THEPOWERGAME
Αν οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τον χρόνο που αφιερώνουν σήμερα διαβάζοντας βιβλία με συμβουλές περί παραγωγικότητας για να κάνουν πραγματική δουλειά, το πρόβλημα της παραγωγικότητας θα είχε λυθεί. Ωστόσο, περιστασιακά, αυτά τα βιβλία περιέχουν ψήγματα σοφίας. Στο βιβλίο της “Time Wise”, η Amantha Imber έχει ένα σύντομο κεφάλαιο, του οποίου ο τίτλος και μόνο ξεχειλίζει από λογική. Ονομάζεται «Γιατί να πείτε όχι στα coffee meetings». Πρόκειται για μια θαυμάσια συμβουλή για όποιον μπορεί να ταυτιστεί με την ακόλουθη κατάσταση.
Λαμβάνετε ένα email από κάποιον που δεν γνωρίζετε, που σας ζητεί να συναντηθείτε για καφέ. Τέτοια αιτήματα φτάνουν αρκετά συχνά. Μπορεί να πρόκειται για κάποιον που ξεκινάει την καριέρα του και θέλει καθοδήγηση για το πώς να κινηθεί στον τομέα σας ή μπορεί να είναι κάποιος ελεύθερος επαγγελματίας που ψάχνει για δουλειά. Σε αυτήν την περίπτωση, ο αποστολέας του email ονομάζεται Cassie και πήρε το όνομά σας από έναν συνάδελφο τον οποίο μετά βίας γνωρίζετε. Η Cassie πιστεύει ότι μπορεί να υπάρχει τρόπος οι δύο εταιρείες σας να συνεργαστούν.
Στην πραγματικότητα, δεν θέλετε να γνωρίσετε την Cassie. Από την άλλη πλευρά, το να λες ότι δεν θέλεις να γνωρίσεις κάποιον, ποτέ, μοιάζει λίγο αγενές. Η συνάντηση απέχει εβδομάδες και το ημερολόγιο φαίνεται άδειο. Καφέ ούτως ή άλλως πίνετε. Μπορεί να είναι μια χρήσιμη επαφή αν θέλετε να αλλάξετε δουλειά κι έχετε ακούσει για την εταιρεία της: είναι πολύ πιθανό να προκύψει κάτι χρήσιμο από τη συζήτηση. Αγνοείτε το ένστικτό σας και λέτε «ναι».
Το πρωί της συνάντησης φτάνει και βλέπετε στο ημερολόγιό σας το «Καφές με την Cassie». Ποια στην ευχή είναι η Cassie; Βρίσκετε την αλυσίδα email, βλαστημάτε τον εαυτό σας που συμφωνήσατε να συναντηθείτε και αναρωτιέστε για λίγο αν θα το ακυρώσετε. Ακριβώς τότε φτάνει ένα email από την Cassie, που λέει πόσο πολύ ανυπομονεί για τον καφέ. Τόμπολα. Επιβεβαιώνετε την ώρα και τον τόπο, αλλά δηλώνετε ότι έχετε χρόνο μόνο για μισή ώρα.
Φτάνετε στην καφετέρια και θυμάστε ότι δεν έχετε ιδέα πώς μοιάζει η Cassie. Συστήνεστε σε αρκετούς άλλους ανθρώπους, οι οποίοι είναι φανερό ότι όλοι περιμένουν παρόμοιες άσκοπες συναντήσεις, μέχρι που λαμβάνετε ένα απολογητικό μήνυμα από την Cassie, που σας λέει ότι έχει αργήσει και θα είναι εκεί σε πέντε λεπτά. Το μόνο πράγμα που είστε αποφασισμένοι να πάρετε από αυτήν τη συνάντηση για καφέ είναι ένας καφές, οπότε παραγγέλνετε για τον εαυτό σας και βρίσκετε ένα τραπέζι. Σε μια νίκη της ελπίδας επί της εμπειρίας, έχετε φέρει ένα σημειωματάριο: γράφετε την ημερομηνία, το όνομα και την εταιρεία της Cassie στην κορυφή.
