THEPOWERGAME
Από τα τέλη του περασμένου Νοέμβρη το Πεντάγωνο και ο Λευκός Οίκος διαθέτουν έναν χοντρό φάκελο με απτά στοιχεία (από δορυφορικές λήψεις μέχρι λεπτομερέστατες αναφορές από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες) που δείχνουν πως η Ρωσία συγκεντρώνει τεράστιο όγκο στρατευμάτων και πολεμικού υλικού στα σύνορα της με την Ουκρανία.
Η Μόσχα όμως δεν ξεκίνησε τις προετοιμασίες για όσα γίνονται σήμερα στα τέλη του 2021… Η διάσκεψη κορυφής στις 16 Ιουνίου στη Γενεύη δεν έδωσε απτά αποτελέσματα, όχι τουλάχιστον για τα μάτια των κοινών θνητών. Το μήνυμα Μπάιντεν ήταν ξεκάθαρο, «μην κλιμακώνεις» και η ρωσική απάντηση σίγουρα όχι αυτή που οι ΗΠΑ ανέμεναν… «θα κλιμακώνω όσο το ΝΑΤΟ πλησιάζει στα σύνορά μου» είχε πει ο Πρόεδρος της Ρωσίας. Διπλωματικά στη Γενεύη είχε καταγραφεί ακόμη ένα αδιέξοδο, τα γρανάζια μπήκαν όμως σε λειτουργία…
Γιατί, όμως, η Ουάσιγκτον σχεδόν «κραυγάζει» τις τελευταίες 20 ημέρες πως η Ρωσία θα κάνει με βεβαιότητα πόλεμο; Δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί αναλυτές στις ΗΠΑ που δεν κρύβουν, πως ίσως ένας πόλεμος να είναι το σενάριο που τελικά η άλλη άκρη του Ατλαντικού επιθυμεί. Εάν η Ρωσία επιτεθεί θα έχει απέναντί της μόνο αντιπάλους. Οι οικονομικές κυρώσεις θα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, που το Κρεμλίνο θα κληθεί να αντιμετωπίσει. Η κυριότερη συνέπεια θα είναι η πραγματική απομόνωση της Μόσχας από την Ευρώπη…
Στις 22 Ιανουαρίου, ο Αρχηγός του Γερμανικού στόλου Κάι -Άχιμ Σενμπαχ είχε δηλώσει: «Είναι εύκολο να του δώσεις στον Πούτιν τον σεβασμό που θέλει — και μάλλον του αξίζει». Λίγες ώρες αργότερα έχασε και την αρχηγία και την καριέρα του αλλά επί της ουσίας ανέδειξε κάτι στο οποίο δεν δίνουμε την βαρύτητα που πρέπει… μία τόσο διαφορετική μετά από δεκαετίες στάση Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στην Ρωσία. Η διαφορά έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρη όταν η υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ ξεκαθάρισε on camera πως εάν η Μόσχα εισβάλει στην Ουκρανία ο αγωγός Nord Stream 2 δεν θα ολοκληρωθεί… αφήνοντας άφωνους τους περισσότερους δημοσιογράφους στην αίθουσα. Ο ανταποκριτής της DW στην Ουάσιγκτον ρώτησε μόνο, την Βικτόρια Νούλαντ «έχετε πάρει διαβεβαιώσεις από την Γερμανική κυβέρνηση για αυτή την δέσμευση;». Η απάντηση που έλαβε ήταν θετική αλλά όχι αναλυτική…
Η Γερμανία είναι ο νέος μεγάλος «πονοκέφαλος» λοιπόν των ΗΠΑ. Η στάση της Γερμανίας με νέα Κυβέρνηση, χωρίς Άνγκελα Μέρκελ δείχνει ρεαλισμό στο πεδίο. Δεν θέλει να συγκρουστεί και αντιλαμβάνεται πως η Ρωσία δεν έχει μείνει στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Το Βερολίνο αντιλαμβάνεται την αξία που έχει η Μόσχα τόσο ως προμηθευτής ενέργειας αλλά και ως ένας από τους μεγαλύτερους «πελάτες» σε προϊόντα τεχνολογίας και υπηρεσίες. (Πρόσφατη έρευνα έδειξε πως η Ρωσία είναι ο 3ος μεγαλύτερος πελάτης της Γερμανίας σε εξαγωγές ηλεκτρονικών συσκευών, πρώτων υλών και υπηρεσιών, μετά μόνο από την ΕΕ και τις ΗΠΑ). Παράλληλα, η Γερμανία δεν είναι ένας απλός «παίχτης» στην Ευρώπη. Η Μέρκελ μπορεί να επέλεξε την σύνταξη αλλά η οικονομία της Γερμανίας παραμένει η σημαντικότερη της ευρωπαϊκής ηπείρου. Οι ζώνες επιρροής της είναι εξαιρετικά μεγάλες και πλατιές και μερικά τηλέφωνα από την Καγκελαρία μπορούν είτε να καθησυχάσουν, είτε να βάλουν στα χαρακώματα αρκετές χώρες από την ζώνη των 27.
Και φτάνουμε στο τι θέλει πραγματικά η Ρωσία του Πούτιν… Ίσως αυτό που θέλει να το έχει ήδη επιτύχει. Η διαφωνία στις συμμαχίες Ευρώπης και ΗΠΑ υπάρχει και μεγαλώνει. Η εικόνα πως η Ρωσία έχει επιστρέψει και απαιτεί δεσμεύσεις έχει γίνει απόλυτα κατανοητή. Ίσως ο τελικός στόχος να είναι να θαφτεί για τα επόμενα τουλάχιστον 30 χρόνια, να ξεπλυθεί είναι λίγο δύσκολο ακόμα, η ντροπιαστική εικόνα της χώρας μετά τον ψυχρό πόλεμο. Ο Πούτιν που αντιλαμβάνεται σήμερα καλύτερα από ποτέ την δυναμική που έχει χτίσει ίσως να είναι ο τελευταίος που θα δώσει διαταγή για μία ανοιχτή πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία. Αυτό που θέλει διακαώς είναι να τον αφήσουν να «χορέψει» κι αυτός στην φωτισμένη σάλα των μεγάλων… άσχετα κι αν μία παλιά ρωσική παροιμία λέει: «ποτέ μην ζητάς να χορέψεις με μία αρκούδα, γιατί δεν αποφασίζεις εσύ πότε τελειώνει ο χορός αλλά η αρκούδα».