THEPOWERGAME
Ο Pedro Sánchez, ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας, αρέσκεται να καυχιέται για τη «φεμινιστική Ισπανία». Ωστόσο, στη Διατλαντική Σύνοδο Κορυφής για την Ελευθερία και τον Πολιτισμό της Ζωής, που πραγματοποιήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου στις αίθουσες της Γερουσίας της χώρας, παρουσιάστηκε μια διαφορετική Ισπανία. Εκπρόσωποι του ακροδεξιού κόμματος Vox κατήγγειλαν τις αμβλώσεις και καταφέρθηκαν εναντίον της «κουλτούρας του θανάτου». Η συγκέντρωση δεν απαρτιζόταν μόνο από γκριζομάλληδες. Το Vox κάνει μια δίκαιη προσπάθεια να προσελκύσει τη νεολαία της Ισπανίας, όχι παρά τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, αλλά εξαιτίας του.
Το Vox κέρδισε για πρώτη φορά μεγάλο μερίδιο των ψήφων το 2019. Έκτοτε, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, η υποστήριξή του παραμένει πάνω από το 10%. Μια αξιοσημείωτη πρόσφατη τάση είναι η δύναμή του μεταξύ των νέων. Οι δημοσκοπήσεις αυτό το φθινόπωρο τοποθετούσαν την υποστήριξή του στις ηλικίες από 18-30 ετών μεταξύ 16% και 20%, περίπου στα ίδια επίπεδα με το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα (PP). Το Vox τα πάει πολύ καλύτερα με τους ψηφοφόρους κάτω των 45 απ’ ό,τι με τους πιο ηλικιωμένους. Για το PP ισχύει το αντίστροφο.
Η έκκληση του Vox προς τους νέους συνδυάζει λαϊκίστικα οικονομικά με πολιτιστικές προκλήσεις. Σε μια πρόσφατη ανάρτηση στη σελίδα του τμήματος νεολαίας του στο Instagram, ο Santiago Abascal, ο ηγέτης του κόμματος, δήλωσε ότι η χώρα χρειάζεται mas muros y menos Μoros -«περισσότερα τείχη και λιγότερους Μαυριτανούς», μια προσβλητική αναφορά στους μετανάστες της Βόρειας Αφρικής. Στη σύνοδο κορυφής κατά των αμβλώσεων, ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Ignacio Garriga, κατηγόρησε τους αντιπάλους ότι ευνοούν «πολιτικές υποκατάστασης αντί για την προώθηση των γεννήσεων», απηχώντας τις θεωρίες συνωμοσίας ότι οι ελίτ προσπαθούν να αντικαταστήσουν τους Ευρωπαίους με μετανάστες.
Η απήχηση του κόμματος στη νεολαία έχει επίσης τις ρίζες της στην οικονομική απογοήτευση. Ενώ οι παλαιότερες γενιές συνέδεσαν τη μετάβαση της Ισπανίας στη δημοκρατία με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, οι νεότερες αισθάνονται εξαπατημένες, λέει ο Oriol Bartomeus του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης. Η ανεργία των νέων είναι η υψηλότερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση: 26,5% τον Σεπτέμβριο, σχεδόν διπλάσια από τον μέσο όρο της ΕΕ. Η ιδιοκατοίκηση μεταξύ των ατόμων κάτω των 35 ετών έχει μειωθεί από σχεδόν 70% σε 32% την τελευταία δεκαετία. Πάνω από το 70% όσων έχουν δουλειά ζουν με τους γονείς τους.
Οι νέοι που ψηφίζουν το Vox συχνά αναζητούν οποιαδήποτε εναλλακτική λύση, λέει ο Antonio Jesús, ένας 19χρονος από την Κόρδοβα. Έχουν γίνει κυνικοί απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική. Η φίλη του Antonio Jesús, η Leonor, δεν ψήφισε στις περσινές γενικές εκλογές: «Δεν νομίζω ότι με εκπροσωπεί κάποιο κόμμα, είτε της αριστεράς, είτε της δεξιάς».
Αυτή η αντικαθεστωτική διάθεση ενισχύει και άλλους πολιτικούς επιχειρηματίες. Στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο, ο Luis «Alvise» Pérez Fernández, ένας ακροδεξιός influencer, συγκέντρωσε πάνω από 800.000 ψήφους για το The Party Is Over (SALF), ένα κόμμα που είχε ιδρύσει μόλις 40 ημέρες πριν από την ψηφοφορία. Η εκστρατεία του βασίστηκε κυρίως στο TikTok, το Instagram και τα podcasts. Οι άνθρωποι «θέλουν να ακούσουν κάτι διαφορετικό», λέει ο Isaac Parejo, ένας YouTuber γνωστός στους 411.000 ακολούθους του ως InfoVlogger. Ο κ. Parejo λέει ότι το κοινό του ριζοσπαστικοποιείται όχι από τα βίντεό του, στα οποία βάλλει κατά των μουσουλμάνων, της wokery και της LGBT ατζέντας, αλλά από την πραγματικότητα της καθημερινής ζωής των Ισπανών.
Το Vox δεν έχει καταφέρει ακόμη να πετύχει νίκη όπως τα ακροδεξιά κόμματα σε χώρες όπως η Ουγγαρία, η Ιταλία και οι Κάτω Χώρες. Στις περσινές εκλογές το ποσοστό του μειώθηκε από 15,1% στις εκλογές του 2019 σε 12,4%, αλλά τα κέρδη του κόμματος μεταξύ των νέων ψηφοφόρων είναι εντυπωσιακά. Σε μια χώρα που κυβερνούσε επί δεκαετίες ο δεξιός δικτάτορας Francisco Franco, ορισμένοι ηλικιωμένοι μετριοπαθείς Ισπανοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν την απήχησή του. «Αν είχαν ζήσει μόνο μια μικρή περίοδο της δικτατορίας», λέει η Ángela Reyes Gutierrez, μια 64χρονη από τη μικρή πόλη Dos Torres, «δεν θα ψήφιζαν έτσι».
© 2024 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved. Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Διαβάστε επίσης
Σούπερ μάρκετ: Πώς η ιδιωτική ετικέτα αλλάζει το παιχνίδι του ανταγωνισμού
Πλειστηριασμοί: Στο σφυρί 4.000 ακίνητα επωνύμων και μη
ΕΤΕπ: Έως και 2 δισ. οι επενδύσεις στην Ελλάδα το 2024 για βιώσιμη ανάπτυξη
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
