THEPOWERGAME
Οι μελετητές της ευτυχίας έχουν διαπιστώσει ότι οι στενές σχέσεις είναι ένα από τα κρίσιμα συστατικά μιας ζωής από την οποία αντλούμε ικανοποίηση. Σύμφωνα με έρευνα της Gallup, αυτό που ισχύει γενικά, ισχύει και για τον εργασιακό χώρο. Η εταιρεία δημοσκοπήσεων διαπιστώνει ότι η ύπαρξη ενός «καλού φίλου στη δουλειά» συνδέεται στενά με κάθε είδους καλά πράγματα, από τη μεγαλύτερη δέσμευση των εργαζομένων μέχρι την υψηλότερη διατήρηση και τα καλύτερα επίπεδα ασφαλείας.
Σε κάποιο επίπεδο, αυτό δεν ασυνήθιστο. Το να περνάς χρόνο με ανθρώπους που σου αρέσουν κάνει τα περισσότερα πράγματα πιο ελκυστικά, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας. Αν μια δουλειά είναι αρκετά βαρετή, η συντροφικότητα μεταξύ των συναδέλφων μπορεί να είναι ένα βασικό κίνητρο. Η υποστήριξη των φίλων μπορεί επίσης να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να δοκιμάσουν νέα πράγματα. Μια μελέτη του 2015 από την Erica Field του Πανεπιστημίου Duke και τους συν-συγγραφείς της εξέτασε τον αντίκτυπο της επιχειρηματικής κατάρτισης σε Ινδές γυναίκες. Οι γυναίκες που παρακολούθησαν το μάθημα μαζί με μια φίλη είχαν περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν να πάρουν δάνεια σε σχέση με εκείνες που ήρθαν μόνες τους.
Βέβαια, ισχύει και το αντίστροφο. Οι ανταγωνιστικές σχέσεις με τους συναδέλφους είναι πάντα πιθανό να κάνουν την εργασιακή ζωή μίζερη. Μια μελέτη που διεξήχθη από τη Valerie Good του Grand Valley State University διαπίστωσε ότι η μοναξιά έχει αρνητική επίδραση στην απόδοση των πωλητών. Μεταξύ άλλων, αρχίζουν να ξοδεύουν περισσότερα για να βγάζουν έξω τους πελάτες τους. Το μόνο πράγμα που είναι χειρότερο από έναν πωλητή που σας βλέπει ως μέσο για να βγάλει χρήματα είναι αυτός που θέλει την παρέα σας.
Άρα, οι φίλοι είναι σημαντικοί. Τα προβλήματα προκύπτουν όταν οι διευθυντές βλέπουν τις λέξεις «υψηλότερη δέσμευση των εργαζομένων» και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν φιλίες στην εργασία. Σε μια έκθεση που δημοσίευσε πέρυσι η Gallup έδωσε το παράδειγμα ενός ανώνυμου οργανισμού, ο οποίος έχει μια εβδομαδιαία συνάντηση σε όλη την εταιρεία, που προβάλλει τον καλύτερο φίλο ενός εργαζομένου στη δουλειά. Δεν είναι γνωστό αν, κατά τη διάρκεια των ερωτήσεων, πετάγονται και άλλοι για να δηλώσουν απογοητευμένοι: «Μα εγώ νόμιζα ότι εμείς ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι στη δουλειά».
Οι νεοσύστατες επιχειρήσεις προσφέρουν επίσης υπηρεσίες για την ενθάρρυνση των εργασιακών φιλικών σχέσεων. Μία παρακολουθεί το βάθος των συνδέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε διαφορετικές ομάδες. Εντοπίζει κοινά ενδιαφέροντα (π.χ. δίαιτα χωρίς γλουτένη ή εποπτεία του χώρου εργασίας) μεταξύ εργαζομένων που δεν γνωρίζονται ο ένας με τον άλλον και οργανώνει συναντήσεις για να γνωριστούν. Νομίζατε ότι η ζωή είναι άσχημη; Τουλάχιστον δεν φτιάχνετε κρέπες με κάποιον άγνωστο από το οικονομικό τμήμα.
