THEPOWERGAME
Ο Rainer Gut, ο αναμορφωτής της Credit Suisse πέθανε σε ηλικία 91 ετών. Ο Rainer Gut, σχεδίασε τις συγχωνεύσεις και εξαγορές που μετέτρεψαν την ελβετική τράπεζα σε μια παγκόσμια επενδυτική τράπεζα-κολοσσό, η οποία αποδείχθηκε δύσκολο να διαχειριστεί από τις επόμενες γενιές στελεχών.
Ο γεννημένος στην Ελβετία Gut, η καριέρα του οποίου περιελάμβανε σταθμούς στη Wall Street, κατείχε κορυφαίες θέσεις στην Credit Suisse για 23 χρόνια, από το 1971 έως το 2000. Φιλοδοξία του, όπως είπε, ήταν να επεκτείνει την τράπεζα με έδρα τη Ζυρίχη πέρα από τις ρίζες της στη διαχείριση ιδιωτικού πλούτου, ώστε να γίνει «ένας σημαντικός παίκτης σε κάθε τομέα χρηματοδοτικής δραστηριότητας σε όλο τον κόσμο».
Υπό την ηγεσία του Gut,σχεδόν 20 εταιρείες εντάχθηκαν στην αυτοκρατορία της Credit Suisse
Υπό την ηγεσία του, σχεδόν 20 εταιρείες εντάχθηκαν στην αυτοκρατορία της Credit Suisse. Η τράπεζα αγόρασε ή πήρε τον έλεγχο οντοτήτων όπως η First Boston Corp. το 1988, η ελβετική Bank Leu το 1990 και η Volksbank το 1993, η δεύτερη μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία της Ελβετίας, η Winterthur Insurance Group, το 1997, η μονάδα διαχείρισης κεφαλαίων της επενδυτικής τράπεζας Warburg Pincus της Νέας Υόρκης το 1999 και η εταιρεία της Wall Street Donaldson, Lufkin & Jenrette το 2000.
Το 1998, το ενεργητικό της Credit Suisse ξεπέρασε εκείνο της Swiss Bank Corp. και της Union Bank of Switzerland, εκπληρώνοντας τον στόχο του Gut να καταστήσει το ίδρυμά του Νο. 1 μεταξύ των «τριών μεγάλων» ελβετικών τραπεζών. Αμέσως μετά, η Swiss Bank και η Union Bank συγχωνεύτηκαν για να δημιουργήσουν τη σημερινή UBS AG.
Ως επίτιμος πρόεδρος της Credit Suisse -η θέση που του απονεμήθηκε σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπικά όταν παραιτήθηκε το 2000- ο Gut είχε μια θέση στην πρώτη σειρά καθώς η παγκόσμια τράπεζα που έχτισε υπέστη δύο δεκαετίες ντροπιαστικών αποκαλύψεων, εναλλαγών στη διοίκηση και προσπαθειών αναδιάρθρωσης. Οι διάδοχοί του στην κορυφή της εταιρείας στόχευαν στη συρρίκνωση του μεγέθους της, στην απομάκρυνση από τη Wall Street και στον περιορισμό της εστίασής της για την αποκατάσταση της κερδοφορίας και της φήμης της τράπεζας.
Τελικά, καμία από αυτές τις προσπάθειες δεν αποδείχθηκε επαρκής. Τον Μάρτιο, με την Credit Suisse να αντιμετωπίζει κατάρρευση της εμπιστοσύνης της αγοράς και εκροές κεφαλαίων πελατών, η ελβετική κυβέρνηση μεσολάβησε για την εξαγορά της από την παλαιά της ανταγωνίστρια, την UBS, έναντι 3 δισεκατομμυρίων ελβετικών φράγκων (3,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων) – ένα σχετικό ψίχουλο.
