THEPOWERGAME
Το κόστος της ενέργειας έχει γίνει το θέμα των καθημερινών συζητήσεων, συγκρινόμενο σε δημοτικότητα με το θέμα της πανδημίας. Και είναι λογικό, καθώς μέσα σε έναν χρόνο, οι τιμές των πρώτων υλών και τα χρήματα που βγαίνουν από το πορτοφόλι των πολιτών, έχουν σχεδόν διπλασιαστεί. Ακόμη και αν οι αυξήσεις πηγάζουν στην κατάσταση «επανεκκίνησης» μετά την πανδημία, οι κλιματικές πολιτικές αποτελούν και αυτές μέρος του προβλήματος. Μήπως λοιπόν είναι αναγκαία μία αλλαγή κατεύθυνσης;
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας, η Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει θέσει το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής στην κορυφή της πολιτικής της ατζέντας, εξακολουθεί να καλύπτει περισσότερο από το 80% των αναγκών της σε πρωτογενή ενέργεια, από τα ορυκτά καύσιμα. Παρά τις ατελείωτες περιβαλλοντικές συζητήσεις, η ηλιακή και η αιολική ενέργεια, συμβάλλουν μόλις στο 3% περίπου της συνολικής ενέργειας της Ευρώπης. Ενώ η υιοθέτησή τους ως μοναδικές πηγές, επιφυλάσσει ακόμη δυσκολίες.
Η μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στην πράσινη ενέργεια είναι ένα δαπανηρό σχέδιο. Η ηλιακή και η αιολική ενέργεια μπορούν να παράγουν μόνο ηλεκτρικό, το οποίο αντιπροσωπεύει λιγότερο από το ένα πέμπτο της συνολικής κατανάλωσης. Η στήριξη των αναγκών σε απρόβλεπτες πηγές, όπως είναι ο άνεμος, αφήνει τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις ευάλωτα. Καθώς, για παράδειγμα, οι ταχύτητες του ανέμου ήταν ασυνήθιστα χαμηλές για το μεγαλύτερο μέρος του 2021, γεγονός που επέτεινε την ενεργειακή κρίση στην ήπειρο.
Όσο οι χώρες κινούνται προς την στρατηγική κλιματικής ουδετερότητας με μηδενικές εκπομπές άνθρακα, θα καιροφυλακτεί ο κίνδυνος κλιμάκωσης του ενεργειακού κόστους. Πρόσφατα, η Τράπεζα της Αμερικής υπολόγισε ότι η επίτευξη του στόχου θα κοστίσει 150 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 30 χρόνια, σχεδόν διπλάσιο από το συνδυασμένο ετήσιο ΑΕΠ κάθε χώρας στη Γη. Αξίζει να αναφερθεί ότι το ετήσιο κόστος των κυβερνήσεων και των νοικοκυριών παγκοσμίως για την εκπαίδευση, ανέρχεται στα 5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Οι περισσότεροι πολίτες του κόσμου, συμφωνούν ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί προτεραιότητα. Έχουν όμως όλοι τους τη δυνατότητα να ξοδέψουν εκατοντάδες ευρώ τον χρόνο για τις κλιματικές πολιτικές; Και επίσης, μήπως η απαίτηση να ξοδεύουν κάποιες εκατοντάδες ευρώ περισσότερα, είναι μια παραδοχή ελλιπούς στρατηγικού σχεδιασμού;
Για να διασφαλίσουμε ότι μπορούμε να περάσουμε από τα ορυκτά καύσιμα στις πράσινες λύσεις, πρέπει να ενισχύσουμε την έρευνα και την ανάπτυξη, για να καινοτομήσουμε μειώνοντας την τιμή της πράσινης ενέργειας. Θα πρέπει να επενδύσουμε σε όλες τις επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της σύντηξης, της σχάσης και πρωτίστως της αποθήκευσης των βιοκαυσίμων και άλλων πηγών. Μόνο όταν η πράσινη ενέργεια είναι φθηνότερη από τα ορυκτά καύσιμα, ο κόσμος θα μπορεί και θα θέλει να κάνει τη μετάβαση. Διαφορετικά, το σημερινό φαινόμενο των ακραίων διακυμάνσεων, θα επαναλαμβάνεται σε κάθε περίπτωση απορρύθμισης της αγοράς, όπως συνέβη με τη συγκυρία της πανδημίας.
Για τη χώρα μας, η έκρηξη του ενεργειακού κόστους δείχνει την ανάγκη της Ελλάδας να προχωρήσει με ακόμα πιο γρήγορα και αποφασιστικά βήματα στην μετάβαση στην πράσινη ενέργεια και ειδικά στους χώρους αποθήκευσής της, προκειμένου αφενός να μειώσει την ενεργειακή εξάρτηση και αφετέρου να μειωθεί το κόστος ενέργειας για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά μας. Τα οριζόντια μέτρα που έχει εξαγγείλει το αρμόδιο υπουργείο, λειτουργούν ως πρόσκαιρο ανάχωμα στις ανατιμήσεις. Το πιο αποτελεσματικό μέτρο όμως, θα είναι ο οργανωμένος σχεδιασμός σε ευρωπαϊκό επίπεδο.