THEPOWERGAME
Διασπάσεις, αποχωρήσεις, αποσκιρτήσεις, αφανείς συμφωνίες και ασυμφωνίες-όλα αυτά συνθέτουν, δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα μια κάθε άλλο παρά κολακευτική εικόνα για το ελληνικό Κοινοβούλιο. Η Βουλή, τους δύο τελευταίους μήνες, αντί να διακρίνεται για την πολιτική αντιπαράθεση, το διάλογο, τις συνθέσεις και τις αντιθέσεις για κρίσιμα πεδία πολιτικής, έχει μετατραπεί σε «δοκιμαστικό σωλήνα» πρακτικών που μόνο στην αναβάθμισή του δεν συντείνουν. Φαινόμενα αποδιοργάνωσης, που υποσκάπτουν το κύρος της.
Ποια είναι τα τελευταία επεισόδια που μας αφήνουν άφωνους; Πολλά. Πρώτα-πρώτα, οι παρενέργειες από τις δραματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν νομίζω να υπάρχει αυτή τη στιγμή συμπολίτης μας που να θυμάται ότι στις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη συντριβή του, παρέμεινε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με άλλα λόγια, μιλάμε για το δεύτερο τη τάξει κόμμα, με αυξημένες-έστω και αποδυναμωμένες- ευθύνες στη Βουλή. Όμως οι εσωκομματικές συγκρούσεις, που πυροδότησαν η έκταση της εκλογικής ήττας και η ταχύρρυθμη αλλαγή ηγεσίας ισοπέδωσαν κάθε διάθεση αντιπολιτευτικής τακτικής του κόμματος αυτού απέναντι στην κυβέρνηση. Το «μπες βγες» στην κομματική σκηνή δεν αφήνει περιθώριο για παραγωγή πολιτικής. Οι πρώην «τσάροι της οικονομίας» του ΣΥΡΙΖΑ γίνονται αποσυνάγωγοι, ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται από το πουθενά για να αποτρέψει το…μοιραίο, οι πειρασμοί για περαιτέρω διαγραφές ή αποχωρήσεις μεγάλοι.
Οι δραματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ ενισχύουν και τις φυγόκεντρες τάσεις και στα έδρανα της Βουλής, με άγνωστη μέχρι στιγμής έκταση και έκβαση. Ήδη ο κ. Τσακαλώτος και η κ. Πέρκα δεν ανήκουν στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα αυτή να απαρτίζεται πλέον από 45 βουλευτές. Μάλιστα, πριν προλάβουν να καταθέσουν επιστολές ανεξαρτητοποίησης, έσπευσε ο Πρόεδρος του Κόμματος να τους κάνει την «έξωση»… Η εικόνα του πολιτικού κατακερματισμού εντός της Βουλής ενδέχεται να επιδεινωθεί εφόσον υλοποιηθούν σενάρια άλλων τάσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ για αποσκιρτήσεις, που μπορεί μάλιστα να οδηγήσουν στην εμφάνιση μιας νέας κοινοβουλευτικής ομάδας στα αριστερά έδρανα.
Στο μεταξύ, ο κ. Βίτσας που αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ υπαινίσσεται συνομιλίες με την κ. Κωνσταντοπούλου για κοινό σχήμα ενόψει ευρωεκλογών. Η πρόεδρος της «Πλεύσης Ελευθερίας» τον διαψεύδει, λέγοντας ότι «ουδέποτε θα κάνω συζήτηση με όποιους πρόδωσαν την Αριστερά, τους πολίτες και τους αγώνες για να παραμείνουν στις καρέκλες τους. Έχω συζητήσεις με καθαρούς ανθρώπους»! Αυτά, καθώς λίγα 24ωρα πριν, αποχωρούσαν από την Πλεύση Ελευθερίας της κ. Κωνσταντοπούλου η βουλευτής Αρ. Παπαϊωάννου και ο… γιός της, επίσης βουλευτής, χωρίς και αυτοί να παραδώσουν την έδρα τους στο κόμμα.
