THEPOWERGAME
Οι Αμερικανοί ανησυχούν για τη σταθερότητα της δημοκρατίας τους. Περίπου το 40% των πολιτικά ενεργών δηλώνει ότι τα μέλη της άλλης «φυλής» είναι διαβολικά- το 60% πιστεύει ότι αποτελούν απειλή για τη χώρα.
Περισσότερο από το 80% πιστεύει ότι το σύστημα χρειάζεται «μεγάλες αλλαγές» ή «πλήρη μεταρρύθμιση».
Οι κραυγές απελπισίας των ειδημόνων για την παρακμή της πολιτικής ζωής δεν φαίνεται πλέον να ανταποκρίνονται στη σοβαρότητα της απειλής. Ορισμένοι μελετητές έχουν φτάσει στο σημείο να προειδοποιούν για τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου.
Όλα αυτά πήραν επικίνδυνα αληθινές διαστάσεις με την επίθεση των υποστηρικτών του Trump στο Καπιτώλιο πριν από ένα χρόνο, σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν την επικύρωση της ήττας του δικού τους πρωταθλητή. Εκατόν σαράντα αστυνομικοί τραυματίστηκαν στα γεγονότα.
Μετά από μια φευγαλέα στιγμή διαύγειας, η πλειονότητα των Ρεπουμπλικανών βουλευτών υποτροπίασε δικαιολογώντας τον Donald Trump, καθώς τα ψέματά του επικράτησαν γρήγορα. Σήμερα, το 70% των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι εκλογές εκλάπησαν.
Στις δημοσκοπήσεις «head-to-head» ο πρώην πρόεδρος βρίσκεται μία μονάδα πίσω από τον κ. Biden, πολύ εντός του περιθωρίου λάθους και, χάρη στο εκλογικό σώμα, ενδεχομένως να προηγείται σε μια θεωρητική αναμέτρηση.
Ο ακραίος κομματισμός και η άρνηση των Ρεπουμπλικάνων να αποδεχθούν τα αποτελέσματα των εκλογών αποτελούν έναν επικίνδυνο συνδυασμό.
Ωστόσο, στην καθημερινή έκφραση της οργής χάνεται εύκολα μια θεμελιώδης αλήθεια για τη δικομματική πολιτική: Για να λειτουργήσει το σύστημα, οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι χρειάζονται ο ένας τον άλλον.
Επομένως, η ανανέωση πρέπει να περάσει από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Αυτό θα είναι δύσκολο – αλλά όχι τόσο όσο διατείνονται οι καταστροφολόγοι.
Οι απειλές για το σύστημα είναι πραγματικές. Η μεγαλύτερη είναι ότι σε αρκετές βασικές πολιτείες η διαχείριση της ψηφοφορίας έχει συρθεί στην κομματική αρένα.
Στην Αριζόνα, ορισμένοι από τους υποψηφίους που φέτος διεκδικούν την αντικατάσταση του Ρεπουμπλικανού νυν κυβερνήτη, Doug Ducey, θα υποστηρίξουν ότι θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να έχει οργανώσει την εκεί νίκη του κ. Trump.
Στη Τζόρτζια οι Ρεπουμπλικάνοι αποδυνάμωσαν το γραφείο του υπουργού Εξωτερικών, όταν ο Brad Raffensperger αρνήθηκε να αλλάξει τα αποτελέσματα των εκλογών του 2020 για να εξυπηρετήσει τον κ. Trump.
Στο Μίσιγκαν και στην Πενσυλβάνια, Ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι που ισχυρίζονται ότι οι τελευταίες προεδρικές εκλογές ήταν κλεμμένες, διεκδικούν θέσεις για τη διαχείριση και την πιστοποίηση των επόμενων.
Οι ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου και οι γενικές εκλογές του 2024 θα διεξαχθούν υπό αυτή τη σκιά.
Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι έτοιμοι να κερδίσουν τον έλεγχο ενός ή και των δύο σωμάτων του Κογκρέσου. Το 2024, ο κ. Trump θα μπορούσε νομίμως να ανακαταλάβει τον Λευκό Οίκο.
Τα αποτελέσματα οποιασδήποτε από αυτές τις κούρσες θα μπορούσαν να αμφισβητηθούν από οποιαδήποτε πλευρά, ιδίως στις επόμενες προεδρικές εκλογές, στις οποίες τα αποτελέσματα είναι πιθανό να είναι κοντά.
Εάν οι Δημοκρατικοί κερδίσουν, οι Ρεπουμπλικάνοι θα μπορούσαν κάλλιστα να εκμεταλλευτούν τον εκλογικό μηχανισμό που έχει πλέον μολυνθεί από τον κομματισμό για να προσπαθήσουν να τους εμποδίσουν να αναλάβουν τα καθήκοντά τους.
Αν κερδίσουν οι Ρεπουμπλικάνοι, οι Δημοκρατικοί θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι οι αμφισβητούμενες αναμετρήσεις έχουν κλαπεί. Πολλοί θα κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η καταπίεση των ψηφοφόρων έγειρε την πλάστιγγα και θα σημείωναν επίσης πόσο συχνά οι νικητές της λαϊκής ψήφου αποτυγχάνουν να κερδίσουν αξιώματα.
Η παραχώρηση του ηττημένου, που έχει κεντρικό ρόλο στη μεταβίβαση της εξουσίας, θα μπορούσε να μην γίνει για δεύτερη φορά. Η περιφρόνηση της εκλογικής νομιμότητας θα γινόταν μια διακομματική, και καταστροφική, πεποίθηση.
Η καλύτερη αντίδραση θα ήταν να προστατευτεί η δημοκρατία σήμερα με την ενίσχυση του συστήματος ψηφοφορίας προτού να είναι πολύ αργά.
Ωστόσο, αν και οι Αμερικανοί λένε ότι θέλουν μεταρρύθμιση της ψηφοφορίας, οι διάφορες πλευρές εννοούν διαφορετικά πράγματα.
Δεδομένου ότι οι Δημοκρατικοί θα ήθελαν να διευκολύνουν τους πολίτες να ψηφίζουν και οι Ρεπουμπλικάνοι ανησυχούν για την απάτη και τον τρόπο επαλήθευσης των αποτελεσμάτων, θα πρέπει να βρεθεί ένας συμβιβασμός που θα εγγυάται και τα δύο.
Ο νόμος που θα διασφαλίζει την ασφάλεια των εκλογών θα πρέπει να βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας για το 2022. Και όμως, η ψήφιση της νομοθεσίας προϋποθέτει τον ίδιο τον δικομματισμό, η απουσία του οποίου βρίσκεται στη ρίζα της δημοκρατικής παρακμής της Αμερικής.
Σε αυτό το σημείο εισέρχεται το μέλλον του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Οι καταστροφολόγοι εκτιμούν ότι οι υπερασπιστές της δημοκρατίας είναι άνισοι απέναντι στους επιτιθέμενους, εν μέρει επειδή το ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας μετατρέπεται σε κάτι που μοιάζει περισσότερο με το Fidesz, το κυβερνών κόμμα της Ουγγαρίας, παρά με το παλιό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Σκεφτείτε πόσο τραβηγμένο θα ήταν να υποθέσουμε ότι οι κυβερνήσεις των Bush ή του Ronald Reagan θα λειτουργούσαν ως όχημα ενός ανθρώπου που διαδίδει ψέματα περί κλεμμένων εκλογών.
Είναι αλήθεια ότι το κόμμα κυριαρχείται από τους Ρεπουμπλικάνους της America-First, οι οποίοι έχουν ως στόχο την αποτροπή της μετανάστευσης, τον περιορισμό του εξωτερικού εμπορίου και τον τερματισμό της εμπλοκής της χώρας στο εξωτερικό.
