THEPOWERGAME
Πέρασα μεγάλο μέρος της καριέρας μου στο νοσοκομείο St Mary’s του Λονδίνου, σε μικρή απόσταση με τα πόδια από το εργαστήριο όπου το 1928 ο Sir Alexander Fleming έκανε την κοσμοϊστορική ανακάλυψη της πενικιλλίνης, του πρώτου αντιβιοτικού.
Από τότε έχουν σωθεί εκατομμύρια ζωές και κάποια στιγμή θεωρήθηκε ότι τα φάρμακα έβαλαν τέλος στις μολυσματικές ασθένειες. Όμως, αυτό το όνειρο πέθανε καθώς τα ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια αναπτύχθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν. Σήμερα οι μη θεραπεύσιμες λοιμώξεις, για τις οποίες δεν υπάρχει αντιβιοτικό, προκαλούν περισσότερους από 1 εκατομμύριο θανάτους ετησίως παγκοσμίως, ένας απολογισμός που προβλέπεται να δεκαπλασιαστεί μέχρι το 2050, ξεπερνώντας όλους τους θανάτους από καρκίνο.
Η κατάσταση απαιτεί δραστικά μέτρα.Για δεύτερη μόλις φορά στην ιστορία της, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα συνεδριάσει αυτή την εβδομάδα για να αντιμετωπίσει αυτή την παγκόσμια απειλή και να προστατεύσει την ανθρωπότητα από το να πέσει σε μια μετα-αντιμικροβιακή εποχή, κατά την οποία οι απλές λοιμώξεις θα σκοτώνουν και οι χειρουργικές επεμβάσεις ρουτίνας θα είναι πολύ επικίνδυνες .
Ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι τα αντιβιοτικά συνταγογραφούνται επιπόλαια στους ανθρώπους και χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην κτηνοτροφία. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι φθηνά και έχουν άμεσα ελάχιστες επιβλαβείς επιπτώσεις.
Πιστεύω ότι πρέπει να θέσουμε έναν τολμηρό νέο στόχο: μέχρι το 2030 κανένα αντιβιοτικό δεν θα πρέπει να συνταγογραφείται χωρίς σωστή διάγνωση που να προσδιορίζει την υποκείμενη αιτία ως βακτηριακή λοίμωξη.
Πρόκειται για έναν φιλόδοξο στόχο που θα απαιτήσει πρωτοφανή συνεργασία, σημαντικές επενδύσεις σε διαγνωστικές τεχνολογίες και μια θεμελιώδη αλλαγή στις πρακτικές συνταγογράφησης παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων προσιτών διαγνωστικών και υποστήριξης από τις πλουσιότερες χώρες προς τις φτωχότερες. Θα υπάρξουν εξαιρέσεις, όπως η ύποπτη σήψη που μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή, όπου η θεραπεία πρέπει να αρχίσει αμέσως. Όμως, καθώς η ταχύτητα των εξετάσεων βελτιώνεται, ο κατάλογος των εξαιρέσεων θα συρρικνώνεται.
Η κακή χρήση των αντιβιοτικών συμβαίνει επειδή οι γιατροί λαμβάνουν θεραπευτικές αποφάσεις σε κενό πληροφόρησης. Τα φάρμακα είναι αποτελεσματικά μόνο κατά των βακτηριακών λοιμώξεων και στην πρωτοβάθμια περίθαλψη τουλάχιστον το 20% των συνταγών είναι ακατάλληλες. Σε ορισμένα μέρη του κόσμου οι ασθενείς μπορούν να λαμβάνουν αντιβιοτικά χωρίς ιατρική συνταγή.
Αυτό αντιβαίνει σε μια θεμελιώδη αρχή της ασφάλειας των ασθενών: να τους παρέχουμε τα σωστά φάρμακα, στις σωστές δόσεις, στον σωστό χρόνο, μέσω της σωστής οδού, ενώ δημιουργεί λανθασμένες προσδοκίες στους ασθενείς ότι τα αντιβιοτικά θα χορηγούνται εύκολα, ανεξάρτητα από τη βασική αιτία.
