Πού θα πήγαιναν την Αμερική ο Donald Trump και ο J.D. Vance;

Η Αμερική πέρασε μία από τις εβδομάδες του Lenin, κατά τη διάρκεια των οποίων συμβαίνουν γεγονότα δεκαετιών. Αν ο Thomas Matthew Crooks είχε πυροβολήσει μια ίντσα προς τα δεξιά και αν ο Donald Trump δεν είχε γυρίσει το κεφάλι του, τώρα θα ήταν νεκρός. Ευτυχώς, ο κ. Trump δεν τραυματίστηκε σοβαρά. Η τύχη, όμως, τον ευλόγησε και με άλλους τρόπους. Στη Φλόριντα ένας δικαστής απέρριψε την ισχυρότερη υπόθεση εναντίον του και ο εξασθενημένος αντίπαλός του, ο Joe Biden, παραμένει στην κούρσα, αν και όλο και περισσότεροι Δημοκρατικοί τον παροτρύνουν να εγκαταλείψει. Στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών στο Μιλγουόκι αυτήν την εβδομάδα η παρουσία του κ. Trump χαιρετίστηκε ως σημάδι θείας πρόνοιας. Οι σύνεδροι φορούσαν καπέλα του μπέιζμπολ με την ένδειξη «45/47». Αυτό ήταν κάποτε μια φιλοδοξία. Σήμερα μοιάζει με πρόβλεψη.

Ένα από τα καλύτερα επιχειρήματα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι Δημοκρατικοί εναντίον του κ. Trump είναι ότι απειλεί τους δημοκρατικούς κανόνες. Ωστόσο, το θάρρος του τη στιγμή των πυροβολισμών τον έκανε να φανεί, έστω και για λίγο, περισσότερο ως υπερασπιστής των αμερικανικών αξιών, παρά ως απειλή. Οι εκκλήσεις του για ενότητα στη συνέχεια στήριξαν τον ισχυρισμό του ότι είναι ένας ισχυρός ηγέτης σε έναν επικίνδυνο κόσμο. Βέβαια, η όποια επίδραση στις δημοσκοπήσεις μπορεί να είναι προσωρινή. Η Αμερική είναι τόσο κομματικοποιημένη, που οι υποψήφιοι έχουν οροφή από οπλισμένο σκυρόδεμα. Η συμφιλιωτική διάθεση και των δύο κομμάτων θα εξασθενήσει επίσης. Ωστόσο, ορισμένες επιπτώσεις από τον πυροβολισμό και τα επακόλουθά του μπορεί να διαρκέσουν.

Πρώτον, αυτή η εβδομάδα αποκρυστάλλωσε την απόλυτη κυριαρχία του κ. Trump στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Όταν συγκεντρώθηκε για τελευταία φορά για να του δώσει το χρίσμα αυτοπροσώπως, το 2016, περιελάμβανε τόσο λίγους ενθουσιώδεις υποστηρικτές υψηλού προφίλ, ώστε ένας εξέχων ρόλος στο συνέδριο δόθηκε στον γενικό διευθυντή του οινοποιείου Trump. Εβδομάδες πριν από τις εκλογές εκείνης της χρονιάς, ο τότε Ρεπουμπλικανός πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων δήλωσε ότι δεν μπορούσε πλέον να υπερασπιστεί τη συμπεριφορά του κ. Trump. Τον Ιανουάριο του 2021 ο κ. Trump σύρθηκε εκτός του Λευκού Οίκου ατιμωτικά. Νωρίτερα φέτος η Nikki Haley, πρώην αντίπαλος για το χρίσμα, δήλωσε ότι «πολλοί από τους ίδιους πολιτικούς που τώρα αγκαλιάζουν δημοσίως τον Trump ιδιωτικά τον τρέμουν». Στο Μιλγουόκι ήταν μία πομπή τέτοιων ανθρώπων που τον υποστήριξαν. Είναι ο πρώτος υποψήφιος που προτείνεται τρεις φορές από ένα μεγάλο κόμμα μετά τον Richard Nixon.

