THEPOWERGAME
Η Alice Οu δεν μασάει τα λόγια της όταν επικρίνει τους αξιωματούχους της εκπαίδευσης στην Ταϊβάν. Τους κατηγορεί ότι μετατρέπουν τους νέους σε «ηθικά νάνους και ιστορικά αδαείς». Λέει ότι οι ενέργειες της κυβέρνησης ισοδυναμούν με «αυτοκαταστροφή». Η κ. Ou, καθηγήτρια κινεζικής λογοτεχνίας στο διάσημο Taipei First Girls High School, δηλώνει θυμωμένη που το κράτος έχει μειώσει τον αριθμό των συνιστώμενων κλασικών κινεζικών κειμένων στο πρόγραμμα σπουδών του λυκείου. Πιστεύει ότι πρόκειται για μια προσπάθεια «αποσινοποίησης» των μαθητών.
Η άποψη της κ. Ou, που ακούστηκε για πρώτη φορά σε συνέντευξη Τύπου στις αρχές Δεκεμβρίου, έγινε viral. Γρήγορα αποτέλεσε μέρος ενός αφηγήματος που προωθήθηκε από την κινεζική κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης της Ταϊβάν. Αμφότεροι κατηγορούν το κυβερνών Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα (DPP) της Ταϊβάν, το οποίο τηρεί προκλητική στάση απέναντι στην Κίνα, ότι προσπαθεί να εξαλείψει την κινεζική κουλτούρα. Τα μηνύματα έρχονται καθώς η Ταϊβάν προετοιμάζεται για προεδρικές εκλογές στις 13 Ιανουαρίου. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια μεγάλη αλλαγή στη στάση της Ταϊβάν απέναντι στην Κίνα, η οποία θεωρεί το νησί ως μέρος της επικράτειάς της.
Τις δύο εβδομάδες μετά τη στιγμή που η κ. Ou βρέθηκε στο προσκήνιο, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Κίνας και οι λογαριασμοί κοινωνικής δικτύωσης δημοσίευσαν περισσότερα από 200 άρθρα σχετικά με τα σχόλιά της, σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας Πληροφοριακού Περιβάλλοντος της Ταϊβάν. «Ακούστε την κραυγή θλίψης και οργής από τον εκπαιδευτικό τομέα της Ταϊβάν», ανέφερε το Xinhua, το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Κίνας, σε ένα αντιπροσωπευτικό άρθρο. Ο Ma Ying-Jeou, πρώην πρόεδρος της Ταϊβάν και παλαιότερος πολιτικός άνδρας του αντιπολιτευόμενου κόμματος Kuomintang (KMT), επαίνεσε το «ηθικό θάρρος» της κ. Ou.
Η οργή, ωστόσο, είναι παραπλανητική -και λίγο καθυστερημένη. Το πρόγραμμα σπουδών του γυμνασίου στο οποίο αναφέρεται η κ. Ou εισήχθη το 2019 και δεν περιόρισε τη διδασκαλία της κλασικής κινεζικής γλώσσας, αλλά μείωσε την απαιτούμενη ποσότητά της στα σχολικά εγχειρίδια. Ο κατάλογος των προτεινόμενων αναγνωσμάτων μειώθηκε στο μισό και έγινε πιο ποικιλόμορφος, περιλαμβάνοντας γυναίκες και Ταϊβανέζους συγγραφείς, ως μέρος μιας ευρύτερης μεταρρυθμιστικής προσπάθειας, που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990, με στόχο να δοθεί στους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία μεγαλύτερη ελευθερία στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών τους, λέει ο Lan Wei-Ying, ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης. Πολλοί εκπαιδευτικοί λένε ότι οι αλλαγές αύξησαν τον φόρτο εργασίας τους, ωστόσο παραμένουν σε γενικές γραμμές υποστηρικτές των κατευθυντήριων γραμμών του προγράμματος. Ελάχιστοι μιλούν για αποσινοποίηση.
