Την ώρα που ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, πασχίζει να κάνει την Αμερική τη μεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναμη στον κόσμο και να επεκτείνει γρήγορα τον σημερινό στόλο των λιγότερων από 200 πλοίων μεταφοράς οχημάτων, πετρελαιοφόρων και πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων που μπορούν να κληθούν σε καιρό πολέμου για να μεταφέρουν αμερικανικά οχήματα, καύσιμα και τρόφιμα, οι φιλοδοξίες του φαίνεται να αντιμετωπίζουν κάποια εμπόδια, με μεγαλύτερο την έλλειψη εμπορικών ναυτικών, σύμφωνα με δημοσίευμα της Wall Street.
Σε δηλώσεις του ο υπουργός Μεταφορών των ΗΠΑ, Σον Ντάφι, ανέφερε πως αν η Αμερική θέλει να απασχολεί περισσότερα πλοία υπό αμερικανική σημαία, χρειάζεται περισσότερους ναυτικούς και αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει ο απαιτούμενος αριθμός των ναυτικών που χρειάζεται για να μπορέσει να επιτευχθεί μια σημαντική αύξηση των πλοίων αυτών.
Ο Τραμπ θέλει να αναζωογονήσει τον εμπορικό ναυτιλιακό στόλο ως ζήτημα εθνικής ασφάλειας
Τόσο οι Δημοκρατικές, όσο και οι ρεπουμπλικανικές διοικήσεις έχουν εντοπίσει τα τελευταία χρόνια την έλλειψη πλοίων ως αδυναμία της αμερικανικής αμυντικής πολιτικής, ιδίως καθώς η Κίνα αναπτύσσει τη ναυτική της δύναμη στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και απειλεί την Ταϊβάν. Νομοθέτες και από τα δύο κόμματα εργάζονται από κοινού σε ένα νομοσχέδιο που θα ενισχύσει τη ναυπηγική βιομηχανία και την εμπορική ναυτιλία των ΗΠΑ. Πολλοί από τους στόχους τους ενσωματώθηκαν σε εκτελεστικό διάταγμα που υπέγραψε ο Τραμπ την Τετάρτη για την αναβίωση της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας και την τόνωση της ζήτησης για εμπορικά πλοία υπό αμερικανική σημαία.
Τα πλοία αυτά πρέπει να είναι επανδρωμένα με Αμερικανούς ναυτικούς, ενώ η πρόσληψη και η διατήρηση των ναυτικών θα αποτελέσει βασικό μέρος της στρατηγικής της κυβέρνησης Τραμπ.
Η ιδιωτική ναυτιλία είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για το αμερικανικό εμπόριο, αλλά και για τον στρατό. Η στρατιωτική ναυτιλιακή διοίκηση του Πενταγώνου βασίζεται στους εμπορικούς ναυτικούς για τη μεταφορά ζωτικών προμηθειών σε καιρό ειρήνης και πολέμου. Η διοίκηση ναυτιλιακών μεταφορών θέτει 17 πλοία στο περιθώριο φέτος, περίπου το 6% της δύναμης διοικητικής μέριμνας μάχης, λόγω της έλλειψης ναυτικών.
Η Αμερική έχει αναθέσει εδώ και πολύ καιρό μεγάλο μέρος των αναγκών της εμπορικής ναυτιλίας στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα πολλές από τις εταιρείες στις οποίες βασίζονται οι ΗΠΑ για τη λειτουργία και τη συντήρηση των πλοίων υπό αμερικανική σημαία εδρεύουν σε χώρες όπως η Δανία, η Γαλλία και η Γερμανία. Περίπου 60 πλοία είναι εγγεγραμμένα σε ένα πρόγραμμα της αμερικανικής ναυτιλιακής διοίκησης, στο οποίο η κυβέρνηση καταβάλλει στους μεταφορείς ετήσια αποζημίωση ύψους 5,3 εκατομμυρίων δολαρίων ανά πλοίο σε αντάλλαγμα για τους συμμετέχοντες που δεσμεύονται να μεταφέρουν κυβερνητικά φορτία και να θέτουν τα πλοία τους στη διάθεση του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας, όταν χρειάζεται.
Βροντερή η απουσία των ναυτικών στον κλάδο
«Χρειαζόμαστε περισσότερους ναυτικούς και δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί ναυτικοί διαθέσιμοι στην αγορά», δήλωσε ο Rodolphe Saadé, ο δισεκατομμυριούχος διευθύνων σύμβουλος της γαλλικής CMA CGM, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The Wall Street Journal τον Μάρτιο, λίγο μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Ο Saadé, ο οποίος διευθύνει την τρίτη μεγαλύτερη εταιρεία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο με βάση τη χωρητικότητα, είπε στον Τραμπ ότι θα προσθέσει 20 πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στα 10 πλοία που ήδη εκτελούν δρομολόγια υπό αμερικανική σημαία υπό τη μονάδα American President Lines της CMA CGM με έδρα το Arlington, Va. Ο Saadé δήλωσε ότι λόγω της ανάγκης εναλλαγής των πληρωμάτων, θα χρειαστεί έως και 1.000 ναυτικούς για να λειτουργήσουν τα 20 νέα πλοία υπό αμερικανική σημαία όλο το χρόνο.
Αυτό θα είναι μια μεγάλη πρόκληση, επειδή οι επιχειρήσεις υπό αμερικανική σημαία αγωνίζονται να βρουν ναυτικούς για να επανδρώσουν τα πλοία που βρίσκονται σήμερα στο νερό.
Οι ελλείψεις αποτελούν πρόβλημα εδώ και χρόνια. Ο David Zimmermann, διευθύνων σύμβουλος της Hapag-Lloyd US Flag, θυγατρικής της γερμανικής ναυτιλιακής εταιρείας στην Ατλάντα, η οποία διαχειρίζεται πέντε πλοία υπό αμερικανική σημαία, δήλωσε ότι εντάθηκαν μετά την πανδημία του κόβιντ λόγω «αυξημένων συνταξιοδοτήσεων, παραιτήσεων και μείωσης των νέων ναυτικών με άδεια».
Ο Zimmerman δήλωσε ότι μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες είναι να γίνει γνωστό στους νέους Αμερικανούς ότι μια καριέρα στο εμπορικό ναυτικό είναι δυνατή. «Αν αποδείξεις ότι υπάρχουν οι θέσεις εργασίας, νομίζω ότι μπορείς να προσελκύσεις κόσμο», είπε.
Ο πρώην υπουργός Ναυτικού, Κάρλος ντελ Τόρο, δήλωσε ότι το Ναυτικό εργάζεται για την προώθηση των θέσεων εργασίας στην εμπορική ναυτιλία. «Προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να στρατολογήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους εμποροναυτικούς», για να υποστηρίξουμε τη διοίκηση ναυαγοσωστικών μεταφορών, δήλωσε πάνω σε ένα φορτηγό πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού που στελεχώθηκε από πολιτικούς ναύτες το περασμένο φθινόπωρο.
Οι θέσεις εργασίας στην εμπορική ναυτιλία είναι καλά αμειβόμενες. Οι αρχικοί μισθοί για τους αποφοίτους των ναυτικών ακαδημιών κυμαίνονται από 90.000 έως 120.000 δολάρια, σύμφωνα με αξιωματούχους του κλάδου, αλλά η ζωή στη θάλασσα είναι σκληρή. Οι ναυτικοί περνούν μήνες μακριά από φίλους και οικογένεια, κάνοντας σκληρή σωματική εργασία επί πολλές ώρες, μερικές φορές σε φουρτουνιασμένες θάλασσες. Πρέπει να αντιμετωπίσουν τη μοναξιά και την πλήξη, και μέχρι πρόσφατα πολλοί ήταν αποκομμένοι από τον κόσμο λόγω της περιορισμένης πρόσβασης στο διαδίκτυο.
