Το κόστος αγοράς ενός φορτίου αμερικανικού φυσικού αερίου, όπως έγραψε προ ημερών ο γνωστός ενεργειακός αναλυτής Laurent Segalen, φτάνει τα 9 δολάρια ανά mmbtu (περίπου 0,3 μεγαβατώρες). Με βάση τη σημερινή διεθνή τιμή (TTF), πωλείται σε μια ευρωπαϊκή χώρα περίπου 42 δολάρια ανά mmbtu με το κέρδος να προσεγγίζει τα 100 εκατ. δολάρια ανά φορτίο.
Όσο περνούν οι ημέρες, τόσο αρχίζουν να καταλαβαίνουν και οι πολίτες πως η αναγκαστική στροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς το αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) θα έχει σημαντικό κόστος. Και στις πανηγυρικές ανακοινώσεις της Κομισιόν για τη συμφωνία με τις ΗΠΑ δεν αναφέρεται ούτε το κόστος (αφού θα εξαρτηθεί από τις τότε «συνθήκες της αγοράς»), ούτε ποιος θα το πληρώσει. Επειδή θα το πληρώσουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις της Ευρώπης.
Γι’ αυτό και η διοίκηση της ΔΕΠΑ Εμπορίας κινείται σε τεντωμένο σκοινί αυτές τις ημέρες προκειμένου να παραγγείλει ακριβώς τα απαραίτητα φορτία φυσικού αερίου. Ώστε να καλυφθούν οι πρώτες ανάγκες της εγχώριας αγοράς σε περίπτωση διακοπής της ροής του ρωσικού αερίου, αλλά και να μην επιβαρυνθούν οι Έλληνες καταναλωτές με την αγορά ποσοτήτων που τελικά δεν θα χρειαστούν, σε υψηλές τιμές. Κάθε πλοίο με LNG που δένει στη Ρεβυθούσα κοστίζει στη ΔΕΠΑ Εμπορίας ή σε άλλους προμηθευτές μεταξύ 120 και 140 εκατ. ευρώ.
Η συζήτηση για το κόστος απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο έχει καλυφθεί αυτές τις ημέρες από τις φωνές που ζητούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση να προχωρήσει σε πλήρες εμπάργκο. Οι πολιτικοί που προτείνουν αυτά τα δραστικά μέτρα πρέπει παράλληλα να εξηγούν και στους πολίτες πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για κλείσιμο μεγάλων και μικρών βιομηχανιών, για πολύωρες διακοπές ηλεκτροδότησης και, κυρίως, για περαιτέρω εκτίναξη του κόστους σε ηλεκτρική ενέργεια και φυσικό αέριο.
Η υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Christine Lambrecht, που ζήτησε χθες πλήρες εμπάργκο στο ρωσικό αέριο, είχε άραγε διαβάσει τις δηλώσεις εκπροσώπων ιστορικών βιομηχανιών της χώρας που υποστήριζαν πως αν συμβεί κάτι τέτοιο θα βάλουν οριστικό λουκέτο; Η Μόσχα καλύπτει το 66% των αναγκών της Γερμανίας σε φυσικό αέριο.
Οι αναλύσεις που έχουν δημοσιευθεί τον τελευταίο μήνα, ορισμένες με βαρύγδουπους τίτλους σύμφωνα με τους οποίους «η Ευρώπη μπορεί να απεξαρτηθεί άμεσα από το ρωσικό αέριο», έχουν πολλά και ενδιαφέροντα γραφήματα. Απουσιάζει, όμως, ένα γράφημα για το κόστος της απεξάρτησης.
Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο κόστος αγοράς των περίπου 155 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου που προμηθεύτηκε πέρυσι η Ευρωπαϊκή Ένωση από τη Ρωσία. Η προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου από τρίτες χώρες προϋποθέτει επενδύσεις δισεκατομμυρίων σε νέες υποδομές. Για παράδειγμα, η Γερμανία που δεν διαθέτει σταθμούς αεριοποίησης (FSRU) ετοιμάζεται να προμηθευτεί τουλάχιστον δύο, η Ισπανία επιδιώκει να προχωρήσει τον «παγωμένο» αγωγό φυσικού αερίου που τη συνδέει με την Γαλλία.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει εκτινάξει και το κόστος πολλών υλικών (όπως ο χάλυβας) με αποτέλεσμα να μεγαλώνει σημαντικά και η δαπάνη για τις νέες υποδομές που απαιτούνται για να απεξαρτηθεί η ΕΕ από το φυσικό αέριο που αγοράζει σήμερα από τη Μόσχα. Και γνωρίζουμε ποιοι θα πληρώσουν αυτό το επιπλέον κόστος.
