «κλίμα ασφυξίας» στην αποπληρωμή. Ρυθμίσεις, πριν το δάνειο γίνει κόκκινο. Να σημειωθεί ότι σχεδόν το 40% των κόκκινων δανείων σήμερα είναι ρυθμισμένα, βέβαια, ένα ποσοστό από αυτά, ξαναγυρίζει σύντομα σε κόκκινο. Το ποσοστό αυτό όμως είναι γύρω στο 5-7% και δεν αποτελεί παράγοντα συναγερμού, αλλά επαγρύπνησης.
