THEPOWERGAME
Ο κόσμος προσπαθεί να βρει τον βηματισμό του εν μέσω πανδημίας προσδίδοντας εθνικό χαρακτήρα στον κίνδυνο.
Σε επιδημιολογικά επιβαρυμένες χώρες, οι κυβερνήσεις, με διαδοχικά lockdown, έκλεισαν τους πολίτες στα σπίτια τους για εβδομάδες επιτρέποντάς τους την έξοδο μόνο για άσκηση και αγορά τροφίμων.
Καθώς ο εμβολιασμός επεκτείνεται και τα νοσοκομεία μάλλον δεν θα χρειαστεί να υπερβούν ξανά τα όριά τους, τα κράτη πρέπει σταδιακά να επαναφέρουν τη δυνατότητα επιλογής στα άτομα, εκεί που ανήκει. Πώς;
Η ενημέρωση αποτελεί μέρος της απάντησης. Αυτή την εβδομάδα, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων εξέδωσαν τις πρώτες οδηγίες σχετικά με το τι επιτρέπεται σε όσους έχουν εμβολιαστεί.
Βεβαίως χρειάζονται ακόμα περισσότερα. Η αλήθεια είναι ότι η covid-19 δεν έχει ακόμη κατανοηθεί πλήρως και ο ατομικός κίνδυνος εξαρτάται από τις συνθήκες διαβίωσης του κάθε ατόμου.
Ωστόσο, όπως εξηγεί ο εκτιμητής κινδύνου της covid-19, τα δεδομένα για την επικινδυνότητα της ασθένειας από όσους προσβληθεί είναι ήδη διαφωτιστικά.
Η ηλικία συνδέεται στενά με τη θνησιμότητα, οπότε αποφύγετε οποιαδήποτε επαφή με τους παππούδες σας που δεν έχουν εμβολιαστεί, όσο υγιείς και αν είναι.
Τα υποκείμενα νοσήματα μπορούν κάλλιστα να οδηγήσουν στο νοσοκομείο ακόμη και τους νέους, οπότε μην φανταστείτε ότι είστε ασφαλείς μόνο και μόνο επειδή είστε κάτω των 35 ετών.
Για να μπορούν οι άνθρωποι να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με την covid-19, όπως συμβαίνει και για άλλα πράγματα στη ζωής τους, απαιτείται πολύ περισσότερη δουλειά σε σχέση με την ασθένεια.
Το διαβατήριο εμβολιασμού διαδραματίζει κι αυτό το ρόλο του. Η Αμερική, η Βρετανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση μελετούν πώς μπορεί να λειτουργήσει.
Η Γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel, το υπερασπίστηκε. Το Ισραήλ, όπου οι εμβολιασμοί έχουν προχωρήσει, έχει ήδη θεσπίσει ένα τέτοιο σύστημα.
Το διαβατήριο εμβολιασμού είναι χρήσιμο ιδιαίτερα στα διεθνή ταξίδια, αλλά στο εσωτερικό είναι απίθανο να είναι τόσο χρήσιμο όσο φαντάζονται οι υποστηρικτές του.
Για να κατανοήσουμε το γιατί, σκεφτείτε δύο ακραίες θέσεις. Όταν κάποιος δεν έχει εμβολιαστεί το διαβατήριο προφανώς δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό.
Ωστόσο, εφόσον δεν μιλάμε για δικτατορικά καθεστώτα, δεν είναι τελικά ιδιαίτερα χρήσιμο παρά μόνο για όσους θέλουν να εμβολιαστούν και το κάνουν.
Εάν τα εμβόλια είναι δωρεάν και διαθέσιμα σε όλους, τα άτομα που δεν έχουν εμβολιαστεί επιλέγουν να επωμιστούν τον κίνδυνο της μόλυνσης.
Όσοι δεν μπορούν να εμβολιαστούν αντιμετωπίζουν επιπλέον κινδύνους από την covid-19, όπως και από άλλες ασθένειες.