Μεταμόρφωσε την οικονομία της Ελβετίας
Πέρα από τον ρόλο του στην Credit Suisse, ο Gut ήταν μέλος μιας ελίτ ομάδας επιχειρηματιών που μεταμόρφωσαν την οικονομία της Ελβετίας και την έβαλαν στον παγκόσμιο χάρτη. Οι άνδρες εναλλάσσονταν συχνά στις θέσεις τους, ανταλλάσσοντας ηγετικούς ρόλους ο ένας στις εταιρείες του άλλου.
Για παράδειγμα, ο Gut και ο Fritz Gerber, μακροχρόνιος διευθύνων σύμβουλος τόσο της Zurich Insurance Co. όσο και της σημερινής Roche Holding AG, ανέλαβαν την ευθύνη της μοναδικής ποδοσφαιρικής ομάδας της Ελβετίας που διαπραγματεύεται στο χρηματιστήριο, της Grasshopper Club Zurich, το 1999. Ήταν επικεφαλής το 2001 και το 2003, όταν ο σύλλογος κατέκτησε τους δύο τελευταίους από τους 27 τίτλους του πρωταθλήματος.
Ένας άλλος ομότιμος ήταν ο Helmut Maucher, ο οποίος ήταν διευθύνων σύμβουλος της Nestle SA. Όταν ο Gut έφυγε από την Credit Suisse το 2000, έγινε πρόεδρος της Nestle.
Ο Gut διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ευαίσθητη διαμάχη για το πώς ενήργησαν οι ελβετικές τράπεζες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπήρχαν κατηγορίες ότι ορισμένες ελβετικές τράπεζες είχαν κρατήσει περιουσιακά στοιχεία που είχαν κατατεθεί από Εβραίους πριν σκοτωθούν στο Ολοκαύτωμα και είχαν βοηθήσει το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας να ξεπλύνει χρυσό που είχε λεηλατηθεί από άλλες χώρες. Η έγκαιρη υποστήριξη του Gut για τη δημιουργία ενός ταμείου υπέρ των θυμάτων του Ολοκαυτώματος – ανεξαρτήτως θρησκευτικού υπόβαθρου – έθεσε τις βάσεις για τον διακανονισμό του 1998, με τον οποίο η Credit Suisse και η UBS συμφώνησαν να καταβάλουν 1,25 δισεκατομμύρια δολάρια σε επιζώντες του Ολοκαυτώματος και τους κληρονόμους τους, με αντάλλαγμα την απόσυρση των αγωγών.
Ποιος ήταν ο Rainer Emil Gut
Ο Rainer Emil Gut γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1932 στο Baar, ένα χωριό στο καντόνι Zug της κεντρικής Ελβετίας, ένα από τα επτά παιδιά του Emil Gut και της πρώην Rosa Mueller. Ο πατέρας του εργαζόταν σε μια περιφερειακή τράπεζα, την Zuger Kantonalbank, και έφτασε μέχρι την υψηλότερη εκτελεστική θέση, τη θέση του διευθυντή, σύμφωνα με βιογραφία του 2003 των René Lüchinger και Erik Nolmans.
Όπως και ο πατέρας του, ο Gut φοίτησε στο σχολείο της Καντόνας του Zug. Έπαιζε χάντμπολ, έκανε σκι και έμαθε να παίζει πιάνο, μια δεξιότητα που θα επιδείκνυε κατά καιρούς στη μετέπειτα επαγγελματική του ζωή.
Ο Gut εξέφρασε από νωρίς το ενδιαφέρον του να γίνει ζωγράφος, αλλά αποφάσισε αντ’ αυτού να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του στον τραπεζικό τομέα, σύμφωνα με τους Lüchinger και Nolmans. Όπως και ο πατέρας του, ξεκίνησε ως μαθητευόμενος στην Zuger Kantonbank, αλλά το 1956 μετακόμισε στο Λονδίνο με την Josephine Lorenz, ένα αμερικανικό πρώην μοντέλο φωτογραφίας που είχε γνωρίσει λίγο νωρίτερα στη Ζυρίχη. Ένα χρόνο αργότερα παντρεύτηκαν στο Baar. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Union Bank of Switzerland, η οποία τον έστειλε στη Νέα Υόρκη, όπου εντάχθηκε στη Lazard Freres & Co. και έγινε γενικός συνεταίρος υπό τον André Meyer.