Αυτή η εβδομάδα προσέφερε επίσης ενδείξεις για το πώς ο κ. Trump θα κυβερνήσει. Το 2016 επέλεξε έναν κοινωνικά συντηρητικό ως συνυποψήφιό του για να κατευνάσει τους ψηφοφόρους που τάσσονται υπέρ της ισότητας. Σήμερα είναι τόσο σίγουρος για τη νίκη του, που επέλεξε τον J.D. Vance, έναν άκρατο αντιπαγκοσμιοποιητή, πολέμιο των μεγάλων επιχειρήσεων, πολέμιο της μετανάστευσης, φιλοεργατικό, λάτρη του κινήματος MAGA, ο οποίος έχει ελάχιστη εμπειρία και δεν κάνει τίποτα για να διευρύνει την εκλογική απήχηση του κ. Trump. Ο κ. Vance έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι αν ήταν αντιπρόεδρος δεν θα πιστοποιούσε το αποτέλεσμα των εκλογών του 2020. Τώρα έχει γίνει ο προφανής διάδοχος του κ. Trump. Η πολιτική MAGA, η οποία ξεκίνησε ως ένα ασταθές όχημα για τη φιλοδοξία ενός ανθρώπου, φαίνεται τώρα πολύ πιο πιθανό να γίνει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που θα διαρκέσει πέραν του 2028.

Μια συνέπεια είναι ότι ο Ρεπουμπλικανισμός του Reagan είναι σχεδόν νεκρός. Τα τελευταία χρόνια το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει ενωθεί γύρω από την προσωπικότητα, όχι την πολιτική. Περιλαμβάνει ελεύθερους εμπόρους και υποστηρικτές των καθολικών δασμών, διεθνιστές και απομονωτιστές, υπέρμαχους της εταιρικής Αμερικής και ανθρώπους που πιστεύουν ότι οι μεγάλες εταιρείες είναι αρπακτικές και αντιπατριωτικές. Στο παρελθόν ο κ. Trump έχει κάνει αρκετά για να ικανοποιήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι πραγματικά με το μέρος τους. Η επιλογή του κ. Vance γέρνει την ισορροπία προς το σκέλος τoυ κινήματος MAGA, που είναι πιο ανησυχητικό για την οικονομία της Αμερικής και για τους συμμάχους της.

Στην εξωτερική πολιτική, η Ταϊβάν και η Ουκρανία αποτελούν δοκιμασίες για την άποψη των Ρεπουμπλικανών του Reagan ότι είναι προς το συμφέρον της Αμερικής να διατηρεί την τάξη, τους κανόνες και τις συμμαχίες. Σχετικά με την Ταϊβάν, οι απόψεις του κ. Vance είναι ασαφείς, ενώ ο κ. Trump λέει ότι το νησί πρέπει να πληρώσει για την αμερικανική προστασία από την Κίνα. Σχετικά με την Ουκρανία, ο κ. Vance προχώρησε περισσότερο από τον κ. Trump , λέγοντας ότι δεν τον ενδιαφέρει ποια πλευρά θα κερδίσει, προς ανησυχία των Ευρωπαίων συμμάχων. Πρόσφατα υπαναχώρησε σε σχέση με την αρχική του δήλωση. Η πιο ελπιδοφόρα ερμηνεία είναι ότι ο κ. Trump αντιλαμβάνεται ότι το να επιτρέψει στον Vladimir Putin να αλωνίζει στην Ουκρανία θα τον έκανε να φαίνεται αδύναμος με τον ίδιο τρόπο που ο κ. Biden φάνηκε αδύναμος μετά την αποχώρησή του από το Αφγανιστάν -και αν μη τι άλλο ο κ. Trump μισεί να φαίνεται αδύναμος.

