Η απόφαση για κανονικό άνοιγμα των σχολείων τη Δευτέρα 10 Ιανουαρίου τροφοδοτείται από την επιστήμη και τους ειδικούς, επισημαίνει σε ανάρτησή του στο Facebook ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος.
Παραδέχεται ότι δεν πρόκειται για μία εύκολη απόφαση και ότι και ο ίδιος, όπως κάθε γονιός, ανησυχεί, αλλά η επιστημονική γνώση «δεν λειτουργεί α λα καρτ μόνο όταν επιβεβαιώνει τις προσωπικές μας πεποιθήσεις».
Αναλυτικά, η ανάρτηση του κ. Σκέρτσου αναφέρει:
«Η απόφαση για τα σχολεία δεν είναι εύκολη. Κι εγώ όπως κάθε γονιός ανησυχώ. Όμως είναι μια απόφαση που τροφοδοτείται από την επιστημονική έρευνα και τις εισηγήσεις των ειδικών. Και η επιστημονική γνώση δεν μπορεί να χρησιμοποιείται α λα καρτ μόνο όταν επιβεβαιώνει τις δικές μας προσωπικές πεποιθήσεις, σκέψεις ή φοβίες και να απορρίπτεται όταν δεν το κάνει.
Ένα παράδειγμα μπορεί να βοηθήσει. Τώρα που αναγκαστικά βρέθηκα με λίγο χρόνο παραπάνω στα χέρια μου είδα και εγώ το περίφημο #Dontlookup. Το βρήκα διασκεδαστικά μελαγχολικό και επίκαιρο. Αν μη τι άλλο μέσα στην πανδημία ζήσαμε το ακριβώς αντίθετο, την σχεδόν απόλυτη συμπόρευση δηλαδή των κυβερνήσεων με τους επιστήμονες. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να κρύψω ότι μπερδεύτηκα λίγο με κάποιους φίλους που εκθειάζουν μεν την ταινία και ταυτόχρονα διαφωνούν με την εισήγηση των ειδικών επιστημόνων να ανοίξουν τα σχολεία την επόμενη εβδομάδα.
Μα ακριβώς αυτή την αμφισβήτηση της Επιστήμης δεν σατιρίζει η ταινία; Θα ήθελαν δηλαδή η κυβέρνηση -και όλες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που ακολουθούν την ίδια πολιτική- να μην ακούσει τους ειδικούς και να κάνει του κεφαλιού της;
Αν κάτι μας έμαθε η πανδημία, ως μια διαρκώς μεταβαλλόμενη και αχαρτογράφητη κατάσταση, αυτό είναι ότι καλούμαστε συνεχώς να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις μετρώντας εξαντλητικά τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής. Με όσα στοιχεία και δεδομένα μας δίνουν οι ειδικοί κάθε φορά.
Η επιστήμη μας δείχνει ότι εκτός σχολείου, δηλαδή εκτός ενός αυστηρού πλαισίου τήρησης της μάσκας και των τακτικών τεστ, τα κρούσματα στους ανήλικους είναι περισσότερα. Αυτό δείχνουν τα δεδομένα του καλοκαιριού του 2021, που τα σχολεία δεν λειτουργούσαν, συγκριτικά με το φθινόπωρο του 2021.
Η επιστήμη και η λογική μας λένε ότι τα σχολεία λειτούργησαν το φθινόπωρο με ασφάλεια με την πιο επικίνδυνη παραλλαγή Δ. Γιατί να μην λειτουργήσουν και τώρα με την παραλλαγή Ο που είναι μεν πιο μεταδοτική αλλά έχει πολύ μικρότερη νοσηρότητα;
Η επιστήμη μας λέει ότι χάρη στην πολιτική της μαζικής και έγκυρης αυτοδιάγνωσης που έχει φέρει τη χώρα μας στις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες σε διενέργεια τεστ, έχουμε καταφέρει να περιορίσουμε τη διασπορά του ιού στις μικρές ηλικίες κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Τα παιδιά μας έχουν εκτεθεί λιγότερο στον κορονοϊό από τα υπόλοιπα παιδιά στην Ευρώπη.
Η επιστήμη έχει καταγράψει τα σημάδια που έχει αφήσει δυο χρόνια τώρα στο μυαλό, τις ψυχές και τα συναισθήματα των παιδιών ο μακροχρόνιος εγκλεισμός τους μακριά από τους φίλους, τους δασκάλους, τις δραστηριότητές τους. Και αυτή μας λεει πως τα σχολεία πρέπει να λειτουργούν με ασφάλεια και να κλείνουν τελευταία.
Η επιστήμη, η στοιχειώδης αλληλεγγύη που οφείλουμε και στις νεότερες γενιές μαζί με τη γονεϊκή υπευθυνότητα, ορίζουν ότι δεν μπορούμε να τιμωρούμε άλλο τα παιδιά για να προστατεύσουμε τους μεγάλους που έχουν εδώ και ένα χρόνο τη δυνατότητα να εμβολιαστούν και να προστατευτούν από τον ιό.
Η επιστήμη τέλος μας λέει πως τα πρώτα θύματα των κλειστών σχολείων είναι τα παιδιά από τις λιγότερο προνομιούχες οικογένειες. Έτσι τα κοινωνικά και οικονομικά ρήγματα γίνονται ακόμη πιο βαθιά.
Τα παιδιά μας έχουν πιεστεί πολύ και έχουν στερηθεί πολλά αυτά τα δυο χρόνια. Αλλά έχουν πάρει και σπουδαία μαθήματα για την υπόλοιπη ζωή τους. Δεν μπορώ να μην συγκινούμαι και να μην ελπίζω για το καλύτερο όταν βλέπω στα πρόσωπά τους την έγνοια να μη νοσησει ο πιο ευάλωτος της οικογένειας. Αλλά και τη σπουδή να τηρήσουν τα μέτρα για τη μάσκα, τα τεστ και τα εμβόλια ώστε να είναι με ασφάλεια κοντά σε συγγενείς και φίλους.
Διότι τα παιδιά, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη γενιά, έμαθαν μέσα στην πανδημία, χάρη στην επιστήμη, τους σημαντικότερους κανόνες της επιβίωσης, της ανθρώπινης εξέλιξης και ταυτόχρονα της κοινωνικής συνύπαρξης. Έμαθαν να φροντίζουν τον εαυτό τους και ταυτόχρονα να σέβονται τον διπλανό τους.
Κάτι καλό θα σημαίνει αυτή η βιωμένη ηθική της ευθύνης για το μέλλον όλων μας όταν με το καλό τα παιδιά αυτά μεγαλώσουν και πάρουν τη θέση μας… ας μην τους στερήσουμε κι άλλο χρόνο από την πραγματική ζωή, δηλαδή από τη σχολική ζωή, με τους κανόνες και τις γνώσεις που προσφέρει».
