Η άνοιξη ήταν θερμή στη Μεσόγειο. Ο καύσωνας του Απριλίου έφερε θερμοκρασίες έως και 20°C υψηλότερες από τις συνηθισμένες στην Αλγερία, το Μαρόκο, την Πορτογαλία και την Ισπανία. Παλιότερα, οι επιστήμονες δίσταζαν να αποδώσουν την ευθύνη για κάποιο συγκεκριμένο καιρικό φαινόμενο στην κλιματική αλλαγή. Σήμερα, νιώθουν πιο σίγουροι. Το World Weather Attribution, ένα δίκτυο μελετητών κλιματικών μοντέλων, εκτιμά ότι οι καύσωνες έγιναν περίπου 100 φορές πιθανότεροι λόγω των αερίων του θερμοκηπίου που συσσωρεύονται στην ατμόσφαιρα.
Σε μια εργασία που δημοσιεύθηκε στις 26 Μαΐου στο NPJ Climate and Atmospheric Science, ο Νικόλαος Χρηστίδης, κλιματολόγος στο Hadley Centre, παράρτημα της βρετανικής μετεωρολογικής υπηρεσίας, εξετάζει τι μπορεί να συμβεί στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή σε έναν μελλοντικό, θερμότερο κόσμο. Η ομάδα του ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το πόσο συχνά μπορεί να περιμένει η περιοχή ημέρες κατά τις οποίες ο υδράργυρος θα ανεβαίνει πάνω από τους 50°C.
Ο δρ Χρηστίδης και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν δεδομένα από δώδεκα τοποθεσίες στην ευρύτερη την περιοχή, από την Τουρκία και την Ισπανία μέχρι την Αίγυπτο και το Κατάρ. Αρχικά προσομοίωσαν έναν προβιομηχανικό κόσμο, στον οποίο ο άνθρωπος δεν είχε ακόμη αρχίσει να μεταβάλλει σημαντικά την ατμόσφαιρα. Διαπίστωσαν ότι οι ημέρες με θερμοκρασίες 50°C ήταν πρακτικά αδύνατες υπό αυτές τις συνθήκες. Μόνο στη Σαουδική Αραβία και στις ακτές της Τυνησίας θα μπορούσαν να συμβούν -και ακόμα και τότε, μόνο μία φορά τον αιώνα περίπου.
Στη συνέχεια η ομάδα ξανάτρεξε τα μοντέλα της χρησιμοποιώντας ένα τυπικό σενάριο μελλοντικών εκπομπών. Υποθέτει ότι οι χώρες θα καταβάλουν κάποιες προσπάθειες για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής, αλλά ελάχιστες πραγματικά ριζοσπαστικές προσαρμογές. Σε αυτόν τον κόσμο το επίπεδο του διοξειδίου του άνθρακα στον αέρα οριοθετείται σε περίπου 600 μέρη ανά εκατομμύριο μέχρι το 2100, από περίπου 420 ppm σήμερα.
© The Economist
Διαπίστωσαν ότι μέχρι τα μέσα του αιώνα η πιθανότητα μία ημέρα κάθε χρόνο τουλάχιστον να ξεπεράσει τους 50°C αυξήθηκε ραγδαία για όλες τις περιοχές της Μεσογείου, εκτός από τις πιο δροσερές, όπως η Ισπανία (βλ. διάγραμμα). Μέχρι το 2100 τέτοιες ημέρες θα υπάρχουν μία φορά τη δεκαετία σε όλη τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Οι αιχμές άνω των 45°C είναι πιθανές κάθε χρόνο.
Αυτό μεταφράζεται σε περισσότερες ξηρασίες και πυρκαγιές (το 2022 ήταν η δεύτερη χειρότερη ευρωπαϊκή περίοδος πυρκαγιών που έχει καταγραφεί ποτέ. Οι περισσότερες ήταν στη Μεσόγειο). Η ακραία ζέστη λιώνει τους δρόμους, επηρεάζει τις σιδηροδρομικές γραμμές και καθιστά επικίνδυνες τις υπαίθριες εργασίες. Οι καύσωνες προκαλούν ήδη το 8% όλων των θανάτων που σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες. Οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες και η υγρασία μπορούν ακόμα να εμποδίσουν την εφίδρωση, γεγονός που μπορεί τελικά να οδηγήσει κάποιους ανθρώπους στον θάνατο. Οι χώρες της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής είναι συνηθισμένες στη ζέστη. Ωστόσο, το μέλλον προβλέπεται πολύ διαφορετικό από το παρελθόν…
© 2023 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com
