THEPOWERGAME
Για ευθεία επίθεση στη Δημοκρατία έκανε λόγο η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη μιλώντας πριν από λίγο για τη χθεσινή επίθεση κατά του υπουργού Υγείας Θάνου Πλεύρη. Σε συνέντευξή της στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΣΚΑΙ» η υπουργός Πολιτισμού καταλόγισε στον ΣΥΡΙΖΑ αφωνία αναφορικά με την επίθεση.
«Δεν είναι απλώς αήθης. Είναι μία ευθεία επίθεση στην Δημοκρατία. Ο κάθε πολίτης, είτε υπουργός είτε απλός άνθρωπος, έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερος και να αισθάνεται ασφαλής με την οικογένειά του. Και από την άλλη έρχεται η απόλυτη αφωνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κάτι λένε όλα αυτά.»
«Κατά τα άλλα μιλάνε για Δημοκρατία. Κόπτονται για τη Δημοκρατία. Κόπτονται για τους θεσμούς. Κόπτονται για την πολιτιστική δημοκρατία. Για τη Δικαιοσύνη. Αστεία πράγματα», σχολίασε η υπουργός.
«Κοινοτυπίες, ψέματα και αντιγραφές, που δεν λένε τίποτα»
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον πολιτισμό.
«Πριν από δύο – τρεις μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ ανήγγειλε το προεκλογικό του πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα για το οποίο ήδη έχει τοποθετηθεί και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Είναι ένα πρόγραμμα για το οποίο ο Πρωθυπουργός είπε ότι θα μας οδηγήσει σε ένα επόμενο μνημόνιο, καθώς λέγονται πράγματα ακοστολόγητα, χωρίς να έχει σκεφτεί ο κ. Τσίπρας τις συνέπειες που μπορεί να έχει όλη αυτή η παροχολογία του. Και, φυσικά, κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν σκέφτεται την τεράστια προσπάθεια που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια από τον ελληνικό λαό για να φτάσουμε, επιτέλους, σε μία κατά το δυνατόν, υγιή οικονομική κατάσταση.
Οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για τον Πολιτισμό είναι κοινοτυπίες
Να έρθω σε αυτά τα οποία σχετίζονται με τον Πολιτισμό. Καταρχήν, πρέπει να σημειώσω ότι οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για τον Πολιτισμό έρχονται τελευταίες σε σειρά κατάταξης. Είναι κοινοτυπίες, ψέματα και αντιγραφές, που δεν λένε τίποτα. Απλώς, αναφέρονται σε πράγματα για τα οποία θα μπορούσε κανείς να πει ότι κάπου τα είχαν ξεχασμένα και τώρα τα παραθέτουν. Μιλούν για την πολιτική του Πολιτισμού αυτοί που επί πέντε χρόνια δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Δεν έκαναν τίποτε για να στηρίξουν και να ενδυναμώσουν τη σύγχρονη δημιουργία και τους καλλιτέχνες. Τώρα, λένε, ότι θα τα κάνουν όλα. Δεν δίστασαν να μεταβιβάσουν πάνω από 10.000 μνημεία στο υπερταμείο και έρχονται να μας πουν ότι θα θωρακίσουν τον δημόσιο χαρακτήρα της πολιτιστικής κληρονομιάς. Τώρα δεν είναι δημόσιος ο χαρακτήρας και η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς;», τόνισε χαρακτηριστικά.
Τι συμβαίνει με τα μουσεία και τη μετατροπή τους σε ΝΠΔΔ
Επίσης, η κ. Μενδώνη αναφέρθηκε στην κριτική του ΣΥΡΙΖΑ περί ιδιωτικοποίησης των μουσείων. «Θεωρούν ότι η μετατροπή των πέντε μουσείων σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου –Δημοσίου Δικαίου επαναλαμβάνω– τα ιδιωτικοποιεί. Θεωρούν ότι οι συνέργειες με τα κοινωφελή ιδρύματα, προκειμένου να αντλήσουμε πόρους για τον πολιτισμό, είναι μία έμμεση ιδιωτικοποίηση στην διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Θα σας πω, κ. Πορτοσάλτε, ένα παράδειγμα. Όταν το 2019 αναλάβαμε την αποκατάσταση του κτήματος στο Τατόι δεν βρήκαμε απολύτως τίποτα. Δεν υπήρχε τίποτε ώριμο. Ξεκινήσαμε, λοιπόν, από ιδιωτικές χορηγίες, από τον κ. Αθανάσιο Μαρτίνο και τον κ. Αθανάσιο Λασκαρίδη, δηλαδή, από τα ιδρύματά τους, όχι από τους ίδιους, και αντλήσαμε περίπου 5 εκατομμύρια ευρώ. Ακριβώς, εξαιτίας αυτών των 5 εκατομμυρίων ωριμάσαμε τα πράγματα και σήμερα υλοποιούμε ένα έργο 70 εκατομμύρια ευρώ, με πόρους τους οποίους αντλούμε από το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης. Αυτή είναι η ιδιωτικοποίηση, κατά τη γνώμη τους.».
Σημείωσε δε πως «αποκόπτονται από τη βαθιά γραφειοκρατία. Τα μουσεία τα ίδια πρέπει να προσφέρουν στην κοινωνία. Έχουν έντονο δημόσιο ρόλο. Ο δημόσιος χαρακτήρας των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, είναι απολύτως κατοχυρωμένος γι’ αυτό και λέγονται Δημοσίου Δικαίου».
Εξηγώντας τη διαφορά του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με το καθεστώς της απόλυτης κρατικής υπόστασης είπε πως «τα συγκεκριμένα μουσεία, όπως έχουμε ξαναπεί, ήταν δημόσιες υπηρεσίες. Επομένως, βρίσκονταν στον πολύ σκληρό πυρήνα του κράτους. Τώρα, γίνονται Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Δεν χάνουν τίποτα από το δημόσιο χαρακτήρα τους. Αποκτούν ευελιξία, ώστε να ανταποκριθούν καλύτερα στον ρόλο, τον οποίο πρέπει να επιτελούν. Αναφέρω το παράδειγμα του Μουσείου της Ακρόπολης, το οποίο είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Ιδιωτικοποιήθηκε ποτέ; Ποια είναι η σχέση του με τον ιδιωτικό τομέα; Όμως, το μουσείο αυτό, παρέχει εξαιρετικά υψηλές υπηρεσίες. Και δεν το λέω εγώ. Το λένε οι διεθνείς κατατάξεις. Είναι στα κορυφαία μουσεία του κόσμου.»