THEPOWERGAME
Η 24η Φεβρουαρίου θα μείνει στην ιστορία χωρίς αμφιβολία ως μία ημερομηνία ορόσημο. Είναι εκτός από την αρχή της ρωσικής εισβολής στα Ουκρανικά εδάφη και η ημέρα που ο ιστορικός του μέλλοντος θα μνημονεύει ως την ημερομηνία που οι αυταπάτες του Βλαντιμίρ Πούτιν τον έφεραν αντιμέτωπο με την πιο σημαντική ήττα της μακρόχρονης πολιτικής τους καριέρας.
Ογδόντα πλέον ημέρες μετά την έναρξη αυτού που το Κρεμλίνο ονομάζει «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» τίποτε δεν έχει πάει σύμφωνα με τον ρωσικό προγραμματισμό. Δεν είναι μόνο τα λάθη και οι αβλεψίες που σιγά σιγά γίνονται φανερά ακόμη και στην Ρωσία σε επίπεδο στρατιωτικό αλλά και σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο η κατάσταση στην Ρωσία φαίνεται πως θα έχει «άσχημη» εξέλιξη.
Τα βασικά λάθη της Ρωσίας
Μέχρι και τις 23 Φεβρουαρίου παρά την τεράστια συγκέντρωση ρωσικών δυνάμεων στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας και τις «ασκήσεις» με τους Λευκορώσους Βόρεια του Κιέβου κανένας δεν πίστευε πως τελικά ο Πούτιν θα έκανε γενικευμένη εισβολή στην χώρα από πέντε διαφορετικά σημεία.
Μέχρι εκείνη την στιγμή η ρωσική στάση είχε φέρει στα όρια του γραφικού την Ουάσιγκτον που κάθε 48 ώρες έδινε και άλλη ημερομηνία για την ρωσική εισβολή, είχε φέρει τον Τζο Μπάιντεν στο σημείο να πει δημόσια το «μικρή εισβολή – μικρές κυρώσεις» και κυρίως είχε κοιμίσει εντελώς την Ευρώπη που είναι άμεσα εμπλεκόμενη λόγω γεωγραφίας στον συγκεκριμένο πόλεμο.
Κανένας δεν ξέρει ποιος και κυρίως γιατί ο πρόεδρος της Ρωσίας αποφάσισε να εισβάλλει «καίγοντας» κάθε πλεονέκτημα που επί χρόνια είχε χτίσει.
Ρόλο στο να δοθεί η εντολή εισβολής σίγουρα έχει παίξει η απόλυτη βεβαιότητα του Πούτιν πως ο στρατός του και κυρίως τα σύγχρονα οπλικά συστήματα της «πολεμικής του μηχανής» θα φτάσουν στο Κίεβο και θα έχουν νικηφόρο πορεία μέσα σε 5 ημέρες το πολύ.
Φαίνεται ξεκάθαρα πως οι πληροφορίες που έφτασαν στο Κρεμλίνο και δεν ήταν καθόλου ακριβείς και κυρίως δεν υπάρχει ο άνθρωπος δίπλα στον Ρώσο Πρόεδρο που θα του πει ξεκάθαρα πως έχουν τα δεδομένα. Παράλληλα η υποτίμηση του Ουκρανικού αξιόμαχου δεν ήταν μόνο κοντόφθαλμη αλλά και καταστροφική.
Το ότι το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας δεν δίνει ακριβή στοιχεία για τις ρωσικές απώλειες δεν είναι μόνο θέμα διαχείρισης αλλά δυστυχώς και γνώσης. Δεν είναι λίγοι όσοι, όχι μόνο στην Δύση, πιστεύουν πλέον πως στην Ρωσία ακόμη και όσοι πρέπει να ξέρουν δεν γνωρίζουν πόσοι Ρώσοι στρατιωτικοί έχουν σκοτωθεί.
Σε έναν πόλεμο φυσικά και θα πρέπει να έχεις υπολογίσει και το ενδεχόμενο να ηττηθείς. Αυτό είναι ξεκάθαρο πως η Ρωσία δεν το έχει πράξει. Φαίνεται ξεκάθαρα από την συχνότητα με την οποία ο καθένας κάνει στο Κρεμλίνο ανοιχτά αναφορά στην χρήση «τακτικών» ή και όχι πυρηνικών όπλων.
Ο πρώην πρόεδρος της χώρας Μεντβέντεφ έχει μέσα σε έναν μήνα μιλήσει για χρήση όπλων μαζικής καταστροφής 3 φορές άμεσα και ακόμη 2 τουλάχιστον έμμεσα. Ο εχθρός για τους Ρώσους εξακολουθεί να είναι η Δύση και το ΝΑΤΟ όταν είναι ξεκάθαρο πως αυτή τουλάχιστον την περίοδο ο εχθρός κοιμάται στο κρεββάτι του Προέδρου της χώρας.
Τα καταστροφικά σενάρια που αντιμετωπίζει ο Πούτιν
Τα λάθη και οι αβλεψίες φέρνουν με μαθηματική ακρίβεια την Ρωσία, τον λαό της και τον Πρόεδρό της μπροστά σε ένα και μόνο αποτέλεσμα την ήττα. Αυτή όμως είναι και πάλι ζήτημα επιλογής. Ο Πούτιν πιθανότατα το φθινόπωρο θα κληθεί να επιλέξει με ποιόν τρόπο θα ηττηθεί.