Η κ. Ou εμμένει στην κριτική της. «Η ταϊβανέζικη κουλτούρα είναι κινεζική κουλτούρα», λέει, σημειώνοντας ότι η Ταϊβάν διατήρησε αυτήν την κοινή κληρονομιά στην «καθαρότερη μορφή» της, τη στιγμή που στην ηπειρωτική χώρα καταστρεφόταν κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης. Κατηγορεί το DΡP ότι υπονομεύει την εμπιστοσύνη των νέων στον πολιτισμό τους: «Θα νομίζουν ότι τα πάντα για εμάς είναι οπισθοδρομικά και ότι οι αξίες μας πρέπει να προέρχονται από τη Δύση». Η προσέγγιση αυτή ταιριάζει με τη Σκέψη για τον Πολιτισμό του Xi Jinping, την τελευταία δόση της φιλοσοφίας του Κινέζου ηγέτη. Κηρύττει την «πολιτιστική αυτοπεποίθηση» και στοχεύει στη μείωση των δυτικών επιρροών.
Η κ. Ou παραδέχεται ότι μιλάει τώρα λόγω των επερχόμενων εκλογών, με την ελπίδα να τραβήξει περισσότερη προσοχή στον αγώνα της. Δεν την πειράζει αν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας ή οι υποψήφιοι της αντιπολίτευσης στην Ταϊβάν εκμεταλλεύονται τα σχόλιά της, αρκεί το πρόγραμμα σπουδών να οδηγηθεί σε αλλαγές. Απορρίπτει τις ερωτήσεις σχετικά με τις προσπάθειες προπαγάνδας της Κίνας ή τη δημοκρατία της Ταϊβάν, που απειλείται. Τα πολιτικά συστήματα έρχονται και παρέρχονται με τις παλίρροιες της ιστορίας, λέει, και οι laobaixing, οι απλοί άνθρωποι, δεν έχουν κανέναν έλεγχο σε αυτό. «Αυτό που μπορούμε να κρατήσουμε είναι ο πολιτισμός μας. Όσο για τα πολιτικά συστήματα, απλά ακολουθούμε τη ροή».
Αυτές οι απόψεις δεν είναι ασυνήθιστες μεταξύ των παλαιότερων συντηρητικών ψηφοφόρων, που μεγάλωσαν κατά τη διάρκεια της αυταρχικής διακυβέρνησης του ΚΜΤ από το 1949 έως το 1987. Το κόμμα, το οποίο έχασε τον εμφύλιο πόλεμο της Κίνας, συνέχισε να ενσταλάζει στους κατοίκους του νησιού την αίσθηση της κινεζικής ταυτότητας. Ωστόσο, εδώ και χρόνια η διάθεση άλλαξε. Σήμερα λιγότερο από το 3% των κατοίκων της Ταϊβάν αυτοπροσδιορίζονται μόνο ως Κινέζοι, ενώ περίπου το 30% αυτοπροσδιορίζονται τόσο ως Κινέζοι όσο και ως Ταϊβανέζοι. Πάνω από το 60% δηλώνουν ότι είναι μόνο Ταϊβανέζοι. Έτσι, τα μηνύματα γύρω από την κ. Ou θα έχουν μάλλον περιορισμένο αντίκτυπο στις εκλογές. Το πολύ-πολύ να βοηθήσει στην ενίσχυση της εθνικιστικής βάσης του ΚΜΤ.
Η Κίνα μπορεί να κοιτάζει πέρα από την ψηφοφορία. Αν και ο κ. Xi λέει ότι στοχεύει στην ειρηνική ενοποίηση, η προπαγάνδα του Κομμουνιστικού Κόμματος μοιάζει με δικαιολογία για μια πιθανή εισβολή. Παρουσιάζει το DPP ως μια ριζοσπαστική αυτονομιστική ομάδα, που επιβάλλει μια αντι-κινεζική ατζέντα στην Ταϊβάν ενάντια στις επιθυμίες του λαού της. Σε περίπτωση που η Κίνα κινηθεί, θέλει να φανεί ως απελευθερωτής και όχι ως εισβολέας. Αν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις φωνές της Ταϊβάν για να ζωγραφίσει αυτή την εικόνα, τόσο το καλύτερο.
© 2023 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