Κι ενώ στα αριστερά έδρανα τα φαινόμενα κατακερματισμού και εμπαθών αντιπαραθέσεων δεν έχουν τέλος, στην «αντίπερα όχθη» έρχεται άλλη μια εξέλιξη να ρίξει νερό στο μύλο όλων όσοι διατείνονται ότι ο θεσμός του Κοινοβουλίου περνά μια ακόμη σκληρή δοκιμασία.
Πριν από λίγες μέρες ήρθη η ασυλία όλων των βουλευτών του κόμματος «Σπαρτιάτες». Για πρώτη φορά στα χρονικά εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητά να αρθεί η ασυλία όλης της κοινοβουλευτικής ομάδας κόμματος προκειμένου να εξεταστούν ως ύποπτοι για εξαπάτηση εκλογέων στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Εγκαλούνται γιατί φέρεται να λειτούργησαν ως μανδύας των επιδιώξεων του Κασιδιάρη και άρα να εξαπάτησαν τους εκλογείς. Οι αναφορές για Greek Mafia και Don Corleone από τον πρόεδρο του κόμματος Β. Στίγκα, εκτός των άλλων, επέφεραν ένα ισχυρό πλήγμα στο κύρος του Κοινοβουλίου. Ακόμα πιο παρανοϊκό ήταν ότι ένα 24ωρο μετά, οι… Corleone κάθονταν μονιασμένοι στα έδρανά τους, όλο μέλι-γάλα με τον Β. Στίγκα, που τους είχε κατηγορήσει ότι τους ποδηγετούν ξένα εξωκοινοβουλευτικά κέντρα.
Ας μη μασάμε τα λόγια μας. Για πολλοστή φορά, η Βουλή εμφανίζει μια εικόνα πολυδιάσπασης, που μόνο τη λειτουργία της δεν ωφελεί. Οι φυγόκεντρες τάσεις την απορρυθμίζουν, της υποβαθμίζουν το ρόλο της. Ακόμα χειρότερα, στα μάτια της κοινής γνώμης, με τα συμπτώματα αυτά, απαξιώνεται ο ίδιος ο θεσμός. Ένα Κοινοβούλιο κατακερματισμένο, φλύαρο, χωρίς κουλτούρα συνεκτικής λειτουργίας και σύνθεσης δεν είναι απλώς ο καθρέφτης κάποιων ανεπιθύμητων συμπτωμάτων. Είναι το μέτρο απαξίωσης του ίδιου του κοινοβουλευτικού βίου. Είναι η αποδυνάμωση του απαραίτητου κοινοβουλευτικού ελέγχου, της κριτικής στο κυβερνητικό έργο- των αυτονόητων, με άλλα λόγια, θεσμικών λειτουργιών.
Επιπλέον, εδραιώνεται στους πολίτες η πεποίθηση ότι το Κοινοβούλιο αποτελεί πεδίο επίλυσης εσωκομματικών λογαριασμών ή, ακόμα χειρότερα, εξωγενών παρεμβάσεων στη λειτουργία του. Πολύ ανησυχητική εξέλιξη, μετά την δεκαετή περιπέτεια της κρίσης στη χώρα και τα ομαδικά πυρά απαξίωσης που βίωσε το Κοινοβούλιο τόσο από τις περιβόητες «αντισυστημικές δυνάμεις» όσο και από τις ακραίες επιλογές ορισμένων κοινοβουλευτικών πολιτικών δυνάμεων. Ούτε βεβαίως ενισχύουν το θεσμό οι θεωρίες και πρακτικές για «αδιαμεσολάβητες» σχέσεις με το λαό και τα ωσαννά στην «μεταπολιτική».
Υπάρχουν βεβαίως και τα κόμματα που λειτουργούν ως αντίβαρο στις τάσεις διάβρωσης του κοινοβουλευτισμού. Αλλά αυτό δεν αναιρεί τους κινδύνους που ελλοχεύουν, από τους πολιτικούς ακροβατισμούς, τους τυχοδιωκτισμούς, τους κάθε λογής Corleone. Το πολιτικό μας σύστημα δεν λειτουργεί σε «κενό αέρος». Συνεπώς, η εύρυθμη λειτουργία του Κοινοβουλίου είναι-πρέπει να είναι- το βαρόμετρο για την δημοκρατική μας υπόσταση.
Ακολουθήστε το Powergame.gr στο Google News για άμεση και έγκυρη οικονομική ενημέρωση!
