THEPOWERGAME
Οι μηνιαίες ανακοινώσεις για τον πληθωρισμό έχουν πάψει δυστυχώς να σοκάρουν. Απλά επιβεβαιώνουν με επίσημο τρόπο αυτό που όλοι γνωρίζουμε: ότι η ακρίβεια ροκανίζει τα ήδη επιβαρυμένα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας και αποτελεί τον καθημερινό βραχνά για τους πολίτες της χώρας. Τα χειρότερα δυστυχώς βρίσκονται μπροστά μας. Όσο κι αν οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις επιμένουν για το αντίθετο, οι εκτιμήσεις που βασίζονται σε δεδομένα (η εκτίναξη του Δείκτη Τιμών Παραγωγού, η αυξητική τάση του ρυθμού μεταβολής του πληθωρισμού) υπογραμμίζουν την μεσοπρόθεσμη αντοχή του φαινομένου και την πιθανή μετεξέλιξή του σε στασιμοπληθωρισμό. Σε αυτήν την ιστορία υπάρχουν σίγουρα νικητές και χαμένοι. Η ακρίβεια ήδη ζορίζει δυσανάλογα τα ασθενέστερα εισοδήματα και συμπιέζει τα μεσαία στρώματα. Κάθε μέρα που περνάει, η κατάσταση φέρνει πιο κοντά το φάσμα μίας πολλαπλής ανθρωπιστικής, επισιτιστικής και κοινωνικής καταστροφής.
Πλέον δεν έχει καν νόημα να υπενθυμίσω την προκλητική υποτίμηση της ακρίβειας και τις καταστροφικές επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το γεγονός ότι στη χώρα μας έχουμε τον υψηλότερο πληθωρισμό σε ολόκληρη την Δυτική Ευρώπη τα λέει όλα και ταυτόχρονα υπογραμμίζει την απόκλιση της κυβερνητικής πολιτικής από τις δημόσιες πολιτικές σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ερώτημα δεν είναι καν τι προτίθεται να κάνει η κυβέρνηση. Είναι σαφές ότι ούτε θέλει, ούτε μπορεί να συγκρουστεί με την ακρίβεια. Το παράδειγμα των καυσίμων είναι ενδεικτικό. Έχοντας διατυμπανίσει ότι η μείωση του ΕΦΚ ευνοεί τα αυτοκίνητα πολυτελείας, στη συνέχεια προχώρησε σε ένα πενιχρό επίδομα το οποίο ήδη έχει εξανεμιστεί μέσα στις διαδοχικές αυξήσεις των τιμών της βενζίνης.
Η διαβρωτική επίδραση της ακρίβειας απαιτεί ριζικά μέτρα και κυρίως μία άλλη αντίληψη για την παρέμβαση της πολιτικής στο πεδίο της οικονομίας. Αυτή τη στιγμή για να υπάρξει ανάσχεση της ακρίβειας, η χώρα χρειάζεται να δει ένα πρόγραμμα που θα ενισχύει το εισόδημα των καταναλωτών, θα ελέγχει την κερδοφορία σε κρίσιμους τομείς και θα μειώνει τους φόρους σε κόμβους που με τη σειρά τους θα οδηγούν σε συγκράτηση των τιμών. Τίποτα από αυτά δεν είναι αρκετό από μόνο του. Η θωράκιση της χώρας απαιτεί αλλαγή του αναπτυξιακού της μοντέλου. Αυτή τη στιγμή, η μεγάλη διεθνής συζήτηση αφορά τη μετάβαση σε μία νέα εποχή μέσα από τον κλονισμό των ιδεολογικών και οικονομικών βεβαιοτήτων του παρελθόντος. Η κρίση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου δεν είναι πια υπόθεση μικρών κύκλων ριζοσπαστικής κριτικής. Είναι η κοινή -και σε πολλές περιπτώσεις επώδυνη- παραδοχή που με τη σειρά της οδηγεί σε αναζήτηση νέων υποδειγμάτων.
Συνηθίζουμε στη χώρα μας να θεωρούμε ότι οι μεγάλες αυτές συζητήσεις δεν μας αφορούν. Με έναν τέτοιον κοντόφθαλμο τρόπο η Νέα Δημοκρατία αντιμετώπισε ιστορικά την παγκόσμια οικονομική κρίση και σήμερα την πληθωριστική έκρηξη. Δεν ζούμε όμως σε γυάλα. Το αντίθετο. Είναι ώρα να εκμεταλλευτούμε τις νέες συνθήκες για να προχωρήσουμε σε μία νέα αρχή για τη χώρα. Με προοδευτική κυβέρνηση που θα τραβήξει το χειρόφρενο στην κατηφόρα της ακρίβειας και θα εφαρμόσει εκείνες τις δημόσιες πολιτικές που μπορούν να κάνουν τη διαφορά: με οδηγό τον οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας, την ανασυγκρότηση και διεύρυνση της παραγωγικής βάσης και την δίκαιη ανάπτυξη με κανόνες.