THEPOWERGAME
Ο φυσικός κόσμος είναι πηγή ομορφιάς και θαυμασμού, αλλά, παράλληλα, παρέχει στον άνθρωπο βασικές υπηρεσίες. Οι ζούγκλες, οι σαβάνες και τα αιωνόβια δάση λειτουργούν ως απομονωτές ενάντια στις μολυσματικές ασθένειες και τα κύματα καταιγίδων. Τα δάση διοχετεύουν την υγρασία στα ποτάμια που αρδεύουν τις καλλιέργειες, ενώ οι ρίζες τους αποτρέπουν τις κατολισθήσεις.
Σε μια συγκέντρωση τη Δευτέρα στο Μόντρεαλ, 196 κυβερνήσεις από όλο τον κόσμο δεσμεύτηκαν να προστατεύσουν και να αποκαταστήσουν το 30% ή περισσότερο των παγκόσμιων υδάτων και γης μέχρι το 2030.
Υπερφίαλες υποσχέσεις για τη διατήρηση της παγκόσμιας βιοποικιλότητας έχουν δοθεί και αθετηθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Ένα βήμα προς την αποφυγή νέων απογοητεύσεων είναι να τονιστεί η στενή σχέση μεταξύ της διατήρησης της βιοποικιλότητας και του ευρέως διαδεδομένου στόχου της επίτευξης καθαρών μηδενικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος είναι καταθλιπτική, αδυσώπητη και δύσκολα αγνοείται. Η έκταση των κοραλλιογενών υφάλων έχει μειωθεί στο μισό από τη δεκαετία του 1950 και ο ρυθμός απώλειας επιταχύνεται. Περίπου 10 εκατ. εκτάρια δάσους χάνονται παγκοσμίως κάθε χρόνο.
Η σχέση μεταξύ της βιοποικιλότητας και της κλιματικής αλλαγής είναι λιγότερο γνωστή. Κάθε χρόνο περισσότερο από το ένα τέταρτο του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται από τη βιομηχανία και τη γεωργία απορροφάται από τα φυσικά οικοσυστήματα.
Σε όλο τον κόσμο, οι επενδύσεις στην ενεργειακή μετάβαση επιταχύνονται. Για παράδειγμα, οι δαπάνες για καθαρή ενέργεια το 2022 αναμένεται να φθάσουν τα 1,4 τρισ. δολάρια, δηλαδή περίπου ένα πέμπτο πάνω από το προ της πανδημίας επίπεδο.
Δεκάδες χώρες και χιλιάδες μεγάλες εταιρείες έχουν σχέδια για την επίτευξη μηδενικών εκπομπών μέσα στα επόμενα 20-30 χρόνια. Δεδομένου ότι η βιοποικιλότητα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην επίτευξη αυτών των στόχων μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι θα είχε υψηλή θέση σε αυτά τα σχέδια.
Δεν ισχύει. Για παράδειγμα, το κύριο κομμάτι της νομοθεσίας του Joe Biden για το κλίμα, ο Νόμος για τη Μείωση του Πληθωρισμού, περιέχει περίπου 400 δισ. δολάρια για επιδοτήσεις καθαρής ενέργειας και άλλες πρωτοβουλίες, αλλά ασχολείται ελάχιστα με τη βιοποικιλότητα.
Πολλά αφεντικά, έχοντας να αντιμετωπίσουν τις αυστηρότερες ρυθμίσεις για τις εκπομπές και τα συστήματα τιμολόγησης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, αφιερώνουν τώρα περισσότερο χρόνο και χρήμα στη μείωση του αποτυπώματος άνθρακα των εταιρειών τους. Ωστόσο, οι περισσότεροι εξακολουθούν να θεωρούν τη βιοποικιλότητα ως μια πολυτέλεια που ξεφεύγει κατά πολύ από τις αρμοδιότητές τους.
Αυτή η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει. Η προστασία της βιοποικιλότητας είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τον έλεγχο των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Από τα αυξανόμενα ποσά των κυβερνητικών δαπανών που διατίθενται για τον μετριασμό και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή θα πρέπει να δαπανηθούν περισσότερα σ’ αυτήν.
Επιπλέον, οι εταιρείες και οι επιχειρήσεις επενδύσεων που διαθέτουν τεράστια ποσά για την ανάπτυξη καθαρών πηγών ενέργειας, την αναδιοργάνωση των βιομηχανικών διαδικασιών και την ανάπτυξη τεχνολογιών δέσμευσης του άνθρακα θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στις ευκαιρίες που απορρέουν από τη διατήρηση των οικοσυστημάτων. Επενδύοντας στη βιοποικιλότητα – κατευθύνοντας κεφάλαια σε έργα που αποκαθιστούν τα οικοσυστήματα, για παράδειγμα – οι εταιρείες μπορούν να αντισταθμίσουν τις εκπομπές τους.
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, τα συστήματα διαχείρισης των πλούσιων σε άνθρακα τυρφώνων και υγροτόπων και η αναδάσωση των εκχερσωμένων εκτάσεων θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περισσότερο από το ένα τρίτο των μειώσεων των εκπομπών που απαιτούνται για να αποφευχθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη κατά περισσότερο από 2°C.
Το κλειδί για τη συγκέντρωση περισσότερων κεφαλαίων είναι οι καλύτερες μετρήσεις ώστε να καταστεί σαφής η σχέση μεταξύ των επενδύσεων σε φυσικά έργα, της βιοποικιλότητας και του άνθρακα. Σήμερα, ορισμένα από τα λεγόμενα συστήματα αντιστάθμισης του άνθρακα που περιλαμβάνουν επιχειρήσεις που πληρώνουν χρήματα για να φυτέψουν, ας πούμε, ένα δάσος, είναι αμφίβολα και αδιαφανή – και ανήκουν στη σφαίρα της καιροσκοπίας και της εξαπάτησης, όχι της επιστήμης.
Οι καλύτερες κατευθυντήριες γραμμές και πρακτικές μπορούν να βοηθήσουν, το ίδιο και η νέα τεχνολογία. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και οι δορυφόροι μπορούν να βελτιώσουν τη μέτρηση της βιοποικιλότητας και τα λογιστικά συστήματα μπορούν να μετρήσουν πώς οι δαπάνες για τη βιοποικιλότητα συγκρίνονται με τη διοχέτευση μετρητών σε άλλα είδη διαχείρισης του άνθρακα.
Η οικολογία των υπηρεσιών
Ο πλανήτης βρίσκεται σε έναν φαύλο κύκλο όπου η υπερθέρμανση του βλάπτει τα οικοσυστήματα, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ικανότητά τους να απορροφούν τον άνθρακα. Τα τελευταία 20 χρόνια ο Αμαζόνιος έχει γίνει καθαρή πηγή διοξειδίου του άνθρακα, εκπέμποντας 13% περισσότερο απ’ όσο δεσμεύει.
Η δαπάνη χρημάτων για τη φύση δεν χρειάζεται να είναι πράξη φιλανθρωπίας μόνο. Μπορεί παράλληλα, να είναι ελκυστική για τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις που επενδύουν στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής.
© 2022 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
