THEPOWERGAME
Καθώς η πρωινή ομίχλη διαλύεται σιγά σιγά πάνω από το Pontoise-Cormeilles, ένα περιφερειακό αεροδρόμιο 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του κεντρικού Παρισιού, το check in στο vertiport έχει ανοίξει. Αυτή είναι η ονομασία που έχει υιοθετήσει η αεροπορική βιομηχανία για να περιγράψει έναν νέο τύπο αεροσταθμού.
Τα vertiports θα χρησιμοποιούνται από τα eVTOLs ή ιπτάμενα ταξί, όπως αποκαλούνται μερικές φορές. Όπως υποδηλώνει το όνομα, τα αεροσκάφη αυτά απογειώνονται και προσγειώνονται κάθετα, όπως τα ελικόπτερα, αλλά αντί να κινούνται με τουρμπίνες, βασίζονται σε σύνολα ηλεκτροκίνητων περιστρεφόμενων ελίκων, όπως τα drones.
Το vertiport του Pontoise-Cormeilles, το οποίο άνοιξε στις 10 Νοεμβρίου, χρησιμεύει μέχρι στιγμής μόνο ως πρωτότυπο, καθώς, όντας το πρώτο του είδους του στην Ευρώπη, δεν διαθέτει αντίστοιχες εγκαταστάσεις για να λειτουργήσει ως προορισμός. Ωστόσο, η Groupe ADP, η οποία διαχειρίζεται τα αεροδρόμια του Παρισιού, συμπεριλαμβανομένου του Pontoise-Cormeilles, ελπίζει ότι τα δεδομένα σύντομα θα αλλάξουν.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού θα πραγματοποιηθούν τον Ιούλιο του 2024. Μέχρι τότε η εταιρεία σχεδιάζει να λειτουργήσουν τουλάχιστον δύο δρομολόγια στην περιοχή, με συνολικά δέκα αεροταξί, που το καθένα θα πραγματοποιεί δύο ή τρία δρομολόγια την ώρα. Αυτά θα συνδέουν το Ολυμπιακό Χωριό με τα συμβατικά αεροδρόμια και το ελικοδρόμιο του Παρισιού στο Issy-les-Moulineaux, στη νότια πλευρά της πόλης, κοντά σε ένα ιατρικό κέντρο έκτακτης ανάγκης.
Το κτίριο του τερματικού σταθμού είναι μικρό και περιεκτικό – περίπου όσο ένα μεσαίου μεγέθους διαμέρισμα. Η ιδέα είναι ότι, αφού αγοράσει ένα εισιτήριο χρησιμοποιώντας μια εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα, ο επιβάτης μπορεί να κάνει check-in γρήγορα και χωρίς χαρτιά. Μια σάρωση αναγνώρισης προσώπου επιβεβαιώνει την ταυτότητα και ένας αισθητήρας δαπέδου μετράει το βάρος.
Αυτό επιτρέπει στο σκάφος, το οποίο βρίσκεται σε μια εξέδρα ακριβώς έξω, να υπολογίζει το φορτίο του, ώστε να γνωρίζει πόση ενέργεια θα χρειαστεί για το ταξίδι, και συνεπώς πότε θα χρειαστεί να γεμίσει τις μπαταρίες του. Ο χρόνος θα είναι ίσα-ίσα αρκετός για να πιείτε ένα φλιτζάνι καφέ πριν από το λιγότερο από το εικοσάλεπτο ταξίδι στο κέντρο της πόλης, αποφεύγοντας την κίνηση σε ώρα αιχμής.
Εάν ο επιβάτης περάσει πάνω από δέκα ή 15 λεπτά στον αεροσταθμό, τότε κάτι δεν πάει καλά, λέει ο Duncan Walker, επικεφαλής της Skyports, της βρετανικής εταιρείας που κατασκεύασε τις εγκαταστάσεις. Το eVTOL που πετάει έξω από αυτόν είναι κατασκευασμένο από τη γερμανική εταιρεία Volocopter. Η Skyports έχει ανοίξει ένα παρόμοιο vertiport στη Μαρίνα της Καλιφόρνιας, το οποίο χρησιμοποιείται από την Joby Aviation, μια αμερικανική εταιρεία που επίσης αναπτύσσει ένα αεροταξί, και σχεδιάζει άλλα σε μέρη όπως το Λονδίνο και η Σιγκαπούρη.