Η άνοδός τους συμβάλλει στην εξήγηση του γιατί οι Ρεπουμπλικάνοι που ψήφισαν υπέρ της παραπομπής του κ. Trump για προδοσία του όρκου του στο αξίωμά του τώρα εκδιώκονται από το ίδιο τους το κόμμα.
Ωστόσο, ακόμη και η ενσάρκωση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στο πρόσωπο του Trump αποτελείται από ανταγωνιστικές παρατάξεις.
Εκπρόσωποι του συντηρητικού κομματιού των Ρεπουμπλικάνων, όπως ο Glenn Youngkin, ο οποίος κέρδισε τη θέση του κυβερνήτη της Βιρτζίνια τον Νοέμβριο, θέλουν να πληρώνουν λιγότερους φόρους και να μην τους κάνουν κουμάντο οι Δημοκρατικοί.
Αυτή τη στιγμή βλέπουν τον Τραμπισμό ως το μόνο διαθέσιμο όχημα για την προώθηση των συμφερόντων τους.
Αυτός ο υπολογισμός μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί λανθασμένος. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να κατευθύνει τον κ. Trump φαίνεται ότι καταλήγει να απορρίπτεται και να περιφρονείται από αυτόν.
Ωστόσο, οι άνθρωποι που αντιδρούν στην προσπάθεια υπονόμευσης του εκλογικού αποτελέσματος, μεταξύ των οποίων ο Mitch McConnell και ο κ. Raffensperger, εξακολουθούν να βρίσκονται στη θέση τους.
Αν και αποφεύγουν να καταδικάσουν δημοσίως τον κ. Trump, μόνο στη δοκιμασία μιας κρίσης θα βλέπαμε τι θα επέλεγαν μεταξύ της παραμονής του κόμματός τους στην εξουσία και της επιβίωσης της δημοκρατίας τους.
Τέτοιοι άνθρωποι έχουν σημασία. Η ρεπουμπλικανική ανανέωση, αν έρθει, δεν θα έχει τη μορφή κάποιας αναγέννησης τύπου Reagan.
Οι ψηφοφόροι που θα επιλέξουν υποψηφίους για το 2022 θα απέχουν τόσα χρόνια από την επανάσταση του Reagan, όσα απείχε ο Reagan από τον Roosevelt.
Και η ανανέωση είναι λιγότερο πιθανή από έναν συντηρητικό που στάθηκε απέναντι στον κ. Trump απ’ ό,τι από κάποιον που τον επέτρεψε με το να ακολουθεί το ρεύμα πλεύσης του, αλλά που δεν μοιράζεται ούτε τις δυνάμεις του που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα ούτε την πεποίθησή του ότι το μόνο νόμιμο αποτέλεσμα είναι εκείνο όπου κερδίζει.
Καταλυτικά, το πρόσωπο αυτό θα είναι επικεφαλής ενός κόμματος που εξακολουθεί να περιέχει μεγάλο αριθμό αξιοπρεπών, πατριωτών ψηφοφόρων, οι οποίοι έχουν χειραγωγηθεί από μια κυνική ομάδα ηγετών και προπαγανδιστών, ώστε να πιστέψουν ότι, λέγοντας ότι οι εκλογές ήταν κλεμμένες, υπερασπίζονται τη δημοκρατία.
Θα ήταν λάθος να υποθέσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίζονται μόνιμα ως θύματα.
Η ανανέωση είναι αδύνατη όσο ο κ. Trump παραμένει ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Ωστόσο, αυτός είναι ένας άλλος τρόπος για να ειπωθεί ότι η πορεία του κόμματος συνδέεται με την μοίρα ενός ανθρώπου.
Τουτέστιν μπορεί να αλλάξει.
© 2021 The Economist Newspaper Limited. All rights reserved.
Άρθρο από τον Economist το οποίο μεταφράστηκε και δημοσιεύθηκε με επίσημη άδεια από την www.powergame.gr Το πρωτότυπο άρθρο, στα αγγλικά βρίσκεται στο www.economist.com
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
