Αν και πρόκειται για μια επιχειρηματική δραστηριότητα που δεν γνωρίζουν πολλοί, η βρετανική εταιρεία αναλυτών IDTechEx εκτιμά ότι μέσα σε μια δεκαετία τα ρομπότ παράδοσης επί του πεζοδρομίου θα μετατραπούν σε βιομηχανία με ετήσιες πωλήσεις 1 δισ. δολαρίων.
Αυτές οι αυτόνομες μηχανές με τέσσερις ή έξι τροχούς, συνήθως στο μέγεθος βαλίτσας, παραδίδουν ήδη ψώνια και άλλα αγαθά στην Αμερική, την Κίνα και την Ευρώπη.
Αυτό τα τοποθετεί μπροστά από πολλά αυτοκίνητα, φορτηγά και καμιόνια χωρίς οδηγό που αναπτύσσονται. Όπως λέει ο Zehao Li της IDTechEx τα μεγαλύτερα αυτά οχήματα δεν καθυστερούνται από την τεχνολογία αλλά από την νομοθεσία.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει ένας «οδηγός ασφαλείας» επί του οχήματος έτοιμος να αναλάβει δράση αν υπάρξει πρόβλημα, πράγμα που δεν είναι καθόλου αποδοτικό για την εξοικονόμηση εργατικών πόρων.
Γι’ αυτές τις μεγαλύτερες κατασκευές, οι ρυθμιστικές αρχές θέλουν να δουν τα συστήματα ασφαλείας να αποδεικνύονται διεξοδικά. Υπάρχουν όμως και νομικά εμπόδια.
Τον Ιανουάριο η Νομική Επιτροπή της Βρετανίας, η οποία εξετάζει τη νομοθεσία, συνέστησε να μην είναι το άτομο που κάθεται στη θέση του οδηγού που θα αντιμετωπίζει ποινική δίωξη εάν ένα όχημα σε αυτόνομη λειτουργία συγκρουστεί, αλλά ο κατασκευαστής ή ο φορέας που ζήτησε έγκριση για τη χρήση του.
Εν τω μεταξύ, τα ρομπότ παράδοσης επί του πεζοδρομίου συνεχίζουν τη δουλειά τους. Μεταξύ αυτών, η Starship Technologies, με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, υπολογίζει ότι έχει ήδη πραγματοποιήσει περισσότερες από 2,5 εκατομμύρια παραδόσεις με ρομπότ σε διάφορες πόλεις, πανεπιστημιουπόλεις και επιχειρηματικά πάρκα στην Ευρώπη και την Αμερική.
Η Amazon διεξάγει δοκιμές με ένα παρόμοιο είδος μηχανής που ονομάζει Scout. Η Kiwibot, μια κολομβιανή startup, πραγματοποιεί παραδόσεις επί του πεζοδρομίου στην Καλιφόρνια.
Συνήθως, αυτά τα ρομπότ μεταφέρουν κάμποσες σακούλες με είδη παντοπωλείου χρησιμοποιώντας μια ποικιλία αισθητήρων, όπως κάμερες, ραντάρ και GPS, για την πλοήγηση και την αποφυγή εμποδίων και ανθρώπων.
Η πρόοδός τους μπορεί να παρακολουθείται μέσω μιας τηλεφωνικής εφαρμογής, η οποία επίσης τα ξεκλειδώνει για την ανάκτηση των αγαθών. Καθώς είναι μικρά, κινούνται αργά (τα ρομπότ της Starship μπορούν να φτάσουν τα 6 km/h) και «τηλεπαρακολουθούνται» από ανθρώπους σε ένα δωμάτιο ελέγχου που μπορούν να αναλάβουν τον έλεγχο, οι αρχές φαίνονται πιο πρόθυμες να τους δώσουν το πράσινο φως.
Αυτά τα ρομπότ γίνονται όλο και πιο αυτόνομα. Τον Ιανουάριο, η Serve Robotics, μια άλλη εταιρεία από το Σαν Φρανσίσκο, στους υποστηρικτές της οποίας περιλαμβάνεται η Uber, ένας γίγαντας υπηρεσιών μεταφοράς, δήλωσε ότι είχε αναπτύξει ένα νέο ρομπότ παράδοσης επί του πεζοδρομίου με αυτονομία «επιπέδου 4», που σημαίνει ότι σε ορισμένες προκαθορισμένες περιοχές μπορεί να λειτουργεί χωρίς τηλεπαρακολούθηση.
Εμφανίζονται επίσης ρομποτικές εκδόσεις που κινούνται στους δρόμους αλλά δεν έχουν καμπίνα οδηγού. Η Nuro, μια εταιρεία της Σίλικον Βάλεϊ, κατασκευάζει ένα ρομπότ σε μέγεθος μικρού αυτοκινήτου που μπορεί να μεταφέρει 24 σακούλες με ψώνια.
Διαθέτει ψυχόμενους και θερμαινόμενους χώρους για τρόφιμα και ποτά. Η επίσης καλιφορνέζικη εταιρεία Udelv αναπτύσσει έναν μεγαλύτερο τύπο που ονομάζεται Transporter και λειτουργεί σε ταχύτητες αυτοκινητόδρομου.
Κινούμενα πολύ πιο μακριά στο δρόμο για να κερδίσουν τα προς το ζην, αυτά τα ρομπότ παράδοσης βοηθούν να ανοίξει ο δρόμος για τη στιγμή που μεγαλύτερα αυτόνομα οχήματα θα μπορούν να τα ακολουθήσουν.
© 2021 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά βρίσκεται στο www.economist.com
