Ο πληθωρισμός κομμάτων στη Βουλή και το φάντασμα του δικομματισμού

Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί σε περαιτέρω κατακερματισμό των πολιτικών κομμάτων και ομάδων στο Κοινοβούλιο. Πολλοί το θεωρούν προβληματικό και παράγοντα που δυσκολεύει τις συνεννοήσεις και το κοινοβουλευτικό έργο. Η κυβέρνηση μοιάζει να νοσταλγεί τις μέρες του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου-που την έβγαζαν κερδισμένη στην αντιπαράθεση με το λαϊικισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η ομάδα των ανεξάρτητων και ανένταχτων βουλευτών αβγαταίνει.

Οι αρχηγοί των μικρότερων κομμάτων εντός Βουλής νιώθουν αναβαθμισμένοι και ελπίζουν σε μελλοντικά οφέλη. Το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να επωφεληθεί από τον κοινοβουλευτικό κατακερματισμό που προκαλεί η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και εμφανίζεται ως η κύρια δύναμη της αντιπολίτευσης. Ο Στέφανος Κασσελάκης επιχειρεί με τους πιστούς σε αυτόν βουλευτές του να σχηματίσει αυτόνομη πολιτική ομάδα για το νέο κόμμα του. Όλα αυτά συνθέτουν μίαν εικόνα κοινοβουλευτικού παραλογισμού. Το αποκορύφωμα; Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ ισοψηφούν-δεν γνωρίζουμε για πόσο ακόμα- με 31 βουλευτές το κάθε κόμμα, με κάποιους από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώνουν ότι μένουν μέχρι να… φύγουν. Κι όλα αυτά, καθώς επίκεινται δύο σημαντικοί πολιτικοί σταθμοί: Η ψήφιση του προϋπολογισμού για το 2025 και, σε λίγους μήνες, η εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Από την «ξενάγηση» στο Κοινοβούλιο προκύπτουν ορισμένες διαπιστώσεις, αλλά και αναπάντητα ερωτήματα:

Θα μπορέσει το σημερινό κοινοβουλευτικό τοπίο να «αντέξει» μέχρι τις προσεχείς εκλογές σε τρία περίπου χρόνια; Θα πάμε δηλαδή με τα σημερινά δεδομένα ή μήπως θα έχουμε συμπτύξεις, συμμαχίες και ανατροπές ώστε να προκύψει μια νέα κοινοβουλευτική τάξη πραγμάτων;
Θα πάμε απρόσκοπτα σε εκλογές με την ολοκλήρωση της δεύτερης τετραετίας ή μήπως θα έχουμε έναν πρόωρο εκλογικό αιφνιδιασμό; Αυτός θα μπορούσε να προκύψει είτε από τις επιπτώσεις μιας μείζονος κρίσης είτε από έναν σχεδιασμό του Μαξίμου, που θα ήθελε να επωφεληθεί από την αδυναμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Με βάση τα όσα διαγράφονται στη Βουλή πόσο πιθανό είναι η προσεχής εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας να μην είναι αυτό που όλοι νομίζουμε ως εκλογή ρουτίνας αλλά να αποτελέσει θρυαλλίδα πολιτικών εξελίξεων;
Τα διαλυτικά φαινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει κάποιος ότι αποτελούν εσωτερική υπόθεση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δεν αγγίζουν το σύνολο του πολιτικού συστήματος; Γιατί τα όσα συνέβησαν προ ολίγων ημερών στην Ιερά Οδό, τροφοδοτούν τις αντιλήψεις απαξίωσης του συνόλου των πολιτικών κομμάτων και του ρόλου του Κοινοβουλίου-κάτι που ενισχύει το αντισυστημικό ρεύμα στην κοινή γνώμη;
Υπάρχει κάποιος που πιστεύει ακόμα ότι η σημερινή πολιτική ρευστότητα μπορεί να οδηγήσει σε αναβίωση το πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού; Ένα άγχος εμφανίζεται να διακατέχει το ΠΑΣΟΚ καθώς ντε φάκτο αρχίζει να παίζει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με μπαράζ δηλώσεων ότι διώχνει τον Μητσοτάκη από το Μαξίμου και έρχεται να κυβερνήσει. Ωστόσο, εκτός από την εικόνα πολυδιάσπασης στη Βουλή, και τα δημοσκοπικά ευρήματα δίνουν μεν μια ώθηση στο ΠΑΣΟΚ μετά την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη ως Προέδρου του Κινήματος, αλλά δεν εμφανίζουν εικόνα δικομματικής εναλλαγής. Μέχρι στιγμής, άλλωστε, τα δημοσκοπικά ποσοστά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μετά βίας αγγίζουν το 50%.
Πόσο μπορεί η ΝΔ να διατηρήσει την πολιτική της πρωτοβουλία και να εξακολουθεί να αποτελεί το μοναδικό πυλώνα πολιτικής σταθερότητας στον τόπο; Μήπως ήρθε η ώρα για ένα ουσιαστικό restart, που να αφορά τόσο τη σύνθεση και αποτελεσματικότητα του κυβερνητικού σχήματος όσο-κυρίως-την αναζήτηση ενός αναζωογονητικού για την κοινωνία και την πολιτική οράματος, που σήμερα δεν φαίνεται στον ορίζοντα; Γιατί η αδυναμία της αντιπολίτευσης δεν αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη διατήρηση της πρωτιάς της ΝΔ – πολλώ μάλλον για το ζητούμενο της αυτοδυναμίας;
Μήπως η σημερινή χωροταξία στη Βουλή είναι μια ακόμα επιβεβαίωση της κατάργησης εδώ και καιρό-από την κρίση και δώθε-των παραδοσιακών διαχωρισμών Δεξιάς και Αριστεράς; Αν όμως αυτή η αναδιάταξη εν μέσω κρίσης οδήγησε σε ενίσχυση της μετριοπάθειας και ήττα το λαϊκισμού από το 2019 μέχρι σήμερα -και ενίσχυση των κεντρώων συνιστωσών προς όφελος κυρίως της ΝΔ- μήπως η σημερινή ρευστότητα υποδηλώνει ότι ενδέχεται να γίνουμε μάρτυρες μιας ενίσχυσης των αντισυστημικών δυνάμεων εις βάρος των θεσμικών κομμάτων;

Η συζήτηση μπορεί να χωρέσει πολλές ακόμα ενότητες αλλά στο τέλος της γραφής, τα κόμματα δεν είναι στεγανοποιημένα εντός Βουλής, που καλούνται να λύσουν λογαριασμούς μεταξύ τους. Λογοδοτούν στους πολίτες, εκλέγοντα από αυτούς, διαχειρίζονται τη δική τους εντολή. Και, κρίνονται καθημερινά όχι στη βάση των μικροκομματικών υπολογισμών αλλά με βάση τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους, τις προοπτικές για βελτίωση της ποιότητας ζωής τους, για ευημερία και πρόοδο. Αυτά, για να μην ξεχνιόμαστε…

Διαβάστε επίσης

Ο παγκόσμιος πόλεμος για τα εργοστάσια που φεύγουν από την Κίνα

Black Friday 2024: Αυτοκίνητα σε προσφορά και στην Ελλάδα

Εμπόδιο για τις ενεργειακές κοινότητες η απουσία ηλεκτρικού χώρου