Οι εμπειρίες του στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη απέδωσαν καρπούς όταν η Schweizerische Kreditanstalt – η αρχική ονομασία της Credit Suisse – έψαχνε για έναν τραπεζίτη με διεθνή εμπειρία για να ηγηθεί μιας ώθησης στην επενδυτική τραπεζική. Δύο χρόνια μετά την ένταξή του στην Credit Suisse για να διευθύνει την επενδυτική τράπεζα των ΗΠΑ, διορίστηκε στο διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας στην Ελβετία.
Η μεγάλη του ευκαιρία ήρθε το 1977, όταν η Credit Suisse αντιμετώπιζε κρίση.
Σε αυτό που έγινε γνωστό ως η υπόθεση Chiasso, ο διευθυντής του υποκαταστήματος της τράπεζας στο Chiasso, μια μικρή πόλη στα σύνορα της Ελβετίας με την Ιταλία, είχε διοχετεύσει παράνομα το ισοδύναμο των 880 εκατομμυρίων δολαρίων σε μια εταιρεία χαρτοφυλακίου που ήταν εγγεγραμμένη στο Λιχτενστάιν και την οποία ήλεγχε.
Παρακάμπτοντας μια χούφτα πιο υψηλόβαθμων στελεχών, η τράπεζα διόρισε τον Γκουτ, ένα από τα λίγα στελέχη που δεν είχαν μολυνθεί από το σκάνδαλο, ως πρόεδρο του εκτελεστικού συμβουλίου. Ο ρόλος αυτός, που προσομοιάζει με τον διευθύνοντα σύμβουλο, έδωσε στον Gut τη δυνατότητα να ασκεί επιρροή στην τράπεζα για το μεγαλύτερο μέρος των επόμενων τριών δεκαετιών.
Για να εμπνεύσει ένα αποθαρρυμένο εργατικό δυναμικό στην ετήσια συνέλευση της τράπεζας το 1978, ο Gut απήγγειλε το ποίημα If του Rudyard Kipling, το οποίο αναφέρεται στην υπέρβαση των αντιξοοτήτων. Ο στόχος του ήταν να «δώσει στους συναδέλφους μου λίγη ενθάρρυνση και να τους αποτρέψει από το να χάσουν το κεφάλι τους»,δήλωσε στον συγγραφέα Steven Davis για το Leadership in Financial Services: Μαθήματα για το μέλλον (1997). “Είχαμε ένα τεράστιο franchise και δεν υπήρχε λόγος να απελπιστούμε».
Ο Gut ανέλαβε τον πρόσθετο ρόλο του προέδρου το 1983, μετά την αποχώρηση του Oswald Aeppli.
Καθώς οι αγορές πήραν την κατιούσα το 2001 και το 2002, η αυτοκρατορία που είχε χτίσει ο Gut για την Credit Suisse σχεδόν κατέρρευσε. Οι εξαγορές του, ορισμένες από τις οποίες αγοράστηκαν στο αποκορύφωμα της αγοράς, έφεραν μαζί τους τρομερά χρέη και ζημίες και βύθισαν την τράπεζα στο κόκκινο. Ο διάδοχος και προστατευόμενός του, Lukas Muehlemann, απομακρύνθηκε. Έτσι ξεκίνησε μια περιστρεφόμενη πόρτα από διευθύνοντες συμβούλους.
Σπάνια εθεάθη δημοσίως μετά την αποχώρησή του από την τράπεζα, ο Gut έκανε μια αιφνιδιαστική εμφάνιση σε μια συνέλευση των μετόχων το 2015 για να καλωσορίσει τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο Tidjane Thiam, που μόλις είχε διοριστεί για να αναλάβει τα ηνία της τράπεζας. «Χαίρομαι που σας γνωρίζω», είπε ο Thiam στον επίτιμο πρόεδρο. “Έχω ακούσει πολλά για εσάς».
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
