Προτάσεις, πρωτοβουλίες, τροπολογίες καταθέτουν εδώ και λίγα 24ωρα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, χωρίς ωστόσο δημοσκοπικό αντίκρισμα. Ένα τείχος δυσπιστίας ή αδιαφορίας ορθώνεται στις προσπάθειες αυτές, την ώρα που κάποιοι στη ΝΔ επιχειρούν και αυτοί με τη σειρά τους να αρθρώσουν αντιπολιτευτικό λόγο. Ο κοινός παρονομαστής συνοψίζεται σε ένα ερώτημα: τελικά πόσο αποτελεσματική είναι η αντιπολίτευση που ασκείται;
Το ΠΑΣΟΚ εκδήλωσε δύο πρωτοβουλίες με αντιπολιτευτική διάθεση αλλά και πρόθεση διατύπωσης προτάσεων. Η μία σχετίζεται με τις Περιφερειακές Συνδιασκέψεις Αιγαίου και Δυτικής Μακεδονίας. Η άλλη ήταν η πρόταση για τη στέγαση. Και οι δύο πρωτοβουλίες ωστόσο πέρασαν στα ψιλά της ενημέρωσης, την ώρα που τα φώτα της δημοσιότητας έπεφταν στην παραπομπή της Κατερίνας Μπατζελή στο Πειθαρχικό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει στο αίτημα για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού-κατέθεσε σχετική τροπολογία- την ώρα που κονταροχτυπιέται με στελέχη της Νέας Αριστεράς για το αν θα πορευτούν μαζί ή όχι. Η Νέα Αριστερά κατέθεσε πρόταση νόμου στη Βουλή για να μην γίνει καμία εξόρυξη για υδρογονάνθρακες στην ελληνική επικράτεια.
Παράλληλα, εδώ και λίγα 24ωρα έχουν κάνει επανεμφάνιση οι 11 βουλευτές της ΝΔ, οι οποίοι μάλιστα την περασμένη εβδομάδα μάζευαν υπογραφές για την κατάθεση ερώτησης, την ώρα που συνεδρίαζε η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. Φαίνεται ότι η τακτική αυτή θα συνεχιστεί, ενώ «ψήγματα» εσωκομματικής αντιπολίτευσης εκδηλώνονται τόσο κατά του Μαξίμου για άστοχους χειρισμούς στην υπόθεση του πορίσματος των Τεμπών όσο και για την καταβολή των συντάξεων πριν από το Πάσχα. Με δυο λόγια, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ιδιότυπη «γαλάζια» αντιπολίτευση, που όμως δεν αμφισβητεί την κυβέρνηση ούτε βεβαίως τον Πρωθυπουργό. Άλλοι εκτιμούν ότι αποτελεί ένα είδος υποκατάστατου στην αδυναμία των μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης να ασκήσουν ουσιαστική πίεση για κυβερνητικές επιλογές.
Βαρόμετρο των επιδόσεων της αντιπολίτευσης είναι η μέτρηση της MARC με το ερώτημα «ποιο κόμμα ασκεί πιο ουσιαστική αντιπολίτευση». Οι απαντήσεις -και, κυρίως, οι συγκρίσεις με την αντίστοιχη μέτρηση του Ιανουαρίου του 2025-προκαλούν σοκ: Πλέον πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση φέρεται να ασκεί η Πλεύση Ελευθερίας με 19,9% σε σχέση με το 4,2% πριν από μόλις τρεισήμισι μήνες. Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ στον δείκτη αυτό εμφανίζει κατακόρυφη πτώση στο 14,5% από το εντυπωσιακό 35,5% του περασμένου Ιανουαρίου. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η εικόνα είναι απογοητευτική. Μόλις 5% αξιολογεί ότι ασκεί ουσιαστική αντιπολίτευση (7,5% προ τριμήνου).
Η ανατροπή αυτή απεικονίζεται και στο δείκτη καταλληλότητας για την πρωθυπουργία. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου εκτοξεύεται στο 14,8% από το 4,9% του Ιανουαρίου του 2025. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πέφτει στο 6,3% από το 9,5%-τον προσπερνά και ο Κυριάκος Βελόπουλος με 6,9% (5%).
Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η ανατροπή κυρίως ανάμεσα στην Πλεύση Ελευθερίας και το ΠΑΣΟΚ; Η πρώτη ανάγνωση είναι η κοινή, πλέον, διαπίστωση ότι η υπόθεση των Τεμπών, έτσι όπως εξελίχθηκε πολιτικά, ωφέλησε την Πλεύση Ελευθερίας και ζημίωσε το ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ είδε την ήδη συρρικνωμένη παρουσία του να δέχεται ένα ακόμη ισχυρό πλήγμα. Αρκεί να αναφέρουμε, στην ίδια δημοσκόπηση, ότι στις εισροές που δέχεται (από παντού) η Πλεύση Ελευθερίας, το μεγαλύτερο μερίδιο είναι οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ με 27,1%-πάνω κάτω δηλαδή το 5% της εκλογικής του δύναμης στις ευρωεκλογές.
Εάν όμως είναι μόνο τα Τέμπη ο καταλύτης για τέτοιες κρίσιμες μεταβολές, μήπως έχουμε να κάνουμε με ένα συγκυριακό ρεύμα, που θα «ξεφουσκώσει»; Πιθανόν όχι και να γιατί:
Πρώτον, η έρευνα της MARC αξιολογεί και τις προτεραιότητες που έδωσαν οι πολίτες σε ό,τι αφορά στα πιο σοβαρά προβλήματα. Κυριαρχεί και πάλι η οικονομία και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών με 43,7%, ακολουθεί η καθημερινότητα (Παιδεία, Υγεία, Ασφάλεια) με 41,7%, έπεται η πολιτική σταθερότητα με 23,4% και μετά τα Τέμπη με 21,2%. Η ατζέντα των προβλημάτων διαφοροποιείται, δεν είναι πλέον μονοθεματική-και δεν υπολογίζουμε εδώ τους κραδασμούς που έρχονται από τις διεθνείς ανατροπές.
Δεύτερον, με δεδομένο ότι η ΝΔ αν και με σοβαρές απώλειες παραμένει πρώτη δύναμη στα επίπεδα των ευρωεκλογών και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κρίνεται μακράν ως καταλληλότερος Πρωθυπουργός με 30,2% (33,9% τον Ιανουάριο 2025) μήπως οι μετατοπίσεις δεν είναι συγκυριακές, λόγω Τεμπών και μόνο, αλλά υποκρύπτουν μια διάθεση της κοινής γνώμης για αναζήτηση όχι του ποιος θα είναι πρώτος στις προσεχείς εκλογές αλλά του ποιος θα είναι σε θέση να ασκήσει μια δυναμική αντιπολίτευση;
Μια αντιπολίτευση που θα υπερβαίνει τόσο τις εξόφθαλμες αδυναμίες του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τις ανώδυνες για το Μαξίμου ερωτήσεις των «11» και θα εδραιώνει τον οξύ αντιπολιτευτικό λόγο πρωτίστως της κ. Κωνσταντοπούλου και δευτερευόντως του κ. Βελόπουλου; Τελικά, μήπως ένα σημαντικό αλλά καθοριστικό τμήμα της κοινής γνώμης θεωρεί δεδομένο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών και αναζητεί-σε αυτήν τη φάση τουλάχιστον-όχι εναλλακτικό κυβερνητικό πόλο αλλά μια σκληρή αντιπολίτευση με άρωμα «τραμπικής» απόχρωσης;
