Η απουσία της βιωσιμότητας στον διατροφικό κλάδο ιδιαίτερα στον υπερκαταναλωτικό δυτικό κόσμο, αποτελεί μέγιστη πρόκληση. Συγκεκριμένα η αύξηση των αποβλήτων τροφίμων και η αδυναμία ουσιαστικής αξιοποίησης τους οδηγούν σε κατακόρυφη αύξηση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος και απαιτούν καινοτόμες λύσεις. Κατά συνέπεια, η διαχείριση των τροφίμων αναδεικνύεται ως ένα ισχυρό μέσο για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης στο προσεχές μέλλον. Σημαντικοί τρόποι αξιοποίσησης τους αποτελούν η ανακύκλωση και η ενεργειακή εκμετάλευσής τους, καθώς και η ανάπτυξη τεχνολογίων που θα οδηγούσαν στη μείωση των υπερπλεονασμάτων εξ’αρχής.
Η πρωταρχική και πιο ορατή πτυχή της διαχείρισης των τροφίμων αποτελεί η ανακύκλωση. Η δημιουργία εγκαταστάσεων ανακύκλωσης τροφίμων και γενικότερα οργανικών αποβλήτων θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική πηγή απασχόλησης. Οι εγκαταστάσεις αυτές μπορούν να μετατρέψουν τα απόβλητα τροφίμων, μέσω αερόβιας ζύμωσης, σε ένα δυνητικά εύφορο υπόστρωμα που χρησιμοποιείται κυρίως στη γεωργία μικρής κλίμακας όπως η οικιακή κήποι. Συνολικά η διαδικασία αυτή προϋποθέτει αρχικά τη συλλογή των οργανικών αποβλήτων σε ξεχωριστούς κάδους, μία διαδικασία που στη χώρα μας απουσιάζει παντελώς. Στη συνέχεια έπεται η ταξινόμηση, και η επεξεργασία των αποβλήτων σε υπαίθριους χώρους με ειδικό εξοπλισμό. Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό οι παραπάνω διαδικασίες απαιτούν εργατικό δυναμικό με διαφορετικό επίπεδο δεξιοτήτων, δημιουργώντας έτσι θέσεις εργασίας για πολλούς εργαζομένους με διάφορα επίπεδα εξειδίκευσης.
Μία άλλη μέθοδος αξιοποίησης τους περιλαμβάνει την παραγωγή ενέργειας. Συγκεκριμένα, τα οργανικά απόβλητα μπορούν να αποτελέσουν μία αναδυόμενη πηγή ενέργειας μέσω της αναερόβιας ζύμωσης τους αυτή τη φορά. Οι εγκαταστάσεις αναερόβιας «χώνευσης» μπορούν να μετατρέψουν την οργανική ύλη σε βιοαέριο, ένα καυστικό αέριο η χρησιμοποίηση του οποίου μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή ενέργειας. Η κατασκευή, συντήρηση και λειτουργία αυτών των εγκαταστάσεων απαιτούν σαφώς τεχνικές δεξιότητες και παρέχουν ευκαιρίες εργασίας σε μηχανικούς, εξειδικευμένους τεχνικούς και πολλούς άλλους επαγγελματίες. Μία τέτοια επένδυση αν και πολυδάπανη, δύναται να ενταχθεί σε ποικίλα χρηματοδοτικά προγράμματα στα πλαίσια της πράσινης ανάπτυξης και κυκλικής οικονομίας.
Τέλος, μία επιπλέον λύση είναι η μείωση των υπερπλεονασμάτων των τροφίμων από την αγορά, στοχεύοντας έτσι σε ένα πιο αρχικό στάδιο της διαδικασίας δημιουργίας των αποβλήτων αυτών. Συγκεκριμένα, εφαρμογές μπορούν να συνδέουν τους καταναλωτές με επιχειρήσεις λιανικής πώλησης τροφίμων με σκοπό την ενημέρωση των πρώτων σχετικά με υπεραποθέματα, καθώς και με κοντόληκτα τρόφιμα, τα οποία βέβαια θα διακινούνται και σε χαμηλότερες τιμές. Έτσι όχι μόνο μπορούν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στον τομέα της πληροφορικής και της ψηφιακής επικοινωνίας, αλλά παράλληλα ευνοούνται και οι ευάλωτες οικονομικά κοινωνικές ομάδες, ενώ επίσης κερδισμένες βγαίνουν και οι ίδιες οι επιχειρήσεις που σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να επιβαρυνθούν οικονομικά για την απομάκρυνση των προϊόντων αυτών.
Η διαχείριση των τροφίμων αναδεικνύεται ως ένα πολυδιάστατο μέσο για την καταπολέμηση της ανεργίας στο προσεχές μέλλον. Η ανακύκλωση, η ενεργειακή αξιοποίηση και η ψηφιακή επιχειρηματικότητα αποτελούν σημαντικούς πυλώνες που μπορούν να συνεισφέρουν στην οικονομική ανάπτυξη μέσω της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, καθώς και τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος. Καθήκον αποτελεί η επένδυση σε αυτές τις λύσεις, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα πιο βιώσιμο μέλλον.
