Στους Δελφούς τα τελευταία χρόνια διοργανώνεται μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση εκπροσώπων της πολιτικής, των επιχειρήσεων και της επιστήμης.
Εφέτος το Forum αναζητούσε απαντήσεις για σημαντικά ερωτήματα των ημερών μας, όπως οι καλύτερες και ανθεκτικότερες κοινωνίες μετά την πανδημία ή η επανεξέταση ριζωμένων πεποιθήσεων στην εξωτερική πολιτική, την ασφάλεια και την οικονομική ανάπτυξη και η προετοιμασία για έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Για αυτά τα ζητήματα πολιτικοί, επιστήμονες και επιχειρηματίες συζήτησαν σε μια σειρά από πάνελς, ενώ μια στρατιά δημοσιογράφων ανέλαβαν να μετατρέψουν τις συζητήσεις σε συμπεράσματα.
Στον ίδιο χώρο οι αρχαίοι Έλληνες επίσης αναζητούσαν απαντήσεις καθώς εκεί ήταν η έδρα του πιο ξακουστού μαντείου της Ελλάδας. Κάθε Φεβρουάριο, η Πυθία αφού πλενόταν, έπινε νερό από την Κασταλία Πηγή και μασούσε φύλλα δάφνης ανέβαινε σε έναν τρίποδα, από του οποίου τη βάση έβγαιναν αναθυμιάσεις. Από εκεί σε κατάσταση έκστασης έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους χρησμούς με διφορούμενη σημασία. Ένας τέτοιος χρησμός ήταν για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την Αθήνα από τους Πέρσες. Κάποιοι τότε έσπευσαν να κατασκευάσουν ένα φράχτη από θυρόφυλλα και ξύλα γύρω από την Ακρόπολη, ο διορατικός Θεμιστοκλής και οι συν αυτώ αντιλήφθηκαν, ότι τα πλοία ήταν τα ξύλινα τείχη, που θα έκριναν την έκβαση του πολέμου.
Αν οι σύγχρονοι Έλληνες προσκαλούσαν τον Θεμιστοκλή να ερμηνεύσει τους σύγχρονους χρησμούς όταν ενέσκηψε η οικονομική κρίση είναι βέβαιο ότι θα ήταν πιο δύσκολο να απαντήσει. Οι επιστήμονες συχνά διαφωνούν μεταξύ τους, οι πολιτικοί συγκρούονται, οι επιχειρηματίες διστάζουν να επενδύσουν και οι ιερείς της ενημέρωσης, συχνά παραχωρούν τον ρόλο τους στους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αφήνοντας τους πολίτες πιο μπερδεμένους και ζαλισμένους από την Πυθία της αρχαιότητας. Ο Αθηναίος πολιτικός, στην εποχή του, οδήγησε τους Έλληνες σε νίκη όχι μόνο γιατί ερμήνευσε σωστά τους χρησμούς, αλλά και γιατί κινήθηκε εγκαίρως υποστήριξε τη δική του ερμηνεία μέχρι τέλους χρησιμοποιώντας κάθε μέσο για να πείσει. Όταν στο πολεμικό συμβούλιο ο Κορίνθιος Αδείμαντος του επισήμανε πως στους αγώνες, τους αθλητές που ξεκινούν πριν να δοθεί το σύνθημα τους χαστουκίζουν έδωσε μια ιστορική απάντηση: «ναι, αλλά όσοι καθυστερούν να ξεκινήσουν δεν τερματίζουν πρώτοι»…
Στη σημερινή Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει στις στρατηγικές του επιλογές. Παρά τις έκτακτες καταστάσεις είναι συνεπής στην υλοποίηση του μεταρρυθμιστικού προγράμματος, το οποίο ενέκριναν οι εκλογείς το 2019. Ισορροπεί ανάμεσα στην καθημερινή διαχείριση κρίσεων και του σχεδιασμού με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, ο οποίος στοχεύει στον μετασχηματισμό της χώρας. Έχει ήδη αφήσει πίσω της πολλά από τα βάρη που κληρονόμησε από την περασμένη δεκαετία. Ένα τέτοιο είναι η ισχυρή σε συμβολισμό, πρόωρη αποπληρωμή των δάνειων στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Ο Πρωθυπουργός θέτει μακροπρόθεσμους στόχους, οι οποίοι μπορούν να αναθεωρούνται σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, υλοποιεί πολιτικές για πιο ανθεκτικές κοινωνίες μετά την πανδημία και επανεξετάζει τις ριζωμένες πεποιθήσεις σε έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο γεμάτο διφορούμενους χρησμούς. Ωθεί άλλες δυνάμεις, τους σύγχρονους Κορινθίους και Λακεδαιμόνιους, να ακολουθήσουν σε σχηματισμούς ναυμαχίας, που προσαρμόζονται στα θαλάσσια στενά της μεταναστευτικής κρίσης, της πανδημίας ή της ενεργειακής κρίσης.
Υπάρχουν αρκετοί που συνεχίζουν να οχυρώνονται πίσω από κάθε λογής ξύλινα τείχη και άλλοι που αμφιταλαντεύονται. Υπάρχει όμως και ένα κρίσιμο μέρος πολιτικών δυνάμεων, ανεξαρτήτως πολιτικών αφετηριών, που επιζητά την πρόοδο του τόπου και τις ευέλικτες τριήρεις που θα μας μεταφέρουν όλους στην επόμενη εποχή. Στις τριήρεις δεν μπαίνουν μόνο οι δρομείς, που ξεκινούν νωρίς, αλλά και οι αμφιταλαντευόμενοι, ακόμη και αυτοί που ερμηνεύουν λάθος του χρησμούς.
