Όταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο μετακόμισε στην Ιταλία το 2018, αυτό που απασχολούσε εκείνο το διάστημα τα τοπικά ΜΜΕ περισσότερο από τις μπαλιές του ήταν η χαμηλή φορολογία που καλείτο να πληρώσει. Κι αυτό γιατί το ιταλικό φορολογικό σύστημα προβλέπει οριζόντια φορολόγηση 100.000 ευρώ για όλα τα εισοδήματα εξωτερικού, κάτι που αφορούσε όλους εκείνους που έρχονται να εγκατασταθούν στην Ιταλία χωρίς να έχουν ζήσει εκεί τα τελευταία 9 χρόνια. Πρόκειται για το λεγόμενο «φορολογικό πλάνο για τους ποδοσφαιριστές» (Footballers’ scheme), ακριβώς γιατί μεταξύ εκείνων που επιλέγουν την μετεγκατάσταση είναι οι υψηλά αμειβόμενοι διεθνείς ποδοσφαιριστές των ιταλικών ομάδων.
Από το 2016, η φορολογική αυτή «συνταγή» έχει προσελκύσει 2.000 πολυεκατομμυριούχους στη χώρα, σύμφωνα με στοιχεία της λογιστικής εταιρείας Maisto e Associati. Μεταξύ αυτών και τον Κριστιάνο Ρονάλντο.
Η φορολόγηση των παλλινοστούντων
Ένα δεύτερο φορολογικό μέτρο, που τέθηκε σε ισχύ με το λεγόμενο «Διάταγμα Ανάπτυξης», προέβλεπε φορολογικά κίνητρα για τους παλλινοστούντες, συγκεκριμένα αφορολόγητο ως και του 70% του εισοδήματός τους, ενώ το ποσοστό αυτό ανέβαινε σε 90% (!) για όσους προτίθεντο να μετεγκατασταθούν στον ιταλικό Νότο. Ωστόσο, με νομοθετικό διάταγμα, η ιταλική κυβέρνηση περιέκοψε την φοροαπαλλαγή στο 50% του εισοδήματος για όσους εγκαθίσταντο από 1ης Ιανουαρίου του 2024. Τέθηκε μάλιστα ανώτατο όριο 600.000 ποσό στο ποσό της φοροαπαλλαγής και ορίστηκε υποχρέωση παραμονής στην Ιταλία για την επόμενη πενταετία. Ταυτόχρονα, οι δικαιούχοι περιορίστηκαν επίσης στα άτομα υψηλής ειδίκευσης, με βάση τις ίδιες προδιαγραφές για την Μπλε Κάρτα Σένγκεν.
Αρκετοί οικονομολόγοι έχουν επισημάνει πως η φοροαπαλλαγή δεν είναι δίκαιη καθώς, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το μέσο ετήσιο εισόδημα των 19.448 εργαζομένων που επέστρεχαν στην Ιταλία το 2021 ήταν 131.000 ευρώ, δηλαδή υπερτετραπλάσιο από τον ιταλικό μέσο όρο.
Αλλά πολλοί παλλινοστούντες απαντούν ότι δεν θα επέστρεφαν, αν δεν υπήρχαν αυτά τα κίνητρα. Ιταλός τραπεζίτης που επέστρεψε στην Ιταλία από το Λονδίνο μετά το Brexit, αναφέρει στους Financial Times: «Το σημείο καμπής (για την επιστροφή μας στην Ιταλία) ήταν το ότι γνωρίζαμε ως θα κερδίζαμε τουλάχιστον τα διπλά από εκείνα που κερδίζαμε στο Λονδίνο με τον ίδιο μισθό».
Σύμφωνα με το μεσιτικό γραφείο Tecnocasa, την τελευταία πενταετία ως το 2023, το κόστος αγοράς κατοικίας στο Μιλάνο αυξήθηκε κατά 43% (σε άλλες πόλεις η αύξηση ήταν της τάξης του 9%). Τα ενοίκια πάλι, σημείωσαν αύξηση 19% την τελευταία διετία ως τον Μάρτιο του 2023. Οι ειδικοί εκτιμούν πως οι παλλινοστούντες και οι ξένοι συνέβαλαν σε αυτή την αύξηση. Σύμφωνα με την Knight Frank, σημαντικός αριθμός ατόμων που επωφελήθηκαν από τον οριζόντιο φόρο 100.000 ευρώ «αγοράζουν όμορφα ρετιρέ στο Μιλάνο για να χρησιμοποιήσουν ως πρώτη κατοικία».
Μεσίτης σε εταιρεία real estate του Μιλάνου, που δεν θέλησε να κατονομαστεί, είπε στους FT πως αυτά τα φορολογικά κίνητρα επηρέασαν και την μη πολυτελή αγορά κατοικίας: «Υπήρξε μια εισροή επαγγελματιών με μεγαλύτερη καταναλωτική δύναμη από τους ντόπιους, που έρχονται από το εξωτερικό και αναζητούν ακίνητα σε κεντρικές τοποθεσίες όπου η προσφορά είναι περιορισμένη.»
H βρετανική περίπτωση
Τον Μάρτιο, ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας αποφάσισε να περιορίσει σημαντικά τα προνόμια των λεγόμενων “non-dom”, όσων δηλαδή διαμένουν στη Βρετανία χωρίς να είναι Βρετανοί πολίτες, τα οποία τους επιτρέπουν επί μία δεκαπενταετία να μην πληρώνουν φόρους για τα εισοδήματα και κέρδη εκτός Ηνωμένου Βασιλείου. Συγκεκριμένα ο Τζέρεμι Χαντ περιόρισε το διάστημα αυτό σε μία τετραετία και με τη σχετική νομοθεσία να πρόκειται να τεθεί σε ισχύ από τον Απρίλιο του 2025.
Διαβάστε επίσης:
Axia: Σύσταση buy για τράπεζες και πρόβλεψη για μεγαλύτερα μερίσματα
Σαουδική Αραβία: Ο μακρύς δρόμος της απεξάρτησης από το πετρέλαιο και η Aramco