Σε ένα πυκνοδομημένο αστικό περιβάλλον, το vertiport πρέπει να καταλαμβάνει όσο το δυνατόν λιγότερο χώρο, γι’ αυτό και οι άνθρωποι θα ενθαρρύνονται να μην παραμένουν. Επιπλέον, υπάρχει και μια άλλη διαφορά από ένα συμβατικό αεροδρόμιο ή ένα ελικοδρόμιο: η ησυχία. Καθώς το eVTOL πετάει πάνω από το κεφάλι είναι εντυπωσιακά πιο ήσυχο από το ελικόπτερο που προσγειώθηκε κοντά στο κεντρικό κτίριο του αεροδρομίου λίγο νωρίτερα.
«Αυτή είναι η άδειά σας να επιχειρείτε στα κέντρα των πόλεων», λέει ο κ. Walker. Τα ιπτάμενα ταξί δεν είναι μόνο λιγότερο θορυβώδη από τα ελικόπτερα, αλλά αν φορτίζονται από ανανεώσιμη πηγή ηλεκτρικής ενέργειας είναι πιο πράσινα και, όντας μηχανικά απλούστερα, πολύ φθηνότερα στη λειτουργία τους.
Το λειτουργικό κόστος θα μειωθεί ακόμα περισσότερο, καθώς τα eVTOLs προσαρμόζονται εύκολα σε αυτόνομη πτήση η οποία απελευθερώνει τη θέση του πιλότου για έναν επιπλέον επιβάτη. Στην αρχή, ωστόσο, οι ρυθμιστικές αρχές αναμένεται να χορηγήσουν πιστοποιητικά αξιοπλοΐας μόνο σε ιπτάμενα ταξί με πιλότους. Αυτό θα επιτρέψει να αποκτηθεί εμπειρία και να δοκιμαστεί η αξιοπιστία των σκαφών προτού επιτραπεί η λειτουργία τους χωρίς πιλότο.
Για να απογειωθούν γρήγορα, οι περισσότεροι υποψήφιοι φορείς ξεκινούν με πιλοτικές εκδόσεις των προσφορών τους. Η Volocopter φαίνεται να έχει το προβάδισμα. Το σκάφος της, VoloCity, έχει χώρο για έναν μόνο επιβάτη. Ακολουθούν η Joby, η οποία δοκιμάζει σε πτήση ένα πενταθέσιο, και η AutoFlight, μια εταιρεία με έδρα τη Σαγκάη, η οποία πετάει ένα τετραθέσιο.
Η Airbus, η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή κατασκευάστρια εταιρεία αεροσκαφών, αναπτύσσει επίσης ένα τετραθέσιο ιπτάμενο ταξί, το οποίο, αρχικά, θα είναι πιλοτικό.
Δύο εξαιρέσεις στον γενικό κανόνα είναι η Boeing, η μεγαλύτερη αμερικανική εταιρεία κατασκευής αεροσκαφών, η οποία συνεργάστηκε με την Wisk Aero, μια καλιφορνέζικη εταιρεία, για την παραγωγή ενός τετραθέσιου αεροσκάφους, κι ένα διθέσιο αεροσκάφος που δοκιμάζεται από την Ehang, μια άλλη κινεζική εταιρεία. Και τα δύο αυτά σχέδια στοχεύουν στην αυτονομία από την έναρξη.
Η απόκτηση πιστοποιητικού αξιοπλοΐας είναι, ωστόσο, μόνο ένα κομμάτι της διαδικασίας που απαιτείται για την έναρξη εμπορικών υπηρεσιών. Χρειάζεται επίσης άδεια λειτουργίας αερομεταφορέα. Η ιδέα είναι ότι τα πρώτα vertiports θα βοηθήσουν σε αυτό, αποδεικνύοντας ότι οι πτήσεις είναι αξιόπιστες, ασφαλείς και μπορούν να ενσωματωθούν στα υπάρχοντα συστήματα ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας.
Θεωρητικά, τα eVTOLs θα πρέπει να παρουσιάζουν ένα καλό επίπεδο ασφάλειας, καθώς διαθέτουν υψηλά επίπεδα αυτού που οι μηχανικοί αποκαλούν εφεδρείες – δηλαδή, διπλασιασμό των κρίσιμων συστημάτων. Αυτό προκύπτει κυρίως από τους πολλαπλούς περιστρεφόμενους έλικες, οι οποίοι επιτρέπουν στο σκάφος να συνεχίσει να πετάει εάν ένας ή περισσότεροι κινητήρες του απενεργοποιηθούν.
Μια βλάβη στο έλικα ενός ελικοπτέρου σημαίνει ότι ο πιλότος πρέπει να πραγματοποιήσει αναγκαστική προσγείωση με ολίσθηση προς το έδαφος χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται αυτόματη περιστροφή. Αντίθετα, αν ένας από τους 18 έλικες ενός VoloCity αστοχούσε, δεν θα το αντιλαμβανόταν κανείς, λέει ο Paul Stone, πιλότος δοκιμών της Volocopter.
Ο κ. Stone, ο οποίος έχει πετάξει με περισσότερους από 200 τύπους αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων των αεριωθούμενων αεροσκαφών κάθετης απογείωσης, παρατηρεί επίσης ότι τα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου πτήσης του VoloCity το καθιστούν «πολύ πιο απλό στην πτήση και, επομένως, πιο εύκολο στην εκμάθηση».
Στην αρχή, οι πιλότοι θα είναι άτομα με προϋπηρεσία στο να πετούν είτε αεροσκάφη σταθερών πτερύγων είτε ελικόπτερα, οι οποίοι θα εκπαιδευτούν να χειρίζονται και eVTOLs. Τελικά, όμως, αναμένει ότι θα δημιουργηθεί μια ξεχωριστή άδεια eVTOL, που θα επιτρέπει στους ανθρώπους την εκμάθηση της πτήσης τους από την αρχή.
Και ακόμα και όταν έρθει η αυτονομία, θα εξακολουθούν να υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις εργασίας πιλότου. Το σχέδιο προβλέπει εξειδικευμένα άτομα που θα κάθονται σε κέντρα ελέγχου στο έδαφος και θα παρακολουθούν αρκετές πτήσεις το καθένα, όπως συμβαίνει ήδη με τα στρατιωτικά drones, και έτσι θα μπορούν να αναλάβουν χειροκίνητα το χειρισμό τους σε περίπτωση ανάγκης.
Καθώς οι τεχνολογίες βελτιώνονται, οι δυνατότητες των eVTOLs θα αυξάνονται. Μεγάλο μέρος αυτής της προόδου θα προέλθει από τις εξελίξεις στην τεχνολογία των μπαταριών για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, λέει ο Dirk Hoke, ο οποίος ανέλαβε πρόσφατα τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Volocopter, έχοντας προηγουμένως διευθύνει το τμήμα άμυνας και διαστήματος της Airbus.
Μια μεγαλύτερη, ταχύτερη έκδοση του VoloCity, που χρησιμοποιεί έναν νέο τύπο μπαταρίας, βρίσκεται ήδη στα σκαριά, προσθέτει, χωρίς να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, πάντως, δεν είναι μόνο η διαβόητη κίνηση του Παρισιού που θα μπορούσε να παρακαμφθεί από ψηλά με την ευκολία της χρήσης μιας εφαρμογής ride-hailing, αλλά και οι μποτιλιαρισμένοι δρόμοι πολλών άλλων πόλεων.
© 2022 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist, το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr. Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά, βρίσκεται στο www.economist.com.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