Στέλνετε μήνυμα στην Cassie, για να της πείτε ότι κάθεστε δίπλα στον άνδρα με το ροζ πουλόβερ, ο οποίος φεύγει σχεδόν αμέσως. Δέκα λεπτά αργότερα, βλέπετε κάποια που σκανάρει το δωμάτιο και τα πουλόβερ. Προφέρετε ο ένας το όνομα του άλλου σαν ψάρια σε ενυδρείο. Είναι η Cassie. Πηγαίνει να πάρει τον καφέ της, κάτι που παίρνει άλλα πέντε λεπτά. Το coffee meeting έχει ολοκληρωθεί ως προς το πρώτο μέρος, τον καφέ, αλλά απομένει το δεύτερο, η συνάντηση που πρέπει να γίνει.
Η Cassie κάθεται. Το τελετουργικό απαιτεί μια ανταλλαγή κοινοτοπιών. Ανταλλάσσετε πληροφορίες που δεν θα χρησιμεύσουν σε κανέναν ποτέ: μέχρι ποια ώρα μπορείς να πίνεις καφέ πριν σου χαλάσει τον ύπνο, πόσες μέρες την εβδομάδα περνάς πλέον στο γραφείο, από πού γνωρίζει τον συνάδελφό σου. Στη συνέχεια επιβεβαιώνετε πράγματα που ήταν ήδη γνωστά και στους δύο σας (θέση στην εταιρεία) και προσθέτετε περιττές λεπτομέρειες (πόσο καιρό βρίσκεστε σε αυτήν τη δουλειά).
Έχουν απομείνει περίπου δέκα λεπτά στο ρολόι. Ζητάτε από την Cassie να πει λίγα περισσότερα για τις ευκαιρίες που ανέφερε τότε που αυτό φαινόταν καλή ιδέα. Λέει κάτι για ένα σύνολο δεδομένων που μπορεί να σας ενδιαφέρει. Εσείς λέτε κάτι για την ανάλυση, απλώς και μόνο επειδή σας κάνει να φαίνεστε ελαφρώς καινοτόμος. Ανταποδίδει μια αναφορά στην τεχνητή νοημοσύνη. Υποψιάζεστε ότι κανένας από τους δύο δεν ξέρει πραγματικά τι παίζει. Βλέπετε το σημειωματάριο μπροστά σας. Είναι ακόμα απελπιστικά κενό, οπότε γράφετε «data analytics» και «ΑΙ», απλώς για να δώσετε το μήνυμα ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει κάπου.
Ο καφές σας έχει τελειώσει και τα 30 λεπτά έχουν περάσει. Λέτε ότι πρέπει να φύγετε. Όσο περιμένετε -και περιμένετε- να πληρώσετε, μοιράζεστε μερικές ακόμα άχρηστες πληροφορίες: πού θα πάτε και οι δύο μετά, πόσο καιρό θα μείνει η Cassie στην πόλη. Σχεδόν νιώθεις τους νευρώνες σου να αποφασίζουν ότι εδώ δεν υπάρχουν αναμνήσεις που να αξίζουν να σχηματιστούν. Συμφωνείτε και οι δύο ότι ήταν πολύ καλό που συναντηθήκατε, παρ’ όλο που δεν ήταν, και ότι θα είστε σε επαφή, παρ’ όλο που δεν θα είστε.
Δεν είναι όλα τα αιτήματα για συναντήσεις άκαιρα. Το να δίνεις συμβουλές σε νέους, ας πούμε, είναι συνήθως μια σωστή κίνηση (αν και οι τύποι των νέων που ζητούν συμβουλές δεν είναι συνήθως αυτοί που χρειάζονται βοήθεια). Το πρόβλημα είναι ο καφές. Η σύσταση της κ. Imber είναι να παρακάμψετε την καφεΐνη και να προγραμματίσετε μια κλήση κατά τη διάρκεια μιας περιόδου νεκρού χρόνου, όπως είναι η μετακίνηση. Ο χρόνος μπορεί να χρησιμοποιηθεί γόνιμα. Αν όχι, δεν θα φαίνεται τόσο χαμένος. Στο θέμα του καφέ και των συναντήσεων, το πρόβλημα είναι ο συνδυασμός.
© 2023 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
