THEPOWERGAME
Ως δημιουργοί τάσεων, οι δύο προηγούμενοι Αμερικανοί πρόεδροι δεν θα μπορούσαν να παρουσιάσουν μεγαλύτερη αντίθεση. Ο Barack Obama, με την κομψότητα και την ειρωνεία του, εξακολουθεί να εκδίδει λίστες με την καλύτερη μουσική, τις καλύτερες ταινίες και τα καλύτερα βιβλία, κάθε μία από τις οποίες είναι ένας θρίαμβος της προσιτής αστικότητας με μια δόση από Lizzo και «Top Gun: Maverick», βοηθώντας τον Abdulrazak Gurnah να γίνει ακόμα πιο γνωστός.
Στο mix-mastery του κ. Obama ο Donald Trump αντιπαραθέτει ένα χαρακτηριστικό στυλ επιδεικτικού κιτς. Η κομπορρημοσύνη του, η μαχητικότητά του, τα χλιδάτα λημέρια του, ο τρόπος που συνδέεται με τις γυναίκες: όλα αυτά οδήγησαν τον Jelani Cobb, συγγραφέα του New Yorker, να σημειώσει ήδη από το 2015: «με όλους τους διαφορετικούς τρόπους που δημιουργούν το προφίλ του, εκτός από την πραγματική ερμηνεία, ο Donald Trump δεν είναι πολιτικός – είναι ράπερ».
Από την άλλη, ως πρόεδρος, ο Joe Biden έχει βρει έναν τρόπο να ξεχωρίζει τόσο από τον dj και τον ράπερ, όσο και από όλους τους άλλους προέδρους της σύγχρονης εποχής: δεν αφήνει σχεδόν κανένα πολιτιστικό αποτύπωμα. Ο John Kennedy μπορεί να άλλαξε την πορεία της ανδρικής μόδας με το να μη φορέσει καπέλο κατά την ορκωμοσία του, αλλά ο κ. Biden απέτυχε να προκαλέσει την αναβίωση των Staple Singers συμπεριλαμβάνοντας τη μουσική τους στην playlist της ορκωμοσίας του. Tα μέχρι σήμερα ποπ σημάδια της προεδρίας Biden είναι τα γυαλιά αεροπόρου, το παγωτό χωνάκι και, ίσως, μια βόλτα στο Ντελάγουερ με ποδήλατο.
Θα ήταν, βέβαια, συγκαταβατικό να υποθέσουμε ότι η έλλειψη σύνδεσης του κ. Biden με την ευρύτερη κουλτούρα, και όχι ο χειρισμός του σε σημαντικές υποθέσεις όπως ο πόλεμος στη Γάζα, είναι η αιτία του ότι αγωνίζεται να βρει σημεία επαφής με τους νέους Αμερικανούς. Αλλά κι αυτή δεν βοηθάει. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι έχει ένα πρόβλημα, το οποίο συμπυκνώνει τη συνολική πρόκληση που αντιμετωπίζει ενόψει της εκστρατείας επανεκλογής του. Οι νέοι ψηφοφόροι, το κλειδί για τη νίκη του το 2020, απλά δεν τον συμπαθούν.
Από το 1988, κανένας Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία δεν έχει κερδίσει τους περισσότερους ψηφοφόρους κάτω των 30 ετών. Ωστόσο, δημοσκόπηση των New York Times και του Siena College που δημοσιεύθηκε στις 19 Δεκεμβρίου έδειξε ότι ο Donald Trump προηγείται του κ. Biden με 49% έναντι 43% μεταξύ των ψηφοφόρων ηλικίας 18 έως 29 ετών. Η δημοσκόπηση αυτή αποτυπώνει μια μεταστροφή υπέρ του κ. Trump κατά δέκα μονάδες από τον Ιούλιο. Σύμφωνα με το Κέντρο Ερευνών Pew, το 2020 ο κ. Biden κέρδισε αυτή την ηλικιακή ομάδα με 24 μονάδες, 59% έναντι 35%.
Οι δημοσκοπήσεις ήταν τόσο θλιβερές για τον κ. Biden, αλλά και τόσο ασταθείς, και η εμπιστοσύνη στις δημοσκοπήσεις έχει κλονιστεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια, ώστε μεταξύ των εμμονικών με τα πολιτικά έχει ξεσπάσει μια συζήτηση για το αν πρέπει να εμπιστευόμαστε τους αριθμούς. Στο πλαίσιο των εθνικών δημοσκοπήσεων, υποομάδες όπως οι νέοι ψηφοφόροι αποτελούν μικρότερα δείγματα και έτσι δημιουργούν μεγαλύτερα περιθώρια σφάλματος. Για να υπάρξει μια πιο αντικειμενική εικόνα, μια ομάδα, η Split Ticket συγκέντρωσε στις αρχές Δεκεμβρίου υποομάδες σε πολλές εθνικές δημοσκοπήσεις. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο κ. Biden προηγείται του κ. Trump με μειωμένη αλλά ακόμα σημαντική διαφορά 16 μονάδων μεταξύ των ψηφοφόρων κάτω των 30 ετών, αλλά μόνο με τρεις μονάδες όταν οι νέοι ψηφοφόροι ορίζονταν ως οι ψηφοφόροι κάτω των 34 ετών. Αυτό είναι ένα σημάδι τόσο ότι υπάρχει στατικότητα στους αριθμούς, όσο και ότι ο κίνδυνος για την μη επανεκλογή του κ. Biden είναι πραγματικός.
