THEPOWERGAME
Η πνευματική ανάπτυξη είναι μια περίεργη αποστολή για τις σχολές διοίκησης επιχειρήσεων που προετοιμάζουν τους αποφοίτους να φτιάξουν μάννα σε έναν υλιστικό κόσμο. Ένα τέτοιο ίδρυμα, το HEC Paris, αποφάσισε παρ’ όλα αυτά να στείλει τους φοιτητές του σε ένα οδοιπορικό στη γαλλική ύπαιθρο σε ένα απομακρυσμένο χωριό, όπου ένας Βενεδικτίνος μοναχός (πρώην δικηγόρος) τους καθοδηγεί μέσα από ηθικά διλήμματα.
Το αν το τριήμερο σεμινάριο αντιπροσωπεύει ή όχι μια στροφή από τη λογική των επιχειρήσεων με γνώμονα το κέρδος προς μια πιο ευγενική και ήπια μορφή καπιταλισμού είναι προς συζήτηση. Δείχνει όμως ότι οι προσδοκίες για το τι κάνει σπουδαίο ένα πρόγραμμα ΜΒΑ -και, κατ’ επέκταση, ένα στέλεχος σπουδαίο – βρίσκεται σε εξέλιξη.
Τα μαθήματα ΜΒΑ (την κατάταξη των οποίων μπορείτε να βρείτε στο economist.com/whichmba) επικεντρώνονταν στην ανάλυση αριθμών και την επιχειρηματική στρατηγική. Τα στελέχη πρέπει ακόμη να κατέχουν αυτές τις δεξιότητες.
Ωστόσο, ο κόσμος των εταιρειών έχει αλλάξει από τότε που το ΜΒΑ μετατράπηκε για πρώτη φορά ιεροτελεστία για τα υψηλόβαθμα στελέχη.
Οι διοικητικές ομάδες λογοδοτούν σε έναν αυξανόμενο αριθμό «ενδιαφερόμενων μερών», από τους εργαζόμενους έως τους κοινωνικούς ακτιβιστές, και αντιμετωπίζουν δημόσιο έλεγχο σχετικά με το περιβαλλοντικό, κοινωνικό και διοικητικό ιστορικό των εταιρειών τους. Η απλή δημιουργία αξίας για τους μετόχους δεν είναι πλέον αρκετή.
Συνέπεια αυτής της τάσης είναι ότι η λειτουργία μιας σύγχρονης επιχείρησης απαιτεί έναν συνεχώς διευρυνόμενο κατάλογο πιστοποιητικών και ικανοτήτων. Εκτός από τον οικονομικό και ψηφιακό αλφαβητισμό, τη στρατηγική οξυδέρκεια και τις επικοινωνιακές δεξιότητες, τα στελέχη αναμένεται να γνωρίζουν τις εφοδιαστικές αλυσίδες, την κλιματική επιστήμη και πολλά άλλα.
Οφείλουν να διασφαλίζουν ότι το εργατικό τους δυναμικό προάγει τη διαφορετικότητα και την ένταξη χωρίς αποκλεισμούς. Και καθώς η επαγγελματική ζωή γίνεται υβριδική, συνδυάζοντας τον χρόνο στο γραφείο με την εργασία στο σπίτι, τους ζητείται παράλληλα να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο για να ελέγχουν τους υφισταμένους τους.
Ορισμένα από αυτά τα νέα καθήκοντα ανατίθενται σε νέους εταιρικούς ρόλους. Ο πρίγκιπας Harry είναι ο «επικεφαλής αντικτύπου» μιας εταιρείας της Silicon Valley. Η Clifford Chance, μια δικηγορική εταιρεία, διόρισε έναν παγκόσμιο επικεφαλής «ευημερίας και εμπειρίας των εργαζομένων».
Σχεδόν 5.000 άτομα στο LinkedIn, περιγράφουν τους εαυτούς τους ως «επικεφαλής ευτυχίας». Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι υψηλόβαθμοι διευθυντές θα πρέπει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, σχεδόν σίγουρα να εκτελούν καθένα από αυτά τα νέα καθήκοντα.
Δεδομένου ότι η ημέρα έχει 24 ώρες -και ακόμη και τα σκληρά στελέχη χρειάζονται ύπνο – ο φόρτος εργασίας τους αλλάζει. Ο περισσότερος χρόνος που αφιερώνουν στους υπαλλήλους και τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη αφήνει στους εταιρικούς ηγέτες λιγότερο χρόνο για άλλα πράγματα, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικών όπως η χάραξη στρατηγικής της εταιρείας τους.
