THEPOWERGAME
Πριν από λίγες εβδομάδες έκλεισαν πέντε χρόνια από την αποκρατικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας. Η Fraport γιόρτασε το γεγονός χαμηλόφωνα, καθώς η πανδημία δεν έδωσε την ευκαιρία να κάτι καλύτερο. Ωστόσο, σημασία έχει ότι κανένα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης δεν διατύπωσε καμία επίκριση για τη συγκεκριμένη αποκρατικοποίηση.
Προς την κατεύθυνση αυτή, έπαιξε ρόλο ότι η αποκρατικοποίηση ολοκληρώθηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, οι λόγοι που δεν ακούστηκαν επικρίσεις είναι άλλοι. Πρώτον, τα αεροδρόμια, αν και γερμανικά, δουλεύουν san «ελβετικό» ρολόι. Δεύτερον, οι πολίτες της χώρας τα βλέπουν και τα συγκρίνουν με τα πρώην κρατικά αεροδρόμια. Και η εικόνα τους είναι εντελώς διαφορετική, από τις τουαλέτες, μέχρι τα εμπορικά καταστήματα και τους χώρους ψυχαγωγίας και σίτισης. Τα ελληνικά αεροδρόμια της Fraport δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε με εκείνα που λειτουργεί η εταιρεία στη Γερμανία.
Το σημαντικότερο είναι ότι η Fraport έχει συμβάλει να καταστήσει την Ελλάδα προορισμό των Γερμανών τουριστών. Οι τελευταίοι έχουν γίνει ο σημαντικότερος πελάτης της ελληνικής βιομηχανίας τουρισμού, τόσο από άποψη αριθμού τουριστών, όσο και από άποψη εσόδων. Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος είναι αδιάψευστος παράγοντας.
Πέρα όμως από τα περιφερειακά αεροδρόμια, είτε είμαστε υπέρ, είτε κατά, μέχρι στιγμής οι αποκρατικοποιήσεις στη χώρα έχουν λειτουργήσει καταλυτικά. Όχι μόνον για τη λειτουργία και την απόδοση του κάθε περιουσιακού στοιχείου ξεχωριστά, αλλά για το σύνολο της χώρας. Μάλιστα οι θετικές επιπτώσεις υπήρξαν προς δύο κατευθύνσεις: η πρώτη που αφορά στην εικόνα της χώρας και η δεύτερη τη μείωση του μεγέθους του κράτους, που αποτελούσε ένα δεύτερο και σημαντικό στόχο των μνημονιακών υποχρεώσεων από 2011 και μετά.
Οι αποκρατικοποιήσεις περιόρισαν το «σπάταλο» και «αναποτελεσματικό» κράτος. Γιατί είναι σίγουρο ότι η Fraport στα αεροδρόμια, ή η Cosco στον Πειραιά κάνει καλύτερη δουλειά, ως διαχειριστής των αεροδρομίων και του λιμανιού, από τον εκάστοτε υπουργό Μεταφορών και Ναυτιλίας αντίστοιχα.
Για παράδειγμα, ο κρατικός ΟΠΑΠ πλήρωνε ετησίως επί πολλά έτη 10 εκατ. ευρώ σε ενοίκιο γραφείων. Ο ιδιωτικός ΟΠΑΠ το πρώτο πράγμα που έκανε, ήταν να προχωρήσει στην αγορά ενός κτιρίου με 15 εκατ. ευρώ. Η εξαγορά κτιρίου αυτή, θεωρητικά αποσβέστηκε σε 1,5 χρόνο, ενώ ο ίδιος ο οργανισμός απέκτησε ένα σύγχρονο και μεγαλύτερο κτίριο (επί της Λ. Αθηνών).
Ο στόχος ωστόσο, των επενδυτών στις αποκρατικοποιήσεις δεν είναι η αναμόρφωση της εικόνας της χώρας ή ο εκσυγχρονισμός του κράτους. Σκοπός των επενδυτών είναι το «αυγάτισμα» των κεφαλαίων τους, κυρίως με την μορφή κέρδους από τα περιουσιακά στοιχεία. Ωστόσο ασχολούνται και με την εικόνα και την αναμόρφωση της Ελλάδας. Αυτό το κάνουν όμως, σχεδόν υποχρεωτικά, γιατί έτσι αυξάνουν περισσότερο τα κέρδη τους. Γι’ αυτό ανακαινίζουν τα αεροδρόμια, δημιουργούν σύγχρονες υποδομές στις ξενοδοχειακές του μονάδες τους, φέρνουν εξελιγμένο εξοπλισμό διαχείρισης εμπορευματοκιβωτίων κ.ά.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι επενδυτές απέκτησαν σχετικά φθηνά τα περιουσιακά τους στη χώρα μας. Για παράδειγμα, η τσεχική Sazka απέκτησε τον έλεγχο του ΟΠΑΠ με τα μερίσματά δύο ή τριών ετών που εισπράττει σήμερα από τον οργανισμό. Ωστόσο, το 2013 όταν πήρε τον ΟΠΑΠ, δεν υπήρξε δεύτερος ενδιαφερόμενος. Επιπλέον, αν το 2015 η χώρα έβγαινε από το ευρώ, τότε είναι σίγουρο ότι θα «έκλαιγε» την «φθηνή» επένδυση της που είχε πραγματοποίησε δύο χρόνια πριν. Επίσης, ας μην παραγνωρίζεται το γεγονός ότι το κράτος έχει γίνει «συνέταιρος» του ΟΠΑΠ λαμβάνοντας το 35% των (ακαθάριστων) εσόδων από τα παίγνια που διοργανώνει, και μη έχοντας καμία άλλη έγνοια για το τρέξιμο της δραστηριότητας.
Γι’ αυτό σήμερα, λίγοι είναι εκείνοι που αντιδρούν στις αποκρατικοποιήσεις. Μοιάζουν σας τους γέρους του Muppet Show που είναι μόνιμα «γκρινιάρηδες» στον εξώστη του show. Οι αποκρατικοποιήσεις όμως έχουν γίνει μέρος κοινωνίας. Έχουν φέρει επενδυτικά κεφάλαια στη χώρα, έχουν φέρει σημαντικά έσοδα στο κράτος, έχουν δώσει δουλειές στον κόσμο και πλέον, έχουν κατακτήσει την συνείδηση του κόσμου ως κάτι θετικό που συντελείται στην ελληνική κοινωνία.