Οι Ρεπουμπλικάνοι βλέπουν μια ευκαιρία. Ο Joe Mitchell, πρώην εκπρόσωπος της πολιτείας της Αϊόβα, ο οποίος διευθύνει την ομάδα Run GenZ που στρατολογεί νέους συντηρητικούς υποψηφίους, λέει ότι αυτό που ακούει περισσότερο είναι ότι «είχαμε περισσότερα χρήματα στην τσέπη μας όταν ο Donald Trump ήταν πρόεδρος». Υποστηρίζει όμως ότι το πολιτισμικό βάρος του κ. Trump αποτελεί πλεονέκτημα, κάτι που δεν ίσχυε το 2016. Ο κ. Biden, λέει, έχει περάσει πιο προοδευτική νομοθεσία από τον κ. Obama, αλλά θαυμάζεται λιγότερο από τους προοδευτικούς, επειδή δεν έχει το κύρος του κ. Obama. Αντίθετα, οι κατηγορίες κατά του κ. Trump έχουν αποκαταστήσει τη λάμψη της διασημότητάς του. «Οι άνθρωποι παρουσίαζαν τη φωτογραφία του με θετικό τρόπο», λέει ο κ. Mitchell, ο οποίος είναι 26 ετών. «Είναι εφάμιλλος με τους Tupac του κόσμου».
Η Ρεπουμπλικανική Εθνική Επιτροπή δημιούργησε ένα «συμβουλευτικό συμβούλιο νέων» και διοργάνωσε την πρώτη συζήτηση σε συνεργασία με μια ομάδα νέων συντηρητικών. Βέβαια, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν τα δικά τους προβλήματα. Όταν ένας φοιτητής σε αυτό το ντιμπέιτ ρώτησε πώς οι υποψήφιοι θα κατευνάσουν «τους φόβους ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν ενδιαφέρεται για την κλιματική αλλαγή», οι περισσότεροι από αυτούς έκαναν την πάπια για να καλυφθούν. Στα μέσα Δεκεμβρίου, πέντε από τα 16 μέλη της συμβουλευτικής επιτροπής νεολαίας παραιτήθηκαν, επικαλούμενοι ένα πρόβλημα που θυμίζει τα χρόνια του Trump: έλλειψη οργάνωσης, στόχων και οράματος.
Η τελευταία δημοσκόπηση του Χάρβαρντ για τη νεολαία διαπίστωσε ότι οι Αμερικανοί κάτω των 30 ετών δεν εμπιστεύονται κανέναν από τους δύο πιθανούς υποψηφίους ιδιαίτερα. Εμπιστεύονταν όμως περισσότερο τον κ. Trump όσον αφορά την οικονομία, την εθνική ασφάλεια, τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς, την εγκληματικότητα, τη μετανάστευση και την ενίσχυση της εργατικής τάξης. Εμπιστεύονταν περισσότερο τον κ. Biden σε θέματα όπως η κλιματική αλλαγή, οι αμβλώσεις, η οπλοκατοχή και η προστασία της δημοκρατίας.
Σε αυτή τη δημοσκόπηση, ο κ. Biden προηγείται με 11 μονάδες μεταξύ όλων των νέων Αμερικανών, αλλά φαίνεται ότι οφείλει το μεγαλύτερο μέρος αυτής της υποστήριξης στον κ. Trump. Οι περισσότεροι από εκείνους που τάχθηκαν υπέρ του κ. Biden – 69% – δήλωσαν ότι το έκαναν περισσότερο επειδή ήταν αντίθετοι στον κ. Trump – αντίθετα, το 65% εκείνων που τάχθηκαν υπέρ του κ. Trump δήλωσαν ότι αισθάνονται πιστοί σε αυτόν. Αυτό υπογραμμίζει τον κίνδυνο που διατρέχει ο κ. Biden από έναν τρίτο υποψήφιο να αποσπάσει την ψήφο κατά του Trump. Η δημοσκόπηση του Χάρβαρντ έδειξε ότι το προβάδισμα του κ. Biden μειώνεται σημαντικά όταν οι πολίτες ερωτώνται και για τέτοιους υποψηφίους.
Το 2020, η ηλικία του κ. Biden και η έλλειψη πολιτισμικής επίδρασης ήταν πλεονεκτήματα. Μετά το χάος των χρόνων του Trump, ήταν μια κατευναστική, παππουδίστικη παρουσία που δεν θα εμφανιζόταν ποτέ, αναψοκοκκινισμένος και ουρλιάζοντας, ανάμεσα σε εικόνες της Taylor Swift και διαφημίσεων bubble tea στο feed των social media οποιουδήποτε. «Η Αμερική ψηφίζει για να ξανακάνει την πολιτική βαρετή», δήλωνε το δημοσίευμα Politico μετά από εκείνες τις εκλογές. Αυτή τη σιωπηρή υπόσχεση, ο κ. Biden απλώς δεν την τήρησε. Και το ίδιο το γεγονός ότι πολλές από τις εξελίξεις επί των ημερών του, όπως οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Γάζα, είναι πέραν του ελέγχου του, απλώς ενισχύουν το πρόβλημα.
Έτσι φτάνουμε στο πραγματικό πρόβλημα στυλ του κ. Biden: δεν φαίνεται να έχει τον έλεγχο. Αντί να «κουκουλώνουν» τον πρόεδρο, οι βοηθοί του πρέπει να βρουν περισσότερους τρόπους να τον παρουσιάσουν ως μια επιβλητική μορφή. Αν δεν το καταφέρουν, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν περισσότερο τους υπουργούς του υπουργικού του συμβουλίου για να παρουσιάσουν τον κ. Biden ως τον σοφό ηγέτη μιας ομάδας υψηλής αποτελεσματικότητας. Ο κ. Biden έχει μια καλή ιστορία να αφηγηθεί, αλλά πρέπει να το κάνει τόσο επί της ουσίας όσο και με στυλ.
© 2023 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
