Ουκρανία: Οι μύθοι και η σκληρή πραγματικότητα

Χρήστος Κίσσας

PhD in Finance, συγγραφέας του «Green Finance»

Δυο – τρεις λέξεις για να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας την κατάσταση. Βασικά, έχουμε πόλεμο. Όσο κι αν αυτό φαίνεται προφανές, καλό είναι να το υπενθυμίζουμε συνεχώς, διότι πάνω σ’ αυτό στηρίζονται όλα τα υπόλοιπα. Ζούμε δηλαδή μια έκτακτη, μη φυσιολογική κατάσταση, εισβολής μιας μεγάλης χώρας σε μια μικρότερη, εισβολής που προκάλεσε και προκαλεί όλα τα δεινά. Κατά συνέπεια, ό,τι γίνεται και λέγεται πρέπει να ερμηνεύεται μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο.

1. Το αυτοτελές. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μια εγκληματική ενέργεια που κρίνεται ως τέτοια αυτοτελώς. Το τί έγινε παλαιότερα, σε άλλες περιπτώσεις, δεν συμψηφίζεται με αυτό που συμβαίνει σήμερα. Το ό,τι το 2014 παραστρατιωτικά σώματα δολοφόνησαν ρωσόφωνους στην Κριμαία, ή το 2003 οι ΗΠΑ εισέβαλαν αδικαιολόγητα στο Ιρακ και προκάλεσαν 1 εκ. θύματα, ή το 1974 οι Τούρκοι κατέλαβαν και κατέστρεψαν τη μισή Κύπρο, είναι άσχετα θέματα με το σημερινό και δεν μπορεί κανένας να τα επικαλείται για να δικαιολογήσει ή να μετριάσει τη βαρύτητα της σημερινής εισβολής.
2. Κυρώσεις. Όποιες κι αν είναι, είναι θεμιτές. Δεν είναι ούτε υπερβολικές, ούτε λίγες, ούτε πολλές, ούτε δυσανάλογες. Για άλλη μια φορά, έχουμε πόλεμο. Άρα οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον του αντιπάλου είναι φυσιολογικό να χρησιμοποιείται. Αν η απαγόρευση συμμετοχής των Ρώσων καλλιτεχνών σε πολιτιστικές εκδηλώσεις στη Δύση πιστεύεται ότι θα έχει ως αποτέλεσμα να κάμψει το ηθικό ή να δείξει στο ρωσικό λαό ότι οι ενέργειες της κυβέρνησής τους τούς απομονώνουν, τότε καλώς γίνονται. Δεν χωρούν πολλές ευαισθησίες στον πόλεμο.

Ακόμη και η απόφαση του Μπάιντεν να στραφεί κατά των Ρώσων «ολιγαρχών», σωστή είναι, εφόσον αυτό τους στρέφει κατά του Πούτιν. Προφανώς, η απόφαση δεν προκλήθηκε από ηθικής φύσεως θεωρήσεις· αφελείς δεν είμαστε, τόσα χρόνια οι ολιγάρχες δεν ενοχλούσαν τον Μπάιντεν, ίσως μάλιστα μέλη της οικογένειάς του να είχαν κάνει και μπίζνες μαζί τους. Αλλά εάν τώρα πιστεύει ότι μια τέτοια απόφαση θα ασκήσει πίεση στη ρωσική κυβέρνηση, καλώς πράττει.

3. Ιδεολογία. Πολλοί λένε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν νέο Μακαρθισμό. Το πιστεύω κι εγώ, το βλέπω μάλιστα να ξεκινά από τα social media, με τις διάφορες δηλώσεις σε αυστηρο-τραγικό ύφος: «όποιος πιστεύει ότι… να διαγραφεί από τους φίλους μου», ή «σήμερα αρχίζω τις διαγραφές» κλπ. Θα συνεχιστεί στους επαγγελματικούς χώρους, στα πανεπιστήμια, παντού. Τί να κάνουμε, έτσι είναι αυτά. Όταν έχουμε πόλεμο, δεν υπάρχει “μεσαίος χώρος”, δεν είναι αποδεκτές οι αποχρώσεις ή οι σοφιστικέ αναλύσεις· ή είσαι μαζί μας ή είσαι εναντίον μας. Είναι κι αυτό μια απ’ τις απώλειες του πολέμου, θα το αντέξουμε. (Για να είμαστε αντικειμενικοί, το ίδιο ισχύει και για την άλλη πλευρά. Λογικό είναι στη Ρωσία να μην επιτρέπουν τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Κάποτε που επιχειρήθηκαν τέτοιες διαδηλώσεις στο Παρίσι, εν μέσω του πολέμου της Αλγερίας, κατέληξαν με 250 νεκρούς).

Αυτά τα κάπως δυσάρεστα για σήμερα, που όμως είναι ελάχιστα μπροστά στα δεινά που υπομένουν οι άνθρωποι στην Ουκρανία.

Μόνη ευχή μας είναι να λήξει όσο γίνεται πιο σύντομα, αν και το πιθανότερο είναι η αναταραχή που ξεκίνησε να διαρκέσει για αρκετά χρόνια.

Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!