Είναι λάθος των διευθυντών να ασχολούνται με τη σύναψη φιλικών σχέσεων, και όχι μόνο επειδή χάνουν εντελώς το νόημά τους. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της φιλίας είναι ότι είναι αυθόρμητη. Οι εργαζόμενοι είναι ενήλικες -δεν χρειάζονται τους διευθυντές τους για να οργανώνουν ραντεβού για παιχνίδι. Ο χώρος εργασίας φέρνει τους ανθρώπους κοντά, συχνά υπό συνθήκες δοκιμασίας: οι φιλίες θα ακολουθήσουν ως φυσικό επόμενο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι φιλίες στον χώρο εργασίας είναι πιο αμφίπλευρες απ’ ό,τι επιτρέπουν οι υποστηρικτές τους. Μπορούν γρήγορα να γίνουν βρόμικες όταν αλλάζουν οι δυναμικές εξουσίας. Η μετάβαση από φίλο σε αφεντικό ή από φίλο σε υφιστάμενο είναι εγγενώς αμήχανη («αυτή είναι η τελευταία προειδοποίηση. Θέλεις μια μπίρα;»).
Οι φιλίες έχουν τη δυνατότητα να μοιάζουν πολύ με συντεχνίες. Μια έξυπνη μελέτη της Zoe Cullen της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ και του Ricardo Perez-Truglia του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ διαπίστωσε ότι οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις των εργαζομένων με τους διευθυντές τους έδιναν ώθηση στις προοπτικές καριέρας τους σε σχέση με τους άλλους.
Οι ερευνητές εξέτασαν τις προαγωγές καπνιστών και μη καπνιστών που εργάζονταν για μια μεγάλη τράπεζα στη Νοτιοανατολική Ασία, υποθέτοντας ότι το να μοιράζονται τα διαλείμματα καπνίσματος με διευθυντές που επίσης καπνίζουν μπορεί να δώσει στους εργαζόμενους ένα πλεονέκτημα. Και έτσι έγινε. Οι καπνιστές που πήγαιναν από έναν μη καπνιστή προϊστάμενο σε έναν καπνιστή έπαιρναν προαγωγή πιο γρήγορα από εκείνους που πήγαιναν σε έναν άλλον μη καπνιστή. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις δεν βοηθούσαν μόνο τους καπνιστές -η κοινωνικοποίηση μεταξύ ανδρών διευθυντών και ανδρών εργαζομένων έπαιξε μεγάλο ρόλο στη διαιώνιση των μισθολογικών διαφορών μεταξύ των δύο φύλων. Αν οι επιχειρήσεις πρόκειται να κάνουν τη φιλία δουλειά τους, θα πρέπει να ανησυχούν και για τα μειονεκτήματά της.
Οι εταιρείες θα πρέπει να διευκολύνουν τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των εργαζομένων, ιδίως σε έναν κόσμο υβριδικής και απομακρυσμένης εργασίας. Οι κοινωνικές συγκεντρώσεις και τα συστήματα τύπου «φίλοι» είναι λογικοί τρόποι για να ενθαρρύνετε τους συναδέλφους να γνωριστούν μεταξύ τους και να καλλιεργήσετε μια κουλτούρα. Όμως, μια εργασιακή σχέση υψηλής ποιότητας δεν απαιτεί φιλία. Απαιτεί σεβασμό για τις ικανότητες του άλλου, ένα επίπεδο εμπιστοσύνης και την επιθυμία να επιτευχθεί ο ίδιος στόχος. Δεν χρειάζεται κάρτες γενεθλίων και κοινό ενδιαφέρον για το πάτσγουορκ. Οι επιχειρήσεις θα πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να ενθαρρύνουν τέτοιου είδους σχέσεις. Αν τα άτομα θέλουν να πάνε ένα βήμα παραπέρα, είναι δικό τους και μόνο θέμα.
© 2023 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