Όσον αφορά την αμερικανική οικονομία, οι απόψεις του κ. Vance αναμειγνύουν την κουλτούρα των διαδικτυακών μιμιδιών, την ορολογία του επιχειρηματικού κεφαλαίου και ορισμένες αριστερές πολιτικές που θα ενθουσίαζαν τον Bernie Sanders. Θέλει το κράτος να προστατεύσει τους εργάτες από τον ανταγωνισμό και να αυξήσει τον κατώτατο μισθό στα 20 δολάρια την ώρα. Όπως και η Lina Khan, η επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου, που έχει εξοργίσει τα αφεντικά της τεχνολογίας, πιστεύει ότι οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας πρέπει να διαλυθούν. Ανήκει σε ένα κίνημα της Δεξιάς που θεωρεί τις μεγάλες επιχειρήσεις αντιαμερικανικές επειδή απλώνουν τις εφοδιαστικές τους αλυσίδες σε όλο τον κόσμο. Βλέπει τον περιορισμό της μετανάστευσης και την αύξηση των δασμών ως έναν τρόπο για να αυξηθεί η παραγωγικότητα στο εσωτερικό, να αυξηθούν οι μισθοί και να ενισχυθεί η αμερικανική βιομηχανία.

Εάν γινόταν αντιπρόεδρος, οι απόψεις του κ. Vance δεν θα γίνονταν αυτομάτως θέσεις της κυβέρνησης του κ. Trump. Το αξίωμα είναι αδύναμο: ένας πρώην αντιπρόεδρος δήλωσε ότι «δεν αξίζει ούτε για φτύσιμο». Οι οπαδοί του κ. Trump λένε ότι του αρέσει να παίζει με τις αντίθετες απόψεις στην αίθουσα. Η μεταχείρισή του στον Mike Pence δεν υποδηλώνει ότι θα αφήσει τον κ. Vance να διευθύνει τον Λευκό Οίκο, ενώ ο ίδιος εργάζεται για να εδραιώσει τη θέση του. Ωστόσο, ο κ. Trump είναι επίσης μεγάλος: αν κερδίσει, θα είναι μεγαλύτερος απ’ ό,τι είναι τώρα ο κ. Biden όταν θα φύγει από το αξίωμά του. Και, κρίσιμα, οι απόψεις του κ. Vance ταιριάζουν με την προεκλογική πλατφόρμα του κ. Trump σε όλα τα κεφαλαία.

MAGA 2030

Ο κ. Trump φεύγει από το συνέδριο του Μιλγουόκι δυνατότερος απ’ ό,τι φαινόταν εφικτό πριν από λίγους μήνες. Οι νομικές του υποθέσεις δεν τον απειλούν πλέον, το κόμμα του είναι δέσμιό του, οι δημοσκοπήσεις υπόσχονται σαρωτική νίκη στο Κογκρέσο και τον Λευκό Οίκο. Εν τω μεταξύ, το Ανώτατο Δικαστήριο έχει περιορίσει τον νομικό έλεγχο της προεδρίας, αλλά και την ελευθερία των κυβερνητικών υπηρεσιών. Η προοπτική μιας κυρίαρχης προεδρίας Trump είναι ανησυχητική για όσους, όπως αυτή η εφημερίδα, πιστεύουν ότι η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από μια συναλλαγή, ότι το διεθνές εμπόριο ωθεί την παραγωγικότητα και ότι η μετανάστευση αποτελεί πηγή ανανέωσης και ζωτικότητας. Ωστόσο, φαίνεται ότι τελικά αυτό θα πάρει η Αμερική και ο υπόλοιπος κόσμος.

© 2024 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved. Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com

Διαβάστε επίσης

Ο νέος τραπεζικός χάρτης: Η είσοδος ξένων και η εξωστρέφεια των ελληνικών

Συνωστισμός για νέα πιο “πράσινα” πλοία

Ποια τιμολόγια ρεύματος κερδίζουν έδαφος τον τελευταίο μήνα