Είναι μια υπέροχη εποχή για «χρυσοθήρες». Πριν από λίγο καιρό, το να δηλώνεις επενδυτής σε χρυσό ήταν ένας καλός τρόπος για να μη σε παίζει κανένας από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες σε ένα επενδυτικό συνέδριο. Η συνήθης εικόνα ήταν ενός τύπου με τη δική του γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος, στοίβες από δισκία καθαρισμού νερού και προμήθειες σε κονσέρβες για αρκετά χρόνια. Τώρα είναι απλά ένας διορατικός επενδυτής. Από τις αρχές του 2023 η τιμή του πολύτιμου μετάλλου έχει εκτοξευθεί κατά σχεδόν 60% σε δολάρια, περισσότερο από οποιονδήποτε από τους κορυφαίους δείκτες μετοχών στον κόσμο -συμπεριλαμβανομένου, έπειτα από δύο ταραχώδεις εβδομάδες, του αμερικανικού S&P 500.
Ωστόσο, η πιο γλυκιά δικαίωση αφορά τους οπαδούς ενός άλλου πολύτιμου μετάλλου. Ακόμα και οι λάτρεις του χρυσού τείνουν να θεωρούν το αναζωπυρωμένο ενδιαφέρον για το ασήμι κάπως εκκεντρικό. Για τους εμπόρους είναι ο «χρυσός των φτωχών» ή «το μέταλλο του διαβόλου». Για χρόνια αυτά τα παρατσούκλια δικαιολογούνταν από τις ισχνές αποδόσεις του και τα σκαμπανεβάσματα της τιμής του. Το μέταλλο του διαβόλου εξακολουθεί να μην είναι για τους λιπόψυχους. Ωστόσο, κατά το τελευταίο έτος τείνει σχεδόν να συμβαδίζει με τον χρυσό, ενώ κατά τα τελευταία πέντε χρόνια έχει υπεραποδόσεις σε σχέση με αυτόν. Με τις επενδυτικές ροές να ακολουθούν πλέον τις αποδόσεις, το άλλοτε εκτός προσκηνίου περιουσιακό στοιχείο γίνεται mainstream.
Η λογική υποδηλώνει ότι η τιμή του ασημιού θα πρέπει να κινηθεί παρόμοια με αυτήν του χρυσού. Είναι επίσης σπάνιο, όμορφο και αδρανές, γι’ αυτό και χρησιμοποιείται για τη δημιουργία κοσμημάτων και νομισμάτων εδώ και χιλιετίες. Αυτός ο μακροχρόνιος ρόλος του ως μέσο αποθήκευσης αξίας του προσδίδει ελκυστικότητα «ασφαλούς καταφυγίου» όταν οι επενδυτές είναι νευρικοί. Όπως και με τον χρυσό, η σταθερή ποσότητα ασημιού στον φλοιό της Γης θα έπρεπε επίσης να το καθιστά ένα καλό μέσο αντιστάθμισης του πληθωρισμού. Σίγουρα η πρόσφατη κούρσα και των δύο μετάλλων προέκυψε καθώς οι επενδυτές άρχισαν να ανησυχούν για το γεωπολιτικό χάος και την επίμονη άνοδο των τιμών. Με τον τρόπο αυτόν ξεπέρασαν μια άλλη κοινή τάση, οι τιμές τους να πέφτουν όταν αυξάνονται τα πραγματικά επιτόκια και το αντίστροφο, αφού δεν παράγουν εισόδημα.
Αυτά στη θεωρία. Στην πράξη, τα διαφορετικά επίπεδα εξόρυξης και βιομηχανικής ζήτησης εξασφαλίζουν ότι η αναλογία τιμής ασημιού-χρυσού μεταβάλλεται συνεχώς. Μακροπρόθεσμα, αυτό έχει οδηγήσει σε δεκαετίες απογοήτευσης για τους λάτρεις του λευκού μετάλλου. Για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1970, για να αγοράσετε μία ουγγιά χρυσού θα έπρεπε να πουλήσετε 30 έως 40 ουγγιές ασημιού. Σήμερα είναι πάνω από 90.