Το διαβατήριο είναι πιο χρήσιμο στην περίοδο κατά την οποία υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που θέλουν να εμβολιαστούν και κινδυνεύουν να μολυνθούν επειδή το εμβόλιο είναι σπάνιο. Αλλά τότε ακριβώς η θέσπιση διαβατηρίου γίνεται άδικη.
Για τα διεθνή ταξίδια αυτό το παράθυρο θα μπορούσε να παραμείνει ανοιχτό για χρόνια.
Οι χώρες με μεγάλη τουριστική κίνηση μπορούν να χρησιμοποιούν τα διαβατήρια για να προστατεύσουν τους πολίτες τους από επισκέπτες που φέρνουν ασθένειες.
Ακόμα κι αν η παγκόσμια διανομή εμβολίων εγείρει ηθικά ζητήματα, τα διαβατήρια δεν φέρνουν κάτι νέο στο προσκήνιο, καθώς ισχύουν ήδη για ασθένειες όπως ο κίτρινος πυρετός.
Στο εσωτερικό, ωστόσο, αυτό το παράθυρο μπορεί να παραμείνει ανοιχτό για λίγους μόνο μήνες.
Η Βρετανία σχεδιάζει να εμβολιάσει όλους τους ενήλικες έως τα τέλη Ιουλίου. Η Αμερική θα έχει αρκετές δόσεις για να ολοκληρώσει το εγχείρημα λίγο αργότερα.
Ακόμη και στην Ευρώπη, όπου οι εμβολιασμοί πραγματοποιούνται με πιο αργούς ρυθμούς ένα σαρωτικό σύστημα διαβατηρίων εμβολιασμού μπορεί να μην αξίζει ούτε το κόστος ούτε και την ταλαιπωρία.
Οι υποστηρικτές ισχυρίζονται ότι το διαβατήριο αποτελεί κίνητρο για τον εμβολιασμό.
Εάν είναι καλά σχεδιασμένο, δεν χρειάζεται να καθιστά απειλή για τα προσωπικά δεδομένα, ούτε χρειάζεται να δημιουργηθεί κάποια πλατφόρμα την οποία θα χρησιμοποιήσει αργότερα το κράτος για να παρεισφρήσει στα δεδομένα υγείας των πολιτών.
Ωστόσο, όσο περισσότερο το διαβατήριο χρησιμοποιείται ως κίνητρο, τόσο πιο καταπιεστικό γίνεται.
Εάν χρειάζεστε πιστοποιητικό για να πάρετε το λεωφορείο ή για να αγοράσετε ένα καρβέλι ψωμί, χάνετε την προσωπική επιλογή του εμβολιασμού.
Οι περισσότεροι εργοδότες δεν θα πρέπει να το λάβουν υπόψη τους. Το καλύτερο είναι οι άνθρωποι να ενθαρρύνονται να εμβολιάζονται.
Αυτό μας οδηγεί σε δύο λόγους για την ύπαρξη διαβατηρίου στο εσωτερικό.
Ο ένας είναι για να επιβληθεί ο εμβολιασμός σε περιπτώσεις όπου μολυσμένα άτομα, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να βλάψουν εκείνους που είχαν εμβολιαστεί σε νοσοκομεία και κέντρα φροντίδας – όπως σε ορισμένες χώρες όπου όσοι εργάζονται με ευάλωτα άτομα είναι επιβεβλημένο να αποδείξουν ότι έχουν καθαρό ποινικό μητρώο.
Ο άλλος είναι για να λειτουργήσει ως ασφαλιστήριο συμβόλαιο έναντι της πιθανότητας, για παράδειγμα, να απαιτηθούν επαναληπτικές δόσεις για την αντιμετώπιση των μεταλλάξεων.
Από τη στιγμή που ξέσπασε η πανδημία οι χώρες επιδόθηκαν στην αναζήτηση μαγικών λύσεων για να τη σταματήσουν.
Η μόνη που υπόσχεται να το πετύχει δεν είναι διαβατήρια. Είναι τα εμβόλια.
© 2021 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά βρίσκεται στο www.economist.com
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
