Οι πρωτοφανείς σε όγκο συγκεντρώσεις της Παρασκευής 28 Φεβρουαρίου για τα Τέμπη, ήταν τελικά μια τομή και στα πολιτικά μας πράγματα. Μια νέα φάση κοινωνικών διεργασιών και πολιτικών αναζητήσεων έχει ανοίξει, με άγνωστη πορεία και άδηλη κατάληξη. Σε κάθε περίπτωση, τόσο η κυβέρνηση όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης αναπροσαρμόζουν τις στρατηγικές και τακτικές τους. Την επομένη των συγκεντρώσεων, η αντιπαράθεση για τα Τέμπη μεταφέρθηκε στη Βουλή, με την ολοκλήρωση χτες της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας από την αντιπολίτευση.
Ωστόσο, ένας νέος κύκλος δοκιμασιών ανοίγει. Ένας διπλός κίνδυνος διαγράφεται, τόσο για τις εσωτερικές εξελίξεις όσο και από τους τεκτονικούς κραδασμούς σε διεθνές επίπεδο, με επίκεντρο τον Λευκό Οίκο. Πώς οι πολιτικές δυνάμεις είναι έτοιμες να ανταπεξέλθουν αυτήν τη διπλή δοκιμασία;
Στο εσωτερικό μέτωπο η πολιτική ρευστότητα παραμένει κυρίαρχη και το ερώτημα είναι πώς οι σημερινοί συσχετισμοί δυνάμεων θα αντέξουν μέχρι το 2027, που-όπως ανάφερε ο πρωθυπουργός και στη Βουλή-θα γίνουν οι εκλογές. Βέβαια, αρκετοί προεξοφλούν ότι μετά τις συγκλονιστικές συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, η κυβέρνηση, αποδυναμωμένη, μπορεί να εξαναγκαστεί σε πρόωρες εκλογές. Ήδη το 52,5% στη δημοσκόπηση της GPO ζητά άμεσα εκλογές. Ωστόσο, το σενάριο αυτό αντικρούεται από μια άλλη αντίρροπή τάση, που είναι ότι τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης -το ΠΑΣΟΚ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή και ο συρρικνωμένος ΣΥΡΙΖΑ επίσης συνεχίζουν να καταγράφουν δημοσκοπικές απώλειες.
Η περιλάλητη «κεφαλαιοποίηση» της κοινωνικής δυναμικής, όπως εκφράζεται τελευταία στις πλατείες, γίνεται προς στιγμήν και εν μέρει προς όφελος αντισυστημικών δυνάμεων στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος, από τη μια η Ελληνική Λύση και λιγότερο η Φωνή Λογικής και από την άλλη η Πλεύση Ελευθερίας και το ΚΚΕ. Παραμένει η κρίση εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, με τους 7 στους 10 θα θεωρούν ότι επιχειρεί συγκάλυψη (GPO). Ταυτόχρονα όμως, το 82,4% θεωρεί ότι η αντιπολίτευση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά την υπόθεση.
Όμως, όποτε και αν γίνουν εκλογές, το πρόβλημα που ανακύπτει είναι πώς θα κυβερνηθεί ο τόπος. Όπως διαγράφονται οι συσχετισμοί δυνάμεων, η ΝΔ φαίνεται να αποχαιρετά την αυτοδυναμία αν και, παρόλη τη φθορά των τελευταίων μηνών, εξακολουθεί να είναι πρώτη δύναμη σε απόσταση από το ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη, όπως έδειξε και η κοινή πρόταση δυσπιστίας από τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και τις δημοσκοπικές μετρήσεις, είναι αδύνατος ένας εναλλακτικός σχηματισμός ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών. Το σενάριο της ακυβερνησίας θα ενισχύεται όσο πλησιάζουμε στην ώρα των εκλογών και, συνεπώς, πολλοί παράγοντες θα μετρήσουν την ώρα της κάλπης. Ωστόσο, στην τρέχουσα περίοδο, απαντήσεις για μια εναλλακτική λύση πλην της αυτοδυναμίας δεν υπάρχει.
Το ενδεχόμενο αλλαγής του εκλογικού νόμου, ώστε να πάμε σε δεύτερες εκλογές με χαμηλότερο πήχη για αυτοδυναμία είναι εδώ και λίγα 24ωρα στο τραπέζι αλλά ούτε αυτό μπορεί να εγγυηθεί κυβερνητική λύση. Συνεπώς, το ποια κόμματα θα ενισχυθούν στη νέα πολιτική φάση που διανύουμε και πώς θα διαμορφωθούν συμμαχίες είναι ακόμα ζητούμενο. Εκτός εάν ανακύψουν νέες συνιστώσες στο πολιτικό σκηνικό, που σήμερα δεν ανιχνεύονται…
Καθώς όμως η αβεβαιότητα για το αύριο όσο περνά ο χρόνος θα κυριαρχεί στο εσωτερικό μέτωπο, οι προκλήσεις από τις δραματικές αλλαγές στο διεθνές επίπεδο ενδέχεται να θέσουν προ των ευθυνών τους κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε άμεσο χρόνο. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία είναι ραγδαίες, μετά την απόφαση Τραμπ να τα βρει με τον Πούτιν, ωθώντας σε συνθηκολόγηση τον Ζελένσκι και αφήνοντας εκτεθειμένη την Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο στον πολιτικό όσο και τον οικονομικό και αμυντικό τομέα. Για την Ελλάδα, το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» δέχεται ισχυρό κλονισμό, ενώ δημοσκοπικά περίπου ο ένας στους τρεις Έλληνες βλέπει με καλό μάτι τις πρωτοβουλίες του Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, τα δύσκολα είναι μπροστά μας.
Ας συνοψίσουμε. Στη Σύνοδο Κορυφής προχτές, αποφασίστηκε ο επανεξοπλισμός της Ευρώπης με την απορρόφηση κονδυλίων για την ευρωπαϊκή άμυνα. Θα γίνει όμως αυτό εις βάρος των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και τι επιπτώσεις θα έχει μια τέτοια περικοπή στη χώρα μας; Ακόμη, τι μπορεί να ξημερώσει σε ό,τι αφορά στα ελληνοτουρκικά, εφόσον προκριθούν και για την περιοχή μας «συμβιβαστικές», fast track λύσεις τύπου Ουκρανίας; Ας σημειωθεί ότι την ερχόμενη εβδομάδα αρχίσουν οι πενταμερείς συνομιλίες για το Κυπριακό.
Μια άλλη παράμετρος είναι η απειλή να επιβληθούν δασμοί από τις ΗΠΑ στις εισαγωγές της από την Ευρώπη. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι επιπτώσεις και στις δικές μας εξαγωγές, ιδιαίτερα σε αγροτικά προϊόντα, δεν είναι εύκολο να υπολογιστούν. Όλα αυτά συνιστούν την αναγκαιότητα να υπάρξει πολιτικά μια στοιχειώδης, έστω, συναίνεση για την αντιμετώπιση και διαχείριση των όποιων κινδύνων. Κάτι τέτοιο όμως μοιάζει αδύνατο, καθώς το πολιτικό σύστημα στη χώρα είναι βαθιά διχασμένο, η αντιπαράθεση οξύτατη και η αβεβαιότητα μεγάλη.