Φαντάζεστε να είχαμε ένα τεστ που να μοιάζει με αυτό του Covid, το οποίο θα μπορούσε να το χρησιμοποιεί κάποιος μόνος του και να λέει γρήγορα στους ασθενείς και τους κλινικούς γιατρούς τι θεραπεύουν; Θα ήταν επαναστατικό.
Τέτοιες τεστ γίνονται όλο και πιο διαθέσιμα. Τον Ιούνιο το βραβείο Longitude Prize ύψους 8 εκατ. λιρών (10,4 εκατ. δολαρίων) απονεμήθηκε στη Sysmex Astrego, μια σουηδική εταιρεία, για την ανάπτυξη ενός τεστ που μπορεί μέσα σε 15 λεπτά να ανιχνεύσει ποιες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος προκαλούνται από βακτήρια και μέσα σε 45 λεπτά να αποκαλύψει σε ποιο αντιβιοτικό είναι ευαίσθητες.
Η πρόκληση για την ευρύτερη υιοθέτηση του τεστ είναι ότι επί του παρόντος είναι πολύ πιο ακριβό (25 λίρες σε ιδιώτες) από τα αντιβιοτικά (που κοστίζουν πένες). Αυτό πρέπει να αλλάξει, μέσω ενός συνδυασμού κλίμακας και καινοτομίας για τη μείωση του κόστους παρασκευής και διάγνωσης. Ταυτόχρονα, η τιμολόγηση των αντιβιοτικών πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις εξωτερικές επιδράσεις της θεραπείας και του ελέγχου των ανθεκτικών λοιμώξεων.
Οι διαγνωστικές εξετάσεις είναι ιστορικά υποτιμημένες. Ο φτωχός εταίρος του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Το είδαμε ξεκάθαρα κατά τη διάρκεια του Covid, ο οποίος αποκάλυψε την επαίσχυντα υποβαθμισμένη ικανότητα πραγματοποίησης τεστ παγκοσμίως. Πρέπει να αλλάξουμε τη νοοτροπία των πολιτικών και των υπεύθυνων της υγειονομικής περίθαλψης και, αν χρειαστεί, να αναπροσαρμόσουμε τα κίνητρα, μέσω κανονιστικών ρυθμίσεων.
Η ευκολότερη πρόσβαση των ασθενών σε διαγνωστικές εξετάσεις θα μεταμορφώσει επίσης την επιτήρηση των ασθενειών. Θα παρέχουν μια εικόνα σε πραγματικό χρόνο για την εξάπλωση των λοιμώξεων και την εξέλιξη των προτύπων μετάδοσης και αντοχής. Αυτό θα συμβάλει στην πρόληψη των επιδημιών, με τα αποτελέσματα να είναι άμεσα διαθέσιμα στους κλινικούς γιατρούς ώστε να μπορούν να αναλάβουν δράση.
Υπάρχει ένα ακόμα μεγαλύτερο βραβείο: ο εκδημοκρατισμός της διάγνωσης. Για πολύ καιρό εξαρτιόταν από τις υπηρεσίες υγείας και όχι από τον ασθενή, γεγονός που δημιουργεί εμπόδια πρόσβασης και κόστους.
Οποιοσδήποτε οπουδήποτε κινδυνεύει να προσβληθεί από μια απειλητική για τη ζωή, ανθεκτική στα φάρμακα λοίμωξη. Όμως η κρίση είναι χειρότερη στις φτωχές και μεσαίου εισοδήματος χώρες και μεταξύ ασθενών με πολλαπλές ιατρικές παθήσεις. Η δυνατότητα εξέτασης χωρίς την ανάγκη πρόσβασης σε κλινικές ή άλλες παραδοσιακές δομές υγειονομικής περίθαλψης είναι ζωτικής σημασίας για να διασφαλιστεί ότι οι ασθενείς θα έχουν τις πληροφορίες που χρειάζονται για να λάβουν αποφάσεις σχετικά με την υγεία τους.
