THEPOWERGAME
Ο Emmanuel Macron ανέβηκε στην εξουσία το 2017 υποσχόμενος δυο πράγματα: να ανατάξει τη Γαλλία και να ενθαρρύνει την Ευρώπη ώστε να δρα ως μια πιο ισχυρή δύναμη. Η πρώτη θητεία του Γάλλου προέδρου είχε τα σκαμπανεβάσματά της, αλλά σήμερα, σε γενικές γραμμές, η Γαλλία είναι μια χώρα πιο δυναμική, δημιουργική και φιλική προς τους επενδυτές, που στηρίζει περισσότερο την επιχειρηματικότητα. Αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση κινήθηκε προς την κατεύθυνση του κ. Macron. Ο άγριος πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έδειξε ότι, αν και διαφορετικών απόψεων, η λέσχη των 27 κρατών μελών, που λειτουργεί βάσει κανόνων, μπορεί να παραμείνει ενωμένη, να σκέφτεται γεωπολιτικά και να εξάγει όπλα σε μια εμπόλεμη ζώνη.
Τώρα, όμως, ο κ. Macron αντιμετωπίζει προβλήματα και στα δύο μέτωπα. Το κύρος του δοκιμάζεται στην Εθνοσυνέλευση και στους δρόμους της χώρας, ενώ η ηγεσία του αμφισβητείται στο εξωτερικό. Ο τρόπος με τον οποίο θα αντιδράσει θα καθορίσει αν ο ηγέτης της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας και της πρώτης στρατιωτικής δύναμης της ΕΕ μπορεί να συνεχίσει να εκσυγχρονίζει τη Γαλλία και να διαμορφώνει την Ευρώπη.
Τα εσωτερικά προβλήματα του κ. Macron απορρέουν από το σχέδιό του να αυξήσει την κατώτατη ηλικία συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη. Οι Γάλλοι ζουν σχεδόν μια δεκαετία περισσότερο από ό,τι το 1980 και περνούν στις ξαπλώστρες τους περισσότερο χρόνο από τους γείτονές τους. Χωρίς μεταρρύθμιση, το συνταξιοδοτικό σύστημα αντιμετωπίζει ετήσιο έλλειμμα 14 δισ. ευρώ (15 δισ. δολάρια) έως το 2030. Ωστόσο, ο κ. Macron δεν έχει καταφέρει να πείσει τους Γάλλους ότι η λύση του είναι η σωστή. Πέρυσι οι ψηφοφόροι του αρνήθηκαν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Τώρα τα συνδικάτα θέλουν να καταρρίψουν το σχέδιό του κατεβαίνοντας στους δρόμους.
Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού είναι απαραίτητη για τη Γαλλία. Ο κ. Macron πρέπει να εξηγήσει καλύτερα ότι δεν πρόκειται απλώς για ένα λογιστικό εργαλείο, αλλά αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας ώστε οι Γάλλοι να δουλέψουν περισσότερο, αλλά και περισσότεροι Γάλλοι να εργαστούν. Το ποσοστό ανεργίας ανήλθε στο 7,2% το πιο πρόσφατο τρίμηνο, περίπου διπλάσιο από το ποσοστό στην Αμερική και τη Βρετανία. Η τελευταία φορά που βρισκόταν στο 5% ήταν τη δεκαετία του 1970. Η κυβέρνησή του πρέπει επίσης να αναμετρηθεί με τον ισχυρισμό των κομμάτων της αντιπολίτευσης ότι έχουν μια καλύτερη λύση που συνεπάγεται περισσότερους φόρους για τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Γαλλία. Παρά τις φορολογικές μειώσεις του κ. Macron, η Γαλλία εξακολουθεί να είναι η οικονομία με την υψηλότερη φορολογία στην ευρωζώνη. Ως εκ τούτου, ακόμα και αν οι επώδυνες απεργίες τραβήξουν σε μάκρος, ο πρόεδρος δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει πίσω.
Εάν ο κ. Macron δεν μπορέσει να εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική υποστήριξη πριν από την προθεσμία της 26ης Μαρτίου, θα μπορούσε ούτως ή άλλως να επιβάλει τη μεταρρύθμιση. Ωστόσο, κάτι τέτοιο καλύτερα να αποφευχθεί. Τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης έχουν επανειλημμένα προσπαθήσει να δημιουργήσουν χάος και να εκτροχιάσουν την κοινοβουλευτική διαδικασία. Θα αδράξουν κάθε ευκαιρία για να κηρύξουν τη μεταρρύθμιση παράνομη. Η κεντροδεξιά αντιπολίτευση συμπεριφέρθηκε επίσης ανέντιμα, διστάζοντας να υποστηρίξει μια αλλαγή που, το 1995 και το 2010, είχε και η ίδια προτείνει. Δεν έχει καμία δικαιολογία να μην υποστηρίξει τη μεταρρύθμιση.
Στο εξωτερικό, ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία δικαίωσε από πολλές απόψεις την έκκληση του κ. Macron για ισχυρότερη ΕΕ, μια δύναμη ανάμεσα στην Αμερική και την Κίνα, η οποία μπορεί να επιβληθεί με την ισχύ της, όχι μόνο με το εμπόριο και τους κανόνες. Ωστόσο, ο κ. Macron δυσκολεύεται να πείσει τους συμμάχους του ότι οι πολιτικές του, ιδίως αυτές που αφορούν την ευρωπαϊκή ασφάλεια, είναι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει. Δεν ηγείται της συζήτησης για την Ουκρανία, ενώ στην Αφρική χάνει την επιρροή του από την Κίνα, τη Ρωσία και την Τουρκία.
Εάν ο κ. Macron θέλει να αναβιώσει την ηγετική του θέση στην ΕΕ, καλό θα ήταν να ξοδέψει λιγότερο χρόνο στο να συλλογίζεται δυνατά το μελλοντικό περίγραμμα μιας μεταπολεμικής διευθέτησης και περισσότερο στο να δημιουργήσει στενότερους δεσμούς με χώρες όπως η Πολωνία και οι Βαλτικές χώρες, οι οποίες εξακολουθούν να τον υποπτεύονται ότι θέλει να πιέσει πρόωρα την Ουκρανία να ξεκινήσει συνομιλίες. Έχοντας αρχικά επικεντρωθεί στη διπλωματία της με τη Ρωσία, η Γαλλία έχει ταχθεί σταθερά πίσω από την Ουκρανία. Η θέση της συγκλίνει με την αμερικανική, αλλά, ο κ. Macron μπαίνει πολύ συχνά στον πειρασμό να εκφράσει ιδέες που η Αμερική μπορεί μεν να συμμερίζεται, αλλά τις κρατάει για τον εαυτό της. Η Γαλλία θα μπορούσε επίσης να κάνει περισσότερα για να στείλει βαρύ οπλισμό στο Κίεβο, και μάλιστα γρήγορα.
Μια πιο ισχυρή Ευρώπη, αντιμέτωπη με αυταρχικές δυνάμεις και τον κίνδυνο υπερβολικής εξάρτησης από την Αμερική, χρειάζεται μια ισχυρή Γαλλία. Ο κ. Macron είναι πλέον ένας από τους πιο έμπειρους ηγέτες της Ευρώπης. Ξεχειλίζει από ιδέες, πολλές από τις οποίες είναι καλές, ενώ ηγείται μιας εξαίρετης διπλωματικής μηχανής. Βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, και δεν έχει την πολυτέλεια του λάθους.
© 2023 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
