THEPOWERGAME
Με προάγγελο των μελλοντικών εξελίξεων στην αγορά των δεξαμενόπλοιων φαντάζει η πορεία της ναυλαγοράς τις τελευταίες ημέρες. Στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας τα VLCCs (Very Large Crude Carriers), δηλαδή τα μεγαλύτερου μεγέθους δεξαμενόπλοια (ικανά να μεταφέρουν 2 εκατ. βαρέλια αργού πετρελαίου), είδαν τους ναύλους τους να εκτοξεύονται σε έως και 91.000 δολάρια/ημέρα για νεότερα πλοία, χαμηλής κατανάλωσης καυσίμου, ή 83.300 δολάρια/ημέρα για παλιότερα πλοία της εν λόγω κλάσης. Όπως ανέφερε η Clarksons, ο μεγαλύτερος ναυλομεσιτικός οίκος, σε σχετική της ανάλυση, «τα υπερδεξαμενόπλοια έκλεψαν την παράσταση». Η τωρινή αύξηση των ναύλων οφείλεται στην απότομη άνοδο των ναυλώσεων για παραδόσεις φορτίων στο τέλος Ιουνίου, αρχικά από τη Μέση Ανατολή και στη συνέχεια και από τον Ατλαντικό Ωκεανό, δηλαδή τις ΗΠΑ.
Αναλυτές της αγοράς εκτιμούν ότι η απότομη αυτή αύξηση (διπλάσιος ναύλος έναντι του Μαΐου) ενδεχομένως να αποτελεί ένα δείγμα από το κοντινό μέλλον, καθώς η κατηγορία των VLCCs αναμένεται να αντιμετωπίσει σημαντικό έλλειμμα προσφοράς πλοίων τα επόμενα χρόνια, καθώς οι παραγγελίες νεότευκτων πλοίων βρίσκονται σε ιστορικό χαμηλό και ο υφιστάμενος στόλος συνεχίζει να «γερνάει». Παράλληλα, η ζήτηση δεν προβλέπεται να υποχωρήσει. Τα πλοία αυτού του μεγέθους χρησιμοποιούνται κατά κόρον για τη μεταφορά φορτίων από τις ΗΠΑ ή τη Μέση Ανατολή προς την Ασία. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έχουν αυξηθεί κάθετα οι εξαγωγές αμερικανικού πετρελαίου, με προορισμό χώρες της Ασίας, τα δεξαμενόπλοια VLCC έχουν εξελιχθεί σε βασικό «εργαλείο» του εν λόγω εμπορίου και ασφαλώς της οικονομίας των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με την Clarksons, σήμερα ο στόλος των VLCCs αριθμεί 901 πλοία. Ωστόσο, υπό ναυπήγηση βρίσκονται μόλις 10. Εξ αυτών, οκτώ θα παραδοθούν έως το τέλος του 2023, ενώ για το 2024 δεν είναι προγραμματισμένη καμία παράδοση. Αντίστοιχα, το 2025 και το 2026 προβλέπεται η παράδοση δύο ακόμα πλοίων, ένα σε κάθε έτος. Έτσι, τα υπό ναυπήγηση πλοία διαμορφώνονται σε μόλις 1,1% του υφιστάμενου στόλου.
Αυτό σημαίνει ότι έως το 2026-2027 η προσφορά τονάζ με τη μορφή δεξαμενόπλοιων VLCC θα είναι εξαιρετικά περιορισμένη, καθώς δεν υπάρχει τρόπος να αυξηθεί περαιτέρω. Για παράδειγμα, ακόμα κι αν υποβάλλονταν σήμερα δεκάδες παραγγελίες για τη ναυπήγηση τέτοιων πλοίων, θα χρειάζονταν τουλάχιστον τέσσερα χρόνια μέχρις ότου τα VLCCs αυτά έπεφταν στο νερό.
Πρόκειται για μια συνθήκη που δεν έχει επαναληφθεί στην αγορά, σε μια περίοδο που η σημασία των πλοίων αυτών στο διεθνές εμπόριο παραμένει υψηλή, ιδίως μετά την ανάδυση των ΗΠΑ ως βασικής χώρας εξαγωγών αργού πετρελαίου, κάτι που δεν συνέβαινε στο παρελθόν, καθώς σχεδόν το σύνολο της εγχώριας παραγωγής κατευθυνόταν στην εσωτερική αγορά. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο όγκος της παραγωγής δεν επαρκούσε και για την κάλυψη της εγχώριας ζήτησης, αλλά και για εξαγωγές.
Με βάση τα σχετικά στοιχεία, μέσω VLCCs μεταφέρεται σχεδόν το 50% των ημερήσιων όγκων αργού πετρελαίου που διακινούνται με δεξαμενόπλοια. Λαμβάνοντας όμως υπόψη και την απόσταση μεταξύ των αγοραστών και των πωλητών πετρελαίου, τα VLCCs χρησιμοποιούνται για τα 2/3 των συνολικών θαλάσσιων ροών πετρελαίου (καθώς διανύουν και τις μεγαλύτερες αποστάσεις μεταξύ προορισμών).
Στην τελευταία της ανάλυση, η Παγκόσμια Υπηρεσία Ενέργειας (IEA) ανέφερε ότι αναμένεται αύξηση των ροών αμερικανικού πετρελαίου, με τελικό προορισμό την Ασία, εξέλιξη ασφαλώς που ευνοεί τα VLCCs και όσους τα διαχειρίζονται. Σύμφωνα με την τελευταία ανάλυση της IEA και παρ’ ότι η παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου θα βαίνει μειούμενη έως το 2028, οι όγκοι που θα μεταφέρονται από τον Ατλαντικό προς τον Ειρηνικό Ωκεανό, δηλαδή από τις ΗΠΑ προς χώρες της Ασίας, θα αυξηθούν σημαντικά. Έως το 2028 προβλέπεται αύξηση κατά 4,5 εκατ. βαρέλια/ημέρα, καθώς θα υπάρξει υπερβάλλουσα παραγωγή, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στη Βραζιλία και τη Γουιάνα, σε μια περίοδο που θα μειωθεί η ζήτηση αργού, όχι μόνο από τα αμερικανικά διυλιστήρια, αλλά και εκείνα της Ευρώπης. Έτσι, τα φορτία αυτά θα αναζητήσουν νέους προορισμούς, κυρίως στην Ασία.