Σενάριο ήττας στο πεδίο και συνθηκολόγηση
Το λιγότερο πιθανό σενάριο αυτή την στιγμή, αλλά σε αυτή την σύρραξη δεν ξέρεις ποτέ, είναι η Ρωσία να ηττηθεί από τις Ουκρανικές δυνάμεις και τα δυτικά όπλα σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα. Να υπάρξει κατάρρευση σε ανατολή και νότο και αντεπίθεση των Ουκρανών από τα Βόρεια όπου κάνουν αρκετά βήματα επανάκτησης εδαφών ειδικά από το Χάρκοβο.
Αυτό το σχέδιο σήμερα φαντάζει δύσκολο αλλά εάν οι ρωσικές δυνάμεις δεν λάβουν το ανεφοδιασμό που πρέπει για να διατηρηθούν δυνατές ειδικά στην περιοχή της Χερσώνας, της Μαριούπολης (που ακόμη δεν έχει πέσει 100% με το Αζοφστάλ μία κουκίδα να κρατά περισσότερους από 10.000 στρατιώτες στην περιοχή) ακόμη και της κοιλάδας του Ντονμπάς τότε δεν είναι ακραίο τον Οκτώβριο να υπάρχουν σημαντικές κινήσεις οπισθοχώρησης.
Μία τέτοια εξέλιξη δεν είναι επίσης απλά σενάρια αλλά πόθος των Ουκρανών. Ο ουκρανικός λαός που ανθίσταται και ξεριζώνεται δεν θα μείνει με τα χέρια σταυρωμένα όταν δει τους Ρώσους να στρέφουν την πλάτη τους προς το μέτωπο. Να σημειώσουμε πως γενική επιστράτευση δεν έχει κάνει ούτε ο Ζελένσκι.
Ακόμη δεν έχουν κληθεί στο μέτωπο όσοι είναι 40 ετών και δεν είναι λίγοι όσοι θα το πράξουν εάν το σύνθημα της ρωσικής υποχώρησης φτάσει στα αυτιά τους. Είναι εύκολο κατανοητό πως σε μία τέτοια περίπτωση ο Πούτιν, ή όποιος θα το έχει διαδεχθεί, θα πρέπει να υπογράψει μία όχι εξοντωτική (όπως η συνθήκη των Βερσαλλιών για τους Γερμανούς στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο) αλλά καθόλου εύκολη συνθηκολόγηση. Η Κριμαία είναι ίσως ο μοναδικός όρος που θα εξευμένιζε το Κίεβο…
Σενάριο στατικού πολέμου και συνθηκολόγηση με όρους Δύσης
Το συγκεκριμένο σενάριο είναι αυτό που φαίνεται να δουλεύουν σήμερα ειδικά τα επιτελεία σε Παρίσι, Βερολίνο και Ουάσιγκτον. Η Γαλλική πλευρά με την πρόσφατη φράση του Μακρόν «να μην ταπεινωθεί η Ρωσία» ουσιαστικά αποκαλύπτει το σχέδιο για την επόμενη ημέρα ενός πολέμου που στο πεδίο δεν προχωρά.
Στο Νότο μπορεί η Χερσώνα και η Μαριούπολη να έρθουν σε ρωσικά χέρια και να δίνουν μία μεγαλύτερη «άνεση» στην Κριμαία που από το 2014 πέρασε σε ρωσικά χέρια αλλά δεν είχε πόσιμο νερό.
Το στοίχημα όμως είναι για πόσο μπορεί η Ρωσία να τις κρατήσει υπό τον έλεγχό της. Είναι ξεκάθαρο πως ο πόλεμος αυτός έχει σφυρηλατήσει εθνική συνείδηση στους Ουκρανούς που νοιώθουν τα εδάφη, τα χωρία και τις πόλεις τους ως τον κόσμο τους. Επίσης δεν υπάρχει εδώ και μήνες ο «μύθος» του αήττητου ρωσικού στρατού,
Οι Ουκρανοί θα καθίσουν στο τραπέζι γιατί ο πόλεμος δεν τους κοστίζει τόσο οικονομικά όσο σε ζωές αλλά είναι βέβαιο πως η Ρωσία δεν θα κερδίσει αυτά που σχεδίαζε. Για την ακρίβεια το πιθανότερο σενάριο είναι να έχει χάσει πολύ περισσότερα. Η Κριμαία δεν θα περάσει σε Ουκρανικά χέρια αλλά το Ντονμπάς δεν θα γίνει Ρωσικό.
Η ζώνη στα Νότια ανάμεσα σε Μαριούπολη και Οδησσό θα είναι το διακύβευμα με την Ρωσία να έχει να επιλέξει να διατηρήσει μία περιοχή που θα πλήττεται συνεχώς από Ουκρανικές επιθέσεις και την οποία θα κληθούν να συντηρήσουν αποκλειστικά ρωσικά κεφάλαια καθώς οι κυρώσεις δεν πρόκειται να αρθούν.