THEPOWERGAME
Σε ηλικία 73 ετών πέθανε ο εφοπλιστής Ιωάννης Αγγελικούσης, έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Ο πρόεδρος της Angelicoussis Shipping Group Ltd. είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο έπειτα από λιποθυμικό επεισόδιο στις 20 Μαρτίου και η κατάσταση της υγείας του είχε χαρακτηριστεί κρίσιμη.
Παρατίθεται η ανακοίνωση της εταιρείας για τον θάνατό του:
Με αισθήματα βαθύτατης θλίψης, η Μαρία Αγγελικούση, κόρη του Ιωάννη Αγγελικούση, Προέδρου του Αngelicoussis Group of Companies, αναγγέλλει τον θάνατο του πατέρα της, νωρίτερα σήμερα, 10 Απριλίου, ο οποίος απεβίωσε ήρεμα στον ύπνο του, περιστοιχιζόμενος από τα μέλη του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος. Η απώλειά του θα είναι δυσβάσταχτη.
Ο Ιωάννης Αγγελικούσης υπέστη καρδιακό επεισόδιο στις 20 Μαρτίου και παρά την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα που του παρείχε το εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό από την Ελλάδα και το εξωτερικό, δεν μπόρεσε να ανακάμψει. Η οικογένειά του επιθυμεί να ευχαριστήσει θερμά τους ιατρούς και τους νοσηλευτές για την υποστήριξη και τη φροντίδα που του παρείχαν καθ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του.
Το σύνολο των εργαζομένων στις επιχειρήσεις της οικογένειας Αγγελικούση σε όλον τον κόσμο ενημερώθηκαν νωρίτερα σήμερα για τα θλιβερά νέα.
Η οικογένεια παρακαλεί να γίνει σεβαστή η ιδιωτικότητά της σ’ αυτή τη στιγμή του μεγάλου πένθους.
Η κόρη του Ιωάννη Αγγελικούση, Μαρία, τον διαδέχεται ως Chief Executive Officer του Angelicousis Group of Companies.
Η οικογενειακή ιστορία του μεγαλύτερου ιδιώτη εφοπλιστή του πλανήτη
Η είδηση του θανάτου του Γιάννη Αγγελικούση έπεσε σαν κεραυνός στον ναυτιλιακό κόσμο, καθώς ο εφοπλιστής συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες προσωπικότητες του. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αξία του στόλου του (139 πλοία και άλλα 15 υπό κατασκευή) ξεπερνάει τα 9 δισ. δολάρια ενώ στην πιο πρόσφατη Lloyd’s List κατατάσσεται στην 7η θέση στον πλανήτη με τους περισσότερους που βρίσκονται στις πιο πάνω θέσεις να είναι πρόεδροι εταιρειών οι διαχειριστές κρατικών στόλων.
Αν και η ιστορία της οικογένειας Αγγελικούση στη θάλασσα ξεκινάει από τον 18ο αιώνα, στον εφοπλισμό ο Γιάννης Αγγελικούσης ήταν μόλις η δεύτερη γενιά, ενώ επίσημα από το περασμένο καλοκαίρι κορυφαίο ρόλο έχει αναλάβει και η κόρη του Μαρία.
Πριν από μερικά χρόνια ο Γιάννης Αγγελικούσης είχε αφηγηθεί στο διεθνές ναυτιλιακό έντυπο Trade Winds την σχέση της οικογένειας με την θάλασσα. «Η οικογένεια μου προέρχονταν από την Καρδαμύλη στη μεσσηνιακή Μάνη. Στα μέσα του 18ου αιώνα μετακόμισαν στο βόρειο τμήμα της Χίου, το οποίο εκείνη την εποχή ήταν ακατοίκητο και έδωσαν το όνομα Καρδάμυλα στην περιοχή. Σκοπός της μετεγκατάστασης ήταν η πειρατεία, να επιτίθενται σε πλοία που κατευθύνονταν ή έρχονταν από την Μαύρη Θάλασσα στην Μεσόγειο».
Σύμφωνα με την αφήγηση του, με την επανάσταση του 1821 και την σφαγή της Χίου το 1822, οι πρόγονοι του θα επιστρέψουν στη Μάνη, αλλά θα βάλουν ξανά πλώρη για την Χίο το 1857, η οποία συνέχιζε να βρίσκεται υπό οθωμανική κατοχή (σ.σ. απελευθερώθηκε το 1912). Τότε είναι και η εποχή που μπήκαν οι βάσεις για την εφοπλιστική δραστηριότητα της οικογένειας κάνοντας την αρχή με ιστιοφόρα.
