THEPOWERGAME
Για όσους ανήκουν στον στενό κύκλο του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ρώσος Πρόεδρος, λένε, είναι βαθύς γνώστης της ρωσικής ιστορίας. «Κάθε του κίνηση έχει πάντοτε έναν ιστορικό χρωματισμό και τίποτε από όσα αφορούν στην εξέλιξη της χώρας δεν γίνεται χωρίς αναφορά στο μεγαλείο της Ρωσίας» τόνισε πριν από λίγο καιρό ο Σεργκέι Λαβρόφ.
Στις 24 Φεβρουαρίου, η κίνηση του Πούτιν να εισβάλει από πέντε διαφορετικά μέτωπα στην Ουκρανία εξέπληξε αρκετούς στην Δύση. Είναι μία κίνηση που εκτός από τις ισορροπίες κοστίζει πολύ ακριβά σε ανθρώπινες ζωές. Είναι όμως μία κίνηση που εδράζεται στην παράδοση και την ιστορία της Ρωσίας; Η εύκολη και δυνητικά γρήγορη απάντηση είναι «ναι». Για όσους ξέρουν καλύτερα τον Πούτιν όμως, δεν είναι τόσο εύκολη η ανάλυση. Ο Πούτιν είναι μεγάλος θαυμαστής του Μεγάλου Πέτρου, όχι για τον τρόπο με τον οποίο έδρασε στο εσωτερικό όσο για τον τρόπο με τον οποίο έκανε την Ρωσία μεγάλη στο εξωτερικό.
Ποιος ήταν όμως ο Τσάρος που θαυμάζει ο Ρώσος Πρόεδρος;
Ο Τσάρος Πέτρος έμεινε στην εξουσία από το 1682 μέχρι και το 1725. Είναι ο άνθρωπος που ίδρυσε την Αγία Πετρούπολη και μετέφερε την πρωτεύουσα της χώρας εκεί, αφήνοντας στη Μόσχα μόνο το παρελθόν και τον μεγάλο και φτωχοποιημένο πληθυσμό. Ο Τσάρος Πέτρος ή Πέτρος ο Μεγάλος έμεινε στα ιστορικά χρονικά για τον τρόπο με τον οποίο αντιλήφθηκε την θέση της Ρωσίας στον κόσμο. Είναι ο θεμελιωτής του «ευρωπαϊκού παραθύρου» της χώρας του πριν από 300 και πλέον χρόνια και ο μονάρχης που αποφάσισε με όποιο κόστος εσωτερικά να φέρει τη δυτική ανάπτυξη στη Ρωσία. Ο Μεγάλος Πέτρος δεν δίστασε να καταργήσει άμεσα θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, προκειμένου να φέρει τη Ρωσία στα πολιτιστικά και κυρίως πολιτικά πρότυπα της Ευρώπης.
Για να «ανοίξει» το ευρωπαϊκό παράθυρο της Ρωσίας ο Μεγάλος Πέτρος φυσικά χρησιμοποίησε κάποιες από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί και ο Πούτιν. Το «φωτιά και τσεκούρι» δεν ήταν έξω από τα μέσα που χρειάστηκαν…
Σήμερα, ο Πούτιν μοιάζει με τον Τσάρο Πέτρο στις μεθόδους, όχι όμως και στις επιδιώξεις. Είναι ξεκάθαρο από τα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου πως ο Πούτιν δεν επιδιώκει μία πιο δυτική Ρωσία από αυτή που έχει χτίσει. Ίσως στα αυτιά του προέδρου της Ρωσίας να ηχούν τα λάθος μηνύματα του παρελθόντος, τα ίδια μηνύματα που τότε με την Οθωμανική αυτοκρατορία ως θήραμα και θύμα οι δυνάμεις της Δύσης είπαν «όχι» στη ρωσική κάθοδο στη Μαύρη θάλασσα. Ο Πούτιν μπορεί να είναι λάτρης της ιστορίας ακόμη και του Μεγάλου Πέτρου, με τον τρόπο που κινείται όμως γράφει ένα δικό του κεφάλαιο αυτό που ο ιστορικός του μέλλοντος ίσως τολμήσει να χαρακτηρίσει ως το «σφράγισμα του ευρωπαϊκού παραθύρου».