Από το 2006 ο Michael Porter και ο Nitin Nohria του Harvard Business School παρακολουθούν τι κάνουν οι CEOS όλη μέρα. Διαπιστώνουν ότι τα αφεντικά ξοδεύουν το 25% της εργασιακής τους ζωής για την καλλιέργεια σχέσεων με εσωτερικούς και εξωτερικούς συνεργάτες, περισσότερο από ό,τι αφιερώνουν στη στρατηγική (21%), την εταιρική κουλτούρα (16%), τα καθήκοντα ρουτίνας (11%) και τη σύναψη συμφωνιών (4%).
Αν και οι κύριοι Porter και Nohria δεν διαθέτουν ακόμη τα σχετικά δεδομένα, ανεπίσημα στοιχεία δείχνουν ότι η υβριδική εργασία μπορεί να στρέψει την εργάσιμη ημέρα των στελεχών ακόμη περισσότερο προς τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού.
Οι επικεφαλής των ανθρώπινων πόρων αναφέρουν ότι οι διευθυντές ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στο να κρατούν το χέρι του προσωπικού, για παράδειγμα. Τα αφεντικά ήταν υβριδικοί εργαζόμενοι πριν από την Covid-19.
Οι προ της πανδημίας CEOs περνούσαν περίπου τον μισό χρόνο τους στο γραφείο και τον υπόλοιπο σε εξωτερικές συναντήσεις, ταξίδια ή με άλλο τρόπο εξ αποστάσεως εργασία. Περισσότερο από το ένα τρίτο των επικοινωνιών τους γινόταν μέσω video chat, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή τηλεφώνου.
Η διαφορά τώρα είναι ότι και όλοι οι υπόλοιποι περνούν εξίσου λίγο χρόνο στο γραφείο -αν όχι λιγότερο. Αυτό μειώνει περαιτέρω τις ευκαιρίες για προσωπική επαφή, γεγονός που καθιστά την οικοδόμηση σχέσεων με τους υπαλλήλους πιο δύσκολη και σχεδόν σίγουρα πιο χρονοβόρα.
Καθώς ο φόρτος εργασίας των στελεχών του 21ου αιώνα αλλάζει, το ίδιο συμβαίνει και με τα προγράμματα σπουδών του ΜΒΑ. Πολλά ιδρύματα ενσωματώνουν επιμελώς νέες, πιο ευχάριστες εκπαιδευτικές ενότητες. Το Harvard Business School έχει τώρα μία με τίτλο «Επανεξετάζοντας τον καπιταλισμό (Reimagining capitalism)».
Ο INSEAD, ένας γαλλικός οργανισμός, διδάσκει στους φοιτητές «Επιχειρήσεις και κοινωνία». Πολλά προγράμματα ΜΒΑ προσφέρουν μαθήματα για τις διαπροσωπικές δεξιότητες.
Ορισμένα προσαρμόζουν τα μαθήματα για την εποχή του Zoom, επισημαίνοντας, για παράδειγμα, τις συνήθεις παγίδες των εικονικών διαπραγματεύσεων. Κάτι τέτοιο, αναγκαστικά αφήνει λιγότερο χρόνο για άλλες, πιο παραδοσιακές διδασκαλίες.
Ορισμένες σχολές αναθεωρούν ριζικά τις πολιτικές πρόσληψης προσωπικού ώστε να αντικατοπτρίζουν τον εξελισσόμενο χαρακτήρα της σύγχρονης διοίκησης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη διεξαγωγή ομαδικών συνεντεύξεων για την αξιολόγηση των κοινωνικών δεξιοτήτων των υποψηφίων και όχι μόνο της νοημοσύνης τους, ή τον έλεγχο των υποψηφίων για συναισθηματικά χαρακτηριστικά όπως η ενσυναίσθηση, τα κίνητρα και η ανθεκτικότητα μέσω ερωτηματολογίων, επιστολών ή δοκιμίων.
Οι αλλαγές στο ποιους προσλαμβάνουν οι σχολές διοίκησης επιχειρήσεων, καθώς και στο τι διδάσκουν, μπορεί με τη σειρά τους να επηρεάσουν το ποιοι υποβάλλουν αίτηση.
Δεδομένου ότι ένα πτυχίο σχολής διοίκησης επιχειρήσεων έχει σχεδιαστεί εν μέρει για να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα για την ικανότητα των στελεχών, μπορεί να καθορίσει τι είδους άτομο ανεβαίνει στην εταιρική ιεραρχία. Ενδέχεται να μην είναι το ΜΒΑ των γονιών σας.
© 2022 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά βρίσκεται στο www.economist.com