«Ο προπάππους μου, ο Αντώνης, ήταν το πλέον εξέχον μέλος εκείνης της περιόδου. Έδρασε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα και σύμφωνα με τις φήμες ήταν ο εφευρέτης των “σημαιών διευκόλυνσης”. Στο δωμάτιο του στο πλοίο είχε ένα συρτάρι γεμάτο με σημαίες από χώρες της Μεσογείου. Λίγο πριν μπει στο λιμάνι του προορισμού του ύψωνε και την αντίστοιχη σημαία».
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι το όνομα της οικογένειας ήταν αρχικά Πονηρού και μετατράπηκε σε Αγγελικούση την δεκαετία του 1870. «Δυστυχώς αυτό το χαρακτηριστικό (της πονηριάς) δεν το έχει κληρονομήσει κανένα από τα σημερινά μέλη της οικογένειας. Υποθέτω ότι υπάρχουν πλέον τόσοι πονηροί γύρω μας οπότε έπρεπε να διαφοροποιηθούμε» είχε αναφέρει τότε σαρκαστικά.
Σε αντίθεση με τον προπάππου του ο παππούς δεν τα πήγε και τόσο καλά «ήταν ένας κοινότυπος άνθρωπος. Έχασε όλα τα χρήματα της οικογένειας και μαζί με αυτά και την σύζυγο του».
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση της οικογένειας ήταν και η αιτία που ο πατέρας του Γιάννη Αγγελικούση, Αντώνης, δεν προχώρησε σε πανεπιστημιακές σπουδές κάτι που τον είχε σημαδέψει σε όλη του την ζωή. «Ο πατέρας μου επέλεξε να γίνει ασυρματιστής, για να αποφύγει τις ευθύνες ενός καπετάνιου, ή έτσι νόμιζε. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το πλοίο του το οποίο μετέφερε εφόδια για τους συμμάχους τορπιλίστηκε δύο φορές και για αυτό τον λόγο έλαβε δύο μετάλλια από το ελληνικό κράτος. Στην συνέχεια οι Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες τον έστειλαν στο Κάιρο όπου εκπαιδεύτηκε ως αλεξιπτωτιστής για να σταλεί μετέπειτα στην Κρήτη. Εκεί πέρασε δύο χρόνια και συμμετείχε στην απαγωγή του Γερμανού Στρατηγού Χάινριχ Κράιπε το 1944 για την οποία τιμήθηκε μετά την λήξη του πολέμου από τους Βρετανούς».
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ο Αντώνης Αγγελικούσης θα παντρευτεί με την Μαρία Παπαλιού η οποία προέρχονταν από εφοπλιστική οικογένεια. Ο αδελφός της ένας από τους εφοπλιστές που μεσουράνησαν από την δεκαετία του ΄50 έως το 1980. Αυτός ήταν που τον προέτρεψε να ασχοληθεί με τα πλοία για να μην είναι η αδελφή του σε δύσκολη θέση παντρεμένη με έναν ασυρματιστή.
Ξεκίνησε εταιρεία αρχικά με δύο φίλους και με χρήματα που προέρχονταν από τους Αμερικάνους για την ενίσχυση της ελληνικής ναυτιλίας με πλοία που θα «χτίζονταν» σε αμερικανικά ναυπηγία. Στην πορεία οι φίλοι χώρισαν και η ναυτιλιακή της οικογένειας Αγγελικούση κατάφερε να πορευτεί και να βγει σχεδόν αλώβητη από τις δύο ναυτιλιακές κρίσεις στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Ο Αντώνης Αγγελικούσης θα φύγει από την ζωή το 1989 αφήνοντας πίσω έναν αξιοσημείωτο στόλο πλοίων ξηρού φορτίου.
«Δούλεψα μαζί του για 15 χρόνια. Κάθε χρονιά που έρχονταν ήταν και πιο ευτυχισμένη σε σχέση με την προηγούμενη. Μου δίδαξε πάρα πολλά και παρά τα λάθη μου, ποτέ δεν μου έκανε κριτική».
Στις αρχές της χιλιετίας η οικογενειακή επιχείρηση θα «σπάσει» στα δύο απ’ όπου θα προκύψουν οι ναυτιλιακές του Γιάννη Αγγελικούση και της αδελφής του Άννας. Το 2008 η κόρη του Μαρία η οποία είχε σπουδάσει ιατρική στο πανεπιστήμιο του Cambridge θα εισέλθει στην επιχείρηση.