Σε μεγαλύτερης διάρκειας ναυλοσύμφωνα στρέφονται όλο και περισσότεροι ναυλωτές φορτίων πετρελαίου, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στη μεγάλη άνοδο του μεταφορικού κόστους. «Δεν υπάρχουν αρκετά δεξαμενόπλοια», είναι η γενική επωδός, καθώς, όπως τονίζουν ναυτιλιακές πηγές, έχει δημιουργηθεί η «τέλεια καταιγίδα». Ο παγκόσμιος στόλος δεξαμενόπλοιων καλείται να ταξιδέψει πιο μακριά για να μεταφέρει αργό πετρέλαιο στα διυλιστήρια και καύσιμα στους καταναλωτές. Οι κυρώσεις της ΕΕ έχουν υποχρεώσει τους Ρώσους εξαγωγείς να στέλνουν το πετρέλαιο τους στην Ασία, αντί για την Ευρώπη, ενώ οι πρόσφατες επιθέσεις των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα έχουν στρέψει πολλά πλοία στο να κάνουν τον διάπλου της Αφρικής, ώστε να αποφύγουν τη Διώρυγα του Σουέζ. Την ίδια στιγμή, το χαμηλό επίπεδο των υδάτων στη Διώρυγα του Παναμά έχει επίσης ωθήσει πολλά πλοία σε εναλλακτικές διαδρομές.
Όλες αυτές οι παρακάμψεις έχουν προσθέσει έως και τρεις εβδομάδες περισσότερου χρόνου για κάποια ταξίδια, κάτι που έχει αποτέλεσμα να αυξάνονται τα μεταφορικά κόστη και να μειώνεται η διαθεσιμότητα των δεξαμενόπλοιων. Κάποια πλοία δεν είναι καν διαθέσιμα, καθώς έχουν προστεθεί στον στόλο που μεταφέρει το ρωσικό πετρέλαιο κι επομένως τελούν υπό καθεστώς κυρώσεων, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Σύμφωνα με στοιχεία της Vitol, ενός από τους μεγαλύτερους μεταφορείς πετρελαίου, μόνο τα πλοία που αποφεύγουν την Ερυθρά Θάλασσα έχουν αποτέλεσμα να αυξηθεί η κατανάλωση ναυτιλιακών καυσίμων κατά 100.000 βαρέλια/ημέρα και έχουν προσθέσει 3% στην απόσταση που διανύει ο παγκόσμιος στόλος δεξαμενόπλοιων.
Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία, οι παραπάνω παράμετροι έχουν εκτοξεύσει τους ναύλους έως 26% σε ορισμένες περιπτώσεις, ενώ πολύ μεγάλες αυξήσεις καταγράφονται και στα ασφαλιστικά κόστη για τα πλοία που συνεχίζουν να διαπλέουν την Ερυθρά Θάλασσα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ημερήσιος ναύλος για ένα πλοίο της κλάσης Aframax, που μπορεί να μεταφέρει έως 800.000 βαρέλια πετρελαίου, έχει αυξηθεί σε 49.500 δολάρια, έναντι 39.000 δολαρίων πριν από πέντε μήνες.
Στο πλαίσιο αυτό, ναυλωτές, όπως ο όμιλος Gunvor, έχουν αρχίσει να στρέφονται σε μεγαλύτερης διάρκειας ναυλοσύμφωνα, προτιμώντας τέτοιες συμφωνίες, αντί για τη σποτ αγορά, όπου τα κόστη είναι υψηλότερα. Οι συμφωνίες χρονοναύλωσης μεγάλης διάρκειας επιτρέπουν στις εταιρείες να χρησιμοποιούν πλοία για μια προκαθορισμένη περίοδο, αντί για ένα μεμονωμένο ταξίδι μεταξύ δύο προορισμών. Έτσι, μπορούν να προστατεύονται από το κόστος μιας πιθανής διατάραξης της εφοδιαστικής αλυσίδας, όπως συμβαίνει στην παρούσα χρονική συγκυρία. Με το να «κλειδώσουν» το μεταφορικό κόστος, μέσω ενός συμφώνου χρονοναύλωσης, «θωρακίζονται» απέναντι σε αυξήσεις, όπως αυτή που καταγράφεται σήμερα στην αγορά. Τα συμβόλαια αυτά μπορούν να είναι 6, 12, ακόμα και 24 μηνών, ανάλογα με την εκάστοτε συμφωνία.
Εν τω μεταξύ, η κατάσταση αυτή δεν αναμένεται να διαφοροποιηθεί σύντομα, τουλάχιστον ως προς τις ροές των φορτίων, κάτι που θα «κρατήσει» τους ναύλους σε υψηλό επίπεδο, από μερικούς μήνες έως και κάποια χρόνια. Άλλωστε, ο στόλος των δεξαμενόπλοιων δεν προβλέπεται να αυξηθεί άμεσα, με δεδομένο ότι οι περισσότερες παραγγελίες νεότευκτων υποβλήθηκαν μόλις πρόσφατα. Για παράδειγμα, ναι μεν θα παραδοθούν 100 νέα δεξαμενόπλοια Aframax και 25 πλοία VLCC (μεταφορικής ικανότητας 2 εκατ. βαρελιών έκαστο), αλλά αυτό δεν θα συμβεί νωρίτερα από το 2027.