Οι εξετάσεις σε σημεία περίθαλψης μεταμόρφωσαν τη φροντίδα για τον HIV, επιτρέποντας στους ασθενείς να σταματήσουν τη μετάδοση και να προλάβουν την εμφάνιση του AIDS, ξεκινώντας θεραπεία με αντιρετροϊκά φάρμακα. Όπως ο HIV έγινε παγκόσμια ευθύνη, το ίδιο πρέπει να συμβεί και με την αντίσταση στα αντιβιοτικά.
Πρόκειται για μια μοναδική πρόκληση, η οποία δεν μπορεί να ελεγχθεί μόνο από την επιστήμη. Τα νέα, αποτελεσματικά αντιβιοτικά είναι, φυσικά, ζωτικής σημασίας, αλλά η καινοτόμος έρευνα θα είναι μάταιη αν δεν συνοδεύεται από ευρείας κλίμακας αλλαγές στη συμπεριφορά. Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να χρησιμοποιούμε με σύνεση τα αντιβιοτικά που ήδη διαθέτουμε.
Χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο κίνημα για την προστασία της ανθρωπότητας από την αυξανόμενη απειλή. Η συμμετοχή του κοινού είναι κρίσιμη για ένα ζήτημα που θέτει τόσο τεράστιες προκλήσεις.
Η εμπλοκή του κοινού αποτελεί κεντρικό στοιχείο της Πρωτοβουλίας Fleming, μιας συλλογικής προσπάθειας για την αντιμετώπιση της μικροβιακής αντοχής, της οποίας προεδρεύω. Θα ευαισθητοποιήσει, θα προωθήσει τη διεπιστημονική καινοτομία στην έρευνα, την τεχνολογία και την πολιτική και θα εμπλέξει ασθενείς, γιατρούς, αγρότες και άλλους στην ανάπτυξη μέτρων που ανταποκρίνονται στις τοπικές ανάγκες. Το έργο αυτό έχει ήδη αρχίσει. Τον Απρίλιο εγκαινιάσαμε ένα δίκτυο μέσων ενημέρωσης, το CHAIN, το οποίο, μεταξύ άλλων, παράγει βίντεο που καθιστούν τις πληροφορίες σχετικά με τις ανθεκτικές λοιμώξεις πιο ελκυστικές και προσιτές.
Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τότε που τα Ηνωμένα Έθνη συμφώνησαν για πρώτη φορά να ανακόψουν την αύξηση των ανθεκτικών στα φάρμακα λοιμώξεων, αλλά έκτοτε δεν έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος. Τα αντιβιοτικά στήριξαν την ιατρική πρόοδο τα τελευταία εκατό χρόνια. Οφείλουμε να τα διατηρήσουμε αποτελεσματικά για να στηρίξουν όλα όσα συμβαίνουν στην ιατρική και για τα επόμενα εκατό.
Ο Ara Darzi, Lord Darzi of Denham, είναι χειρουργός, διευθυντής του Institute of Global Health Innovation στο Imperial College του Λονδίνου και πρόεδρος της Πρωτοβουλίας Fleming. Ηγήθηκε της πρόσφατης έκθεσης για τις επιδόσεις της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας στην Αγγλία.
© 2024 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved. Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Διαβάστε επίσης
Αλλάζω Συσκευή για επιχειρήσεις: Ένταξη αγροτών, οι 3 αλλαγές
Οκτώ κορυφαίες ετικέτες ρούμι διαθέσιμες κάτω από 50 ευρώ
Τα πλωτά πυρηνικά στην Ελλάδα και η διαδικασία της αποξήλωσης
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