Η Αμερική διαθέτει επτά ναυτικές ακαδημίες που βγάζουν κάθε χρόνο περίπου 800 αδειούχους αξιωματικούς εισαγωγικού επιπέδου. Ορισμένοι από αυτούς τους αξιωματικούς δεν πηγαίνουν ποτέ στη θάλασσα και αντ’ αυτού κατευθύνονται κατευθείαν σε χερσαίες καριέρες, σύμφωνα με στελέχη της ναυτιλιακής βιομηχανίας και αξιωματούχους των ακαδημιών. Εκείνοι που πηγαίνουν στη θάλασσα συχνά βρίσκουν ότι οι σκληρές συνθήκες εργασίας και η έλλειψη ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής δεν αντισταθμίζουν τα οφέλη των γενναιόδωρων μισθών.
Ο Graham Benton, κοσμήτορας του στρατηγικού και ακαδημαϊκού σχεδιασμού στη Ναυτική Ακαδημία του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, δήλωσε ότι οι απόφοιτοι της ακαδημίας περνούν περίπου πεντέμισι χρόνια στη θάλασσα προτού στραφούν σε σταδιοδρομία στη στεριά. «Είναι ένα μοναχικό επάγγελμα», δήλωσε ο Benton. “Πολλοί από αυτούς τους δόκιμους θέλουν να επιστρέψουν. Θέλουν να δημιουργήσουν οικογένειες».
Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των ναυτικών που είναι διαθέσιμοι να υπηρετήσουν σε πλοία υπό αμερικανική σημαία. Κυβερνητικοί και βιομηχανικοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι οι ΗΠΑ έχουν λιγότερους από 10.000 εμπορικούς ναυτικούς, σε σύγκριση με περίπου 50.000 το 1960.
Μια έκθεση προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων το 2017 διαπίστωσε ότι, παρά τα υψηλά ποσοστά αποφοίτησης από τις ναυτικές ακαδημίες, ο αριθμός των ναυτικών με διαπιστευτήρια και των ενεργών ναυτικών συνεχίζει να μειώνεται.
Πρώην εμπορικοί ναυτικοί λένε ότι η συρρίκνωση του στόλου υπό αμερικανική σημαία κατά τη διάρκεια των δεκαετιών συνέβαλε στην έλλειψη ναυτικών, επειδή έσπρωξε τους ναυτικούς σε χερσαίες θέσεις εργασίας. Αξιωματούχοι της ναυτιλιακής βιομηχανίας λένε ότι πολλές εταιρείες υπό αμερικανική σημαία μετέφεραν τις εγγραφές τους σε άλλα έθνη, ώστε να μπορούν να ταξιδεύουν με χαμηλότερα αμειβόμενα και μικρότερα πληρώματα.
Ορισμένοι από αυτούς που βρίσκουν δουλειά σε πλοία υπό αμερικανική σημαία ανακαλύπτουν σύντομα ότι η ζωή στη θάλασσα γίνεται λιγότερο ελκυστική καθώς μεγαλώνουν.
Ο Matt McMahon έπλεε ως αξιωματικός σε δεξαμενόπλοια υπό αμερικανική σημαία από το 2013. Αφού παντρεύτηκε το 2016 και απέκτησε μια κόρη το 2019, τα μεγάλα διαστήματα μακριά από το σπίτι τον βάρυναν.
«Το να λείπω τόσο καιρό και να χάνω γενέθλια και γιορτές ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για μένα», δήλωσε ο McMahon. Αποχώρησε από το εμπορικό ναυτικό το 2021 και τώρα εργάζεται ως σύμβουλος ναυτιλιακής βιομηχανίας. Το να είσαι ναυτικός «μπορεί να είναι πολύ δελεαστικό για τους ανθρώπους που έχουν μια περιπλάνηση», αλλά σύντομα σε προλαβαίνει, είπε. «Η συντριπτική πλειονότητα της τάξης αποφοίτησής μου δεν ταξιδεύει πλέον».