Οι κερδοσκόποι έχουν με τη σειρά τους καεί από το μέταλλο του διαβόλου. Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-09, η παραπαίουσα βιομηχανική ζήτηση και η επικέντρωση του ενδιαφέροντος σε ασφαλή καταφύγια σήμαινε ότι η τιμή του ασημιού εξαρτιόταν περισσότερο από ποτέ από τις ιδιοτροπίες των εμπόρων. Ως αποτέλεσμα, ο λόγος της τιμής του ασημιού προς τον χρυσό πέρασε χρόνια κινούμενος σύμφωνα με την τιμή του χρυσού. Ένα στοίχημα στο ασήμι γινόταν ένα ενισχυμένο στοίχημα στον χρυσό – μια σχέση που αγαπήθηκε από τα hedge funds, τα οποία συνήθως θα έπρεπε να πληρώσουν για ένα δάνειο περιθωρίου ασφάλισης για να αποκτήσουν μια τέτοια μόχλευση. Η σχέση αυτή διαλύθηκε προς το τέλος της δεκαετίας του 2010, με αποτέλεσμα οι έμποροι που βασίζονταν σε αυτήν να χάσουν την περιουσία τους, καθώς το ασήμι έπαψε απότομα να είναι της μόδας για τους επενδυτές.
Τώρα είναι και πάλι στο προσκήνιο. Οι κεντρικές τράπεζες σπατάλησαν χρόνια για να δημιουργήσουν τα αποθέματα χρυσού τους. Τον Σεπτέμβριο το Interfax, ένα ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων, ανέφερε ότι η κυβέρνησή της χώρας θα αρχίσει σύντομα να αγοράζει και ασήμι. Το περασμένο έτος ήταν το πρώτο από το 2021 που τα διαπραγματεύσιμα αμοιβαία κεφάλαια ασημιού, τα οποία χρησιμοποιούν οι ιδιώτες για να αγοράζουν εμπορεύματα, σημείωσαν καθαρές εισροές. Φέτος οι έμποροι στη Νέα Υόρκη άδειασαν τα θησαυροφυλάκια του Λονδίνου από χρυσό, εν μέσω φόβων ότι αυτές οι εισαγωγές μπορεί να αντιμετωπίσουν δασμούς στο μέλλον. Αφαίρεσαν ακόμη πιο γρήγορα το ασήμι – τόσο πολύ, μάλιστα, που η διατλαντική διαφορά των τιμών δικαιολογεί τη φόρτωση ράβδων του σε εμπορικές πτήσεις.
Επιπλέον, η διεύρυνση του χάσματος μεταξύ προσφοράς και ζήτησης φαίνεται ότι θα διατηρήσει τη φρενίτιδα. Σύμφωνα με το Silver Institute, έναν ερευνητικό φορέα, η ετήσια προσφορά ασημιού, η οποία άγεται από την εξόρυξη και την ανακύκλωση, έχει συρρικνωθεί ελαφρώς κατά την τελευταία δεκαετία. Κατά την ίδια περίοδο, η βιομηχανική ζήτηση αυξήθηκε κατά περισσότερο από 50%, κυρίως λόγω της χρήσης του μετάλλου στα ηλιακά πάνελ. Οι εισαγωγές στην Κίνα, η οποία κατασκευάζει μεγάλες ποσότητες από αυτά, έχουν εκτοξευθεί. Δεδομένου ότι η αύξηση της παραγωγής δεν μπορεί να υλοποιηθεί γρήγορα, η ανισορροπία θα συνεχίσει να ενισχύει την τιμή του ασημιού για κάποιο χρονικό διάστημα.
Καθώς ο κόσμος γίνεται όλο και πιο ασταθής, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η ζήτηση των επενδυτών για ασφαλή επενδυτικά καταφύγια θα μειωθεί σύντομα. Εν τω μεταξύ, τα κίνητρα για τις κυβερνήσεις να αποθηκεύουν αξία σε μέρη που βρίσκονται εκτός της εμβέλειας του θείου Σαμ αυξάνονται. Αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι κεντρικοί τραπεζίτες αγοράζουν τόσο πολύ χρυσό τελευταία. Ορισμένοι μπορεί να μπουν στον πειρασμό, όπως και ο Donald Trump, να συμπεριλάβουν τα κρυπτονομίσματα στα αποθέματά τους. Ωστόσο, υπάρχει και ένα άλλο πολύτιμο μέταλλο που θα μπορούσε εδραιωθεί δυναμικά. Η ώρα της δικαίωσης για τους «ασημοθήρες» είναι τώρα.
© 2025 